Ego En Het Spirituele Pad — (10-7-09)

Binnen de spirituele wereld, als er al zoiets bestaat, is er een keur aan stromingen. Voor elke stroming die er bestaat is er een stroming die het tegendeel beweert en bovendien net zo hard belooft dat je hierdoor verlicht zult worden. En dat is voor mij nou net het hilarische aan het geheel. Alle spirituele stromingen beloven een vorm van verlichting, maar geen van die stromingen, wanneer je ze analyseert, zijn er werkelijk op uit om je te verlichten.

Wat er gaande is, is een geweldig plot van het Ego. Om dit uit te leggen moet ik het Ego even benaderen als een werkelijk bestaand personage, anders is het niet onder woorden te brengen. Ik verklaar nu, hier aan het begin van dit artikel, dat het Ego NIET een bestaand personage is, dat het Ego zelfs NIET een personage is en dat het Ego in werkelijkheid helemaal niet bestaat. Het leven is een droom waarin we dromen dat we wakker zijn. Maar goed, voor nu, moet ik het Ego als personage ten tonele voeren.

Het Ego weet dat ieder mens op zoek is naar verlichting. Het kan zijn dat dit nog een onbewuste wens is dat pas in een later leven naar boven komt als een werkelijke wens, maar uiteindelijk zal ieder mens verlichting willen. Verlichting is natuurlijk niets anders dan vergeving; ieder mens zoekt vergeving, volledige absolutie. De mens wil vergeven worden voor de zonde en dan verlicht worden van het ondragelijke bestaan op aarde.

De mensen waarbij deze wens nog onbewust is, zijn geen probleem voor het Ego. Die zijn met de dagelijkse middelen en de dagelijkse bezigheden prima bezig te houden zonder een mogelijkheid op ontwaken. Zorg dat ze zich bezighouden met het verkrijgen van eten, drinken, prullaria, kinderen, carrière, promotie, et cetera, en ze vormen geen gevaar voor het Ego. Geef ze keuzes die geen keuzes zijn waardoor ze teleurgesteld raken en gaan kiezen voor een andere keuze wat ook geen keuze is. Et cetera ad infinitum.

Maar, zoals gezegd, ieder mens krijgt een keer een leven waarin hij op zoek gaat naar verlichting. Verlichting betekent het einde van het Ego en vanzelfsprekend wil het Ego dit niet, het Ego wil gewoon doorgaan met net doen alsof het bestaat. Dus wat doet het Ego met die mensen die werkelijk op zoek zijn naar verlichting?

Nou, lieve beeldbuiskinderen, het Ego doet het volgende:

Het Ego creëert voor ieder wat wils. Christendom, Islam, Boeddhisme, Hindoeïsme en noem ze maar op. Al die verschillende stromingen —religieus, semireligieus, spiritueel, non-dualistisch, gericht op een god, een goeroe, een semigod, demigod of duivel— zijn uiteindelijk gericht op verlichting en het Ego wil graag dat je begint aan één van die stromingen.

Het Ego wil dat je op zoek gaat, het Ego wil dat je gelooft dat je verlichting kunt vinden binnen de door jou gekozen stroming; het Ego wil zelfs dat jij er 100% van overtuigd bent dat je verlichting zult vinden middels de door jou gekozen stroming. Wat het Ego er niet bij vertelt, is dat je nooit verlichting zult vinden binnen de tijdspanne van één leven.

Dus je kiest een stroming, op zoek naar verlichting, en wat je merkt is dat je geen verlichting vindt. Je gaat denken dat deze stroming niet werkt. Je ontmoet misschien mensen die een andere stroming volgen en je denkt: "goh, misschien is dat wel de weg naar verlichting?". Dus je stapt af van je eigen pad en volgt het pad van die andere stroming. Maar ook daar merk je niet iets van verlichting, dus misschien moet je toch een ander pad volgen? En er zijn zoveel paden, zoveel stromingen, zoveel inzichten, zoveel goeroes, dat je duizenden levens lang van pad naar pad kan hoppen op zoek naar verlichting.

Er is slechts één weg naar verlichting en dat is het pad van de wens om verlicht te raken. Die wens komt vanzelf een keer op. Die wens is dan zo sterk dat het zelfs een antireligieus en volledig non-spiritueel persoon (zoals ik) kan omvormen tot iemand die zich intensief met verlichting bezig gaat houden.

Ik ga niet zeggen dat er verkeerde spirituele stromingen zijn. Ik heb dat in het verleden wel gedaan, maar dat was onzin (sorry). Elk spiritueel pad is een juist pad, omdat het een pad is dat je onbewust hebt gekozen. Pas wanneer je in verwarring raakt en van pad naar pad springt, in de hoop dat dit andere pad je wel verlichting zal brengen, heeft het Ego je in de greep. Dit overkomt veel mensen en ook dat is alleen maar een leerweg. Het is niet erg, het is niet verkeerd, het is wat moet gebeuren, en op een gegeven moment zit je in een leven waarin je dat herkent.

Elk pad is juist, alleen het ene pad is langer dan het andere pad. Niettemin is elk pad langer dan een mensenleven. Het Ego maakt daar misbruik van en laat ons geloven dat het wel binnen een mensenleven kan gebeuren en als je nu nog niet verlicht bent, dan heb je waarschijnlijk het verkeerde pad gekozen. Dus misschien moet je toch maar een ander pad proberen? Totdat dit pad ook niet lijkt te werken en het Ego je overtuigt om maar weer een ander pad te proberen.

