Jij Bent Jouw Wereld — (2-10-09)

Alles komt voort uit het Zelf. Er is geen uitzondering, werkelijk alles komt voort uit het Zelf, en dat heeft een aantal consequenties die wij als egogebonden biologische machines in de meeste gevallen niet leuk vinden, maar die voor de geesten die vrij willen zijn een geweldig startpunt zijn.

Wat is het Zelf?

Dat is vrij makkelijk uitgelegd, ook al zijn er vele spirituele stromingen die er moeilijk en vaag over doen. "Zelf" is voor mij een term die uitdrukt 'dat wat wij zijn'. Net zoals wij met z'n allen "Mens" zijn en individueel "een mens", zijn we met z'n allen "Het Zelf" en individueel "een zelf". Het Zelf als geheel is de verzameling en de oorsprong van alle karakters, en jij als individueel mens bent "jezelf" en hebt "een karakter" — hoe jij jezelf ziet en wat jij denkt dat je bent. Dit is niet wat je werkelijk bent, maar wat JIJ als schijnbaar individu DENKT dat je bent.

Om te begrijpen hoe het werkt kun je kijken naar alles om ons heen. Alles is iets dat uitdijt. Bij voorbeeld families, die beginnen met een stamvader en moeder. Als zij 2 kinderen krijgen en die kinderen krijgen ook 2 kinderen, dan bestaat de familie die begonnen is met 2 personen opeens uit 8 personen. En zelfs het universum, zo blijkt uit wetenschappelijk onderzoek, dijt uit en wordt steeds groter en meer nadat het na een Big Bang uit vrijwel niets is ontstaan. Of neem een cel die zich deelt en deelt en deelt en deelt tot het een olifant is.

Vanuit een startpunt, in ons geval het Zelf, ontstaan door uitdijing verschillende zelf-en, die zijn op zichzelf weer een startpunt en dijen ook weer uit en zo ontstaan er steeds meer nieuwe zelf-en. Het punt dat ik wil maken is dat alles wat een zelf ziet en meemaakt ook vanuit die zelf ontstaat.

Noot: Ik wil met klem benadrukken dat ik zeg dat alles vanuit onszelf ontstaat, dit houdt in dat ik NIET zeg dat wij het vanuit onszelf creëren. Waarom wil ik dit benadrukken? Twee redenen:

1. Omdat ik niet wil dat er iemand is die denkt dat ik hiermee aangeef dat de bullshit van The Secret werkt. Wat ik ga vertellen heeft niets, maar dan ook absoluut niets met The Secret en die stupide "vraag en het wordt je gegeven" kapitalistische vorm van New Age te maken.
2. Creëren impliceert dat het actief wordt gemaakt, wij maken een keuze en vervolmaken die keuze door iets te creëren en dat is niet wat er gebeurt; ik zeg dat het spontaan ontstaat vanuit elke bewuste of onbewuste gedachte die wij hebben, wij hebben daar in de meeste gevallen geen controle over omdat we meestal geen controle hebben over wat en hoe we denken.

Alles wat je ziet en meemaakt is een verbeelding van iets dat in jou is. De wereld die jij ziet is een uitvergrote en karikaturale kopie van wat jij denkt te zijn, jouw omgeving en wereld is een overdreven versie van hoe jij jezelf ziet en ervaart.

Nu zullen er mensen zijn die meteen denken dat ik met de vinger naar hen wijs, met de mededeling: "het is jouw schuld dat je leven er zo uitziet"; en dat is dus precies wat ik NIET doe. Het is niet jouw schuld, het is niet iemands schuld, niets en niemand is schuldig aan wat dan ook, het is hoe het werkt en daar kun jij niets aan doen. En toch zullen er mensen zijn die wel ervaren dat ik hen beschuldig, maar ook dat komt voort uit hoe zij zichzelf zien.

Laten we "schuld" als voorbeeldje nemen. Als jij jezelf als schuldig ziet, omdat je het idee hebt dat je van alles en nog wat niet goed doet, dan zul jij de wereld om je heen zien en ervaren als een beschuldigende wereld die naar jou wijst en jou laat zien dat je schuldig bent. Je zult partners aantrekken die misbruik van je maken, omdat jij van binnen het idee hebt dat je dat verdient. De mensen om je heen zullen je denigrerend benaderen en je als voetveeg gebruiken, maar dat is alleen een beeld dat buiten jou ontstaat om jou te laten zien hoe jij jezelf binnenin ziet en ervaart.

