Truly Fucked — (3-5-09)

"Alles is illusie behalve oneindige liefde" was de door mij gebruikte en (zo realiseer ik me nu) verkeerd vertaalde titel van een boek van David Icke. Zoals ik de zin heb gebruikt is het bullshit, want als alles illusie is kan oneindige liefde niet anders dan ook illusie zijn. Wat Icke zegt is dat oneindige liefde de enige waarheid is en dat de rest illusie is. Het is mij nu een raadsel waarom ik dat verkeerd heb gebruikt, of misschien toen verkeerd heb begrepen.

Maar is het waar wat Icke zegt? Ik denk het niet... ik denk dat het niet waar is. Het probleem is namelijk dat, zodra iets als Liefde wordt gezien en dus als Liefde wordt herkend, het al gecorrumpeerd is door het ego, de geest, en is het niet meer wat het oorspronkelijk was.

Zodra er op dat wat blijkbaar de enige waarheid is het label "Oneindige Liefde" wordt geplakt, is het niet meer die enige waarheid. Het is iets wat wij kunnen herkennen, en aangezien die "enige waarheid" niet gekend en zeker niet herkend kan worden, is deze "Oneindige Liefde" slechts een zwak aftreksel, een door ons gefabriceerd iets dat misschien in de verte wat overeenkomsten heeft met die "enige waarheid", maar veel aannemelijker is het dat deze "Oneindige Liefde" slechts een nieuw droombeeld is in onze droomstaat die vanuit ons ego, onze geest, is ontstaan.

Noot: "Liefde", zoals hier gebruikt, is niet liefde in de zin van "houden van", het is meer Liefde zoals andere mensen God gebruiken, of Universum, of weet ik veel wat ze er voor gebruiken, maar er wordt niet de liefde tussen twee personen, man/vrouw, man/man, vrouw/vrouw, of de liefde tussen ouder en kind bedoeld. Verder is Ego en Geest hetzelfde, zoals er ook wel Mind voor wordt gebruikt, of Ziel. Het is allemaal hetzelfde en er wordt gedoeld op dat "iets", dat mechanisme, dat ene waarmee wij ons onderscheiden van de rest van de dierenwereld, het is dat "iets" waardoor wij ons als een IK zien, waardoor wij ons identificeren met emoties en handelingen. Met andere woorden: Ego, Geest, Mind, Ziel is dat wat ons bijvoorbeeld doet zeggen dat WIJ iets doen: "IK schrijf dit stukje tekst" of "IK ga plassen". Die IK bestaat niet, die IK is een constructie van Ego/Geest/Mind/Ziel.

Alles is iets omdat wij het herkennen als iets. Een stoel is een stoel omdat we het herkennen als stoel en het labelen als stoel, en op het moment dat we die stoel labelen als stoel zijn WIJ er, is er de IK ontstaan; want DAT is een stoel en DAT staat los van MIJ, en die MIJ dat ben IK (blijkbaar). En dan zit je meteen weer stevig vast in de matrix.

De lol is dat we wel kunnen zeggen, en bedenken, en beslissen, om niet meer te gaan labelen. We laten de stoel de stoel en noemen het geen stoel en dan is er ook geen IK en zijn we vrij van de matrix.

Uhm, even hoor... niet lullig bedoeld, maar euh.... BULLSHIT!

We kunnen het zeggen, bedenken en beslissen, maar we kunnen het niet doen, want zodra we bedenken dat we dat gaan doen, zijn WIJ het die bedenken dat WIJ dat gaan doen. Het moment dat je beslist om niet mee te doen aan het mechanisme van de matrix doe je automatisch mee aan het mechanisme van de matrix en versterk je het mechanisme van de matrix.

Om het oneerbiedig te zeggen:

You are fucked from the beginning! And so are we all!

Maar even een stapje terug. Ook als we de stoel niet benoemen is die stoel er natuurlijk wel. Het is niet zo dat, omdat alles een illusie is, er hier niets is. Welnee, er is hier van alles, alleen al dit alles is niet iets. Het is wat het is zonder bedoeling, wij zijn het die er een bedoeling aan vastplakken en het gaan benoemen. Hierdoor kunnen we het nooit ervaren en zien zoals het werkelijk is en vanuit die gedachte is alles een illusie. Wij zien alles zoals wij het zien, maar dat is niet te vergelijken met hoe het werkelijk is, en hoe het werkelijk is kunnen wij nooit ervaren.

Dit geldt voor alles. Ook deze tekst ga jij lezen vanuit jouw achtergrond, jouw opleiding, jouw overtuigingen en jouw geloof. De tekst die jij denkt te lezen is niet de tekst die ik heb geschreven. Jij leest iets compleet anders. Jij kunt niet anders dan deze tekst lezen op jouw manier, want je kunt alleen maar begrijpen wat je al weet. Iets nieuws kun jij niet begrijpen. Als je iets nieuws leest dan lees je de woorden, maar de zinnen die deze woorden vormen, zullen geen enkele betekenis voor je hebben.

Pas wanneer het je wordt uitgelegd met voorbeelden die je al kent, waarvan je al kennis hebt, kun je het gaan begrijpen en wordt het deel van je kennis... maar dat wordt altijd gekleurd door de kennis die je al hebt en je zult het nooit begrijpen op de manier zoals het werkelijk IS.