Elke keer wanneer je twijfelt en van pad wisselt, heeft het Ego een punt gewonnen en doe je automatisch een stap terug. Dat zegt het Ego er niet bij omdat het Ego alleen maar wil dat je zo vaak mogelijk overnieuw begint. Het Ego wil niet dat je verlicht raakt, het Ego wil dat je doorgaat en doorgaat tot je er na duizenden levens nog steeds bij neervalt.

Dit bovenstaande geld alleen voor mensen die een spirituele stroming volgen op weg naar verlichting. De meeste mensen zijn niet op zoek naar verlichting, die leven in de illusie dat dit leven op aarde werkelijk is en hebben een houvast nodig; een baken om zich op te richten. Dat kan religie zijn, of spiritualiteit, maar ook een carrière of een gezin. Er zijn miljoenen mensen die mediteren alleen omdat mediteren ergens goed voor zou zijn, er zijn miljarden spirituele mensen die werkelijk geen idee hebben waarmee ze bezig zijn.

Naast de uitnodiging van het Ego om van pad naar pad te springen, zijn er natuurlijk nog meer valkuilen voor de spirituele mens. Eén daarvan is dat de spirituele mens een paar "ervaringen" heeft gehad waardoor deze spirituele mens gaat geloven dat hij bijzonder is. Hij heeft iets ervaren en weet meer dan de ander, denkt hij, dus hij kan de ander iets leren. Hij komt met een methode die hijzelf denkt te hebben gebruikt en gaat deze methode aan andere mensen leren.

Helaas, helaas... het was niet de methode waardoor hij de ervaring had, dus deze methode gaat ook niet werken voor andere mensen. Deze mensen raken in vertwijfeling en gaan weer op zoek naar een ander pad, een zoveelste nieuwe methode, en komen geen stap verder; of ze blijven bij de goeroe en creëren voor zichzelf de illusie dat het werkt. Vaak gaat die laatste categorie ook zelf les geven en workshops organiseren om nog meer mensen in de illusie te trekken... en het Ego is zo ontzettend blij met die mensen, want het Ego hoeft zich niet meer druk te maken over die groep.

Iemand het idee geven bijzonder te zijn is de meest gebruikte methode van het Ego om de mens vast te houden in dit tranendal. Op het moment dat iemand zegt dat hij verlicht is, plaatst hij zich automatisch boven de personen die nog niet verlicht zijn. Hiermee laat hij zien dat hij een IK is die verlicht IS en versterkt hij alleen maar dat hij afgescheiden denkt te zijn (niet alleen van de bron, maar ook van zijn medemensen) en automatisch NIET verlicht kan zijn.

Ik weet niet precies wat ik hier wil vertellen, maar het zal vast en zeker ergens over gaan, want anders zou het niet geschreven worden. Ik denk dat ik wil zeggen dat het er niet om gaat dat je spiritueel bezig bent. Veel mensen zeggen dat ze "zo spiritueel" bezig zijn en meestal is dat om zichzelf bijzonder te maken — punt voor het Ego, terug naar start! Het heeft allemaal niets te maken met spiritualiteit.

Verlichting is de gewoonste zaak van de wereld. Verlichting is de natuurlijke staat van Zijn, dit leven op aarde is de ONnatuurlijke staat van Zijn. Het Ego moet kracht en macht gebruiken om ons hier te houden en wanneer het Ego aan kracht en macht inboet, wanneer het Ego zwakker wordt, gaan we vanzelf verlicht worden. Dat is de natuurlijke gang van zaken. Als je water tegenhoudt met een dam en de dam wordt zwakker en breekt, dan volgt het water zijn natuurlijke weg weer.

Dit houdt in dat ieder die heel krampachtig op zoek is naar verlichting, of naar wat dan ook, alleen maar heel erg vanuit het Ego bezig is en gedoemd is om geen stap verder te komen. Als je zo ver komt dat het krampachtige zoeken stopt, dan ga je vanzelf naar verlichting toe. Verlichting is niet iets bijzonders, het is niet het ultieme geluk, het is alleen maar de natuurlijke staat. Verlichting is niet iets dat je vindt, of iets dat je vergaart, het is in feite iets wat natuurlijk is en alleen als idee bestaat omdat het Ego ons in de onnatuurlijke staat vasthoudt.

Daar komt bij dat mensen verwachten dat verlichting iets geweldigs is. Dat ze alleen maar gelukkig zullen zijn en dat er geen vervelende dingen meer gebeuren. Welja, mensen denken dat dat verlichting pure hemel op aarde is. Nee! Dat is het niet! Het is alleen maar de natuurlijke staat van Zijn, wat inhoudt dat alles wat positief of negatief was, nu slechts IS. Er gaan nog steeds lichamen dood, er worden nog steeds lichamen ziek, waaronder het lichaam van de persoon in de natuurlijke staat van Zijn. Hierdoor kan de persoon die zich net in de natuurlijke staat van Zijn bevindt, in vertwijfeling raken en weer op zoek gaan. Punt voor het Ego! Terug naar start!

Maar nogmaals, en dit is een belangrijk punt, dus begrijp me goed: van de 100% die beweert dat hij verlicht of gerealiseerd is, of de natuurlijke staat "bereikt" heeft, is 99% niet verlicht, niet gerealiseerd en heeft de natuurlijke staat niet "bereikt". Slechts 1% zou dat wel kunnen zijn, hoewel ik betwijfel of iemand die werkelijk verlicht of gerealiseerd is, of de natuurlijke staat heeft "bereikt", het van belang zou vinden om dit publiekelijk te propageren.

Verder benadruk ik nogmaals dat het Ego niet bestaat en dat dit leven een droom is waarin we dromen dat we wakker zijn. Niets van dit alles is waar, maar het is precies zoals het is.

INHOUD