Het is niet alleen zo dat je de wereld als beschuldigend ervaart als je denkt schuldig te zijn, ook als jij er van overtuigd bent dat jij jezelf niet als schuldig ziet en toch een beschuldigende wereld ervaart, zit er ergens diep in je onbewuste een gevoel van schuldig zijn, en je wereld zal niet veranderen tot je dat onbewuste gevoel hebt verwerkt.

Voorbeeldje: Je hebt zelf het idee dat je geweldig bent terwijl je ervaart dat iedereen om je heen jou verschrikkelijk vindt. Dan kun je er donder op zeggen dat jij diep van binnen, op een onbewust niveau, werkelijk gelooft dat je het verdient dat niemand van je houdt. Het is niet de wereld die tegen je is, het is niet de wereld die je tegenwerkt, want die wereld laat alleen maar zien hoe jij jezelf ziet. Bewust of onbewust. Dat is het enige doel van deze wereld, om jou te laten zien hoe jij jezelf ziet zodat je daar iets mee kunt doen of iets aan kunt veranderen.

De wereld om je heen is een spiegel die jou op een extreme manier laat zien wat er bij jou niet perfect in harmonie is met de Bron. En wat wij voornamelijk doen is proberen die buitenwereld te veranderen omdat we die als "niet leuk" ervaren, terwijl we eigenlijk onszelf moeten herzien en helen.

Dat externe probleem, die externe inbreuk op ons leven, de externe bullshit die in ons brein wordt gepompt, die externe verkrachting van ons fysieke of geestelijke lichaam, is slechts een afspiegeling van onze interne situatie; een afspiegeling van hoe, wie of wat wij —bewust of onbewust— denken te zijn.

David Icke gebruikt vaak het voorbeeld, als je in de spiegel kijkt en je ziet dat je haar niet goed zit, dan heeft het geen enkele zin om het haar van je spiegelbeeld te kammen. En toch is dat wat we over het algemeen allemaal doen.

Nu lijkt er een simpele oplossing te bestaan. Als we geloven dat wat ik beweer waar is, dat we de wereld op een negatieve manier ervaren omdat we een negatieve gedachte over onszelf hebben, dan zou dat te veranderen zijn door alleen maar positief over onszelf te denken en dan is de wereld van het ene op het andere moment de hemel op aarde, maar zo simpel is het niet; dat is weer die spirituele new age crap!

In theorie werkt dat wel zo, als we positief over onszelf denken dan is de wereld prettiger, maar in de praktijk is positief over onszelf denken omdat we dat besloten hebben —terwijl we het niet werkelijk vanuit een innerlijke weten geloven— een grove leugen. Liegen is altijd negatief ook als we net doen alsof het positief is, je kunt de Bron, het Universum, God of de Heilige Geest niet in de maling nemen. Het werkelijk veranderen van de gedachte over onszelf is een lange weg die zich niet laat afdwingen en in de meeste gevallen pijnlijk is.

Om heel eerlijk te zijn weet ik niet hoe je het moet doen, ik weet alleen dat het zo werkt. Ik weet dat de wereld die ik zie en ervaar is ontstaan om mij te laten zien waar nog het een en ander veranderd moet worden. Ik zie niet hoe ik dat actief kan doen, ik zie niet hoe ik vanuit een simpel voornemen vanaf nu alleen maar positieve gedachten over mijzelf moet genereren. Ik geloof niet dat dit kan zonder te liegen tegen hoe ik onbewust over mijzelf denk; en ik geloof dat als we liegen wij nog verder van huis zijn.

Ik kan slechts werken met wat ik tegenkom vanuit het weten dat het werkt zoals het werkt en het vertrouwen dat ik alleen tegenkom wat goed voor me is (ook als het als negatief wordt ervaren). Ik heb er vertrouwen in dat het een keer zal gebeuren, omdat dit het enige doel is van de wereld die ik ervaar. En waarom zou het doel van zoiets groots en geweldigs en uitzonderlijks als dit illusionaire leven niet bereikt worden? Dit geldt niet alleen voor mij, of voor "the happy few", nee, dit geldt voor iedereen.

INHOUD