Als niemand je ooit zou hebben geleerd dat een stoel een stoel is, dan zou je naar dat —wat wij stoel noemen— kijken en niet weten wat het is. Zo zal je ook niet weten wat er gezegd wordt als je niet de kennis hebt over dat onderwerp. Je ziet, herkent, hoort, voelt, ruikt alleen dat waarvan je de kennis hebt. Alles wat je herkent is iets uit het verleden. Je kunt alleen dingen uit het verleden ervaren, want als je het niet kent dan weet je niet wat het is, en zonder naam of label kun je het niet ervaren.

Een geur die je niet kent, kun je wel ruiken, alleen kun je niet identificeren wat voor geur dat is, en zo is die geur zichzelf en voor jou volslagen onbekend tot jij zegt "dat is een vieze geur", of "een lekkere geur", whatever. Die geur is niet vies of lekker, die geur IS alleen maar. Jij maakt er iets van en slaat dat op, zodat de volgende keer die geur automatisch vies of lekker is. Dat doe jij met je Ego/Geest/Mind/Ziel en dat heeft verder helemaal niets te maken met die geur.

Zo wordt er ook wel gezegd: "als alles een illusie is en niet echt bestaat dan moet je toch door die muur heen kunnen lopen?" Duh... die muur is er, dat wil zeggen, er is daar iets wat wij muur noemen. Die muur is zich niet bewust van het feit dat het een muur is, sterker nog, die muur is geen muur, wij noemen het een muur. Dat wat wij "muur" noemen is onze illusie van dat wat het werkelijk is.

Ego/Geest/Mind/Ziel labelt alles om ons een IK te geven, om ons bewust te zijn van onszelf los van dat wat wij gelabbeld hebben. Vanaf het moment dat Ego/Geest/Mind/Ziel is ontstaan is Ego/Geest/Mind/Ziel alleen maar bezig met het continueren van het eigen bestaan. Daarvoor heeft Ego/Geest/Mind/Ziel een IK nodig om in te kunnen bestaan. Dat is de matrix en er is niets dat wij kunnen doen om dit te stoppen. Het stopt of het stopt niet en alles wat je doet om het te laten stoppen zorgt er alleen maar voor dat het nog langer duurt voordat het stopt.

Het was geen grapje van mij, wij zijn TRULY FUCKED vanaf het moment van de geboorte. De matrix zit zo onwaarschijnlijk geweldig in elkaar, dat alles wat je doet om het tegen te gaan het juist versterkt. En die boodschap zit niet in de matrix-films, want in die films kan er wel tegen de matrix worden gevochten en kun je jezelf uit de matrix bevrijden. Dat is niet waar, echt niet, het is volslagen bullshit.

Je kunt er niets tegen doen, alles is zoals het is en op een dag stopt het... of niet. Daar is niets over te zeggen en daar kun je niets over beslissen. Je kunt het willen, maar juist dat willen versterkt de matrix weer, maar ook het expres niet willen versterkt de matrix. Het "ik ga zitten in stilte en stop met denken" esoterisch spiritueel gelul versterkt de matrix. Eckhard Tolle versterkt de matrix.

We are truly fucked from the beginning!

Dus wat nu? Uhm... Niets! Zijn, leven, gaan zonder bang te zijn voor de gevolgen. Want als je denkt dat je iets niet moet doen omdat dit A of B tot gevolg heeft, dan pleeg je verzet. In eerste instantie wilde je het doen, maar om A of B doe je het niet. Je verbreekt wat er gaande was, namelijk dat je het wilde doen, en door die breuk met wat gaande was versterk je de matrix.

Normen en waarden, regels waarom iets wel of niet kan of mag, religieuze wetten een voorschriften, maatschappelijke regels en wetten, zijn er alleen om ons tegen te houden te doen wat in eerste instantie in ons opkomt, en dit alles versterkt de matrix. We willen iets en denken meteen "O nee, dat mag niet want...", en dat is verzet tegen dat wat gaande was, het is geweld. Ego/Geest/Mind/Ziel verzint al die regels, wetten en voorschriften om zichzelf in stand te houden en dat is de matrix. Alles draait om angst, zodat we niet laten gebeuren wat in eerste instantie gaande was, voordat de wetten, regels en voorschriften het stopten.

Maar ook denken "ik ga nu in liefde leven", of: "ik ga nu iedereen respecteren en liefhebben", is dezelfde bullshit en is ook verzet en geweld. Want het feit dat je het "nu" gaat doen houdt in dat je het nog niet doet. NU is altijd straks. Ik ga nu slapen zegt alleen dat je straks gaat slapen. Dus je leeft NU nog niet in liefde en je respecteert NU niemand en hebt NU niemand lief. Dat is wat je zegt en uitdraagt, en dat wil je niet dus ga je het anders doen, daarmee verzet je je tegen dat wat gaande is en dat versterkt de matrix.

Truly fucked from te beginning!

Zijn, leven, gaan zonder bang te zijn voor de gevolgen, dat is het enige dat mogelijk is. Zodra je iets extra's wilt hebben of bereiken, ben je weer fucked! Terug naar start en probeer het nog eens!

Argh... "proberen" = "willen" = FUCKED!

INHOUD