Waarom Niet Gewoon Stoppen? — (30-10-09)

Waarom niet gewoon stoppen? Stoppen met wat we al eeuwen doen. Stoppen met ons bemoeien met zaken die ons niet aangaan. Stoppen met onszelf en anderen pijn doen. Stoppen met die verslaving die ons tergt. Stoppen met alles wat uiteindelijk destructief blijkt te zijn. Stoppen met oorlog voeren. Stoppen met mensen laten verhongeren. Stoppen met liegen. Stoppen met zoeken. Gewoon stoppen! Waarom niet gewoon stoppen?

Het is een goede vraag, al zeg ik het zelf, en het antwoord is: "omdat dit niet tot de mogelijkheden behoort".

De mens bestaat uit drie delen:

1. Geest
2. Ego
3. Lichaam

We geloven, of denken, dat we in eerste instantie een Ego 'zijn' (een IK) en het lichaam probeert te voldoen aan alle wensen van dat Ego omdat het Lichaam is gaan geloven dat het dat Ego, die IK, is. Het Ego en het Lichaam zijn een team, als het Ego wegvalt is het lichaam slechts een homp vlees met organen dat er van overtuigd is dat het sterft als het Ego er niet is, en als het lichaam plotseling wegvalt (dood gaat) is het Ego (de IK) verdwenen. In werkelijkheid zijn we de geest, en die Geest is er altijd en zal er altijd zijn, het is onsterfelijk, eeuwig en tijdloos en heeft niets te maken met het Ego en is niet afhankelijk van het Lichaam.

De Geest kunnen we moeilijk ervaren zolang het Lichaam naar het geblaat, geschreeuw en gekrijs van het Ego luistert. Ego is zoiets als het drukste jongetje van de klas, degene die alle aandacht trekt omdat hij altijd wel iets te zeggen heeft, altijd een bijdehante opmerking kan plaatsen en waar alle meisjes verliefd op zijn, maar ondertussen 24/7 uit zijn nek lult. Geest is daarentegen dat stille persoontje op de achtergrond dat alle antwoorden heeft op alle vragen die er wel toe doen, maar niemand wil naar hem luisteren omdat het niet boeiend, cool, hip of 'vet' is.

Dat stille persoontje wacht rustig af tot het drukke jongetje klaar is met zijn kolder en zegt dan zachtjes en beheerst dat alles wat dat drukke jongetje doet, voortkomt uit de angst om niet gezien te worden, uit de angst om niet te bestaan. En dat is een terechte angst, want Ego bestaat eigenlijk niet.

Het drukke jongetje blèrt dat als je iets deelt, jijzelf minder overhoudt, en iedereen in de klas roept "ja, ja, dat is logisch"; het stille persoontje zegt rustig dat als je iets deelt met een ander, twee mensen 'het' opeens hebben en dat het dus vermeerdert... en de klas lacht het persoontje uit. "Als je 100 gram hebt en het deelt met een ander, houd je maar 50 gram over",  roepen ze. Het stille persoontje zegt "als ik eten heb en dat deel met een ander dan eten er twee mensen, dat is een verdubbeling".

Het drukke jongetje blijft schreeuwen en de klas blijft achter hem aanlopen, maar het stille persoontje is geduldig en heeft geen haast. Dit stille persoontje weet dat het drukke jongetje ooit geestelijk en lichamelijk zal ondervinden dat hij met dat geschreeuw niet verder kán komen en de klas zal zien dat het drukke jongetje alleen maar bestaat uit gebakken lucht.

Zolang we denken dat we dit Lichaam zijn dat gestuurd wordt door dat Ego zullen we nooit kunnen stoppen. Ego ziet stilstand als dood. Ego wil alleen maar doorgaan, doorschreeuwen, meer hebben en zoveel mogelijk behouden en Ego laat het lichaam geloven dat het een IK is en dat het moet doorgaan en meer moet willen hebben en zoveel mogelijk moet willen behouden.

We kúnnen niet stoppen, het stoppen gebeurt — of niet. Er is niet iemand of een IK die actief stopt, want op het moment dat Ego niet meer schreeuwt zal Ego verdwenen zijn —omdat het nooit werkelijk heeft bestaan— en als Ego verdwenen is, neemt het lichaam zijn bedoelde functie aan —een vervoermiddel— en is er geen IK om te stoppen.

Zolang er een IK is die denkt dat hij de touwtjes in handen heeft en denkt dat hij iets kan beslissen te doen, zal er niet gestopt kunnen worden; pas wanneer die IK de touwtjes los moet laten, omdat die IK geen stap verder komt en absoluut niet meer weet wat te doen, stopt 'het'. Met andere woorden: zolang we proberen te stoppen kunnen we niet stoppen en pas wanneer we het stoppen opgeven, en vrede kunnen hebben met 'dat wat is', stopt het.

Het antwoord op de vraag "waarom niet gewoon stoppen?" is en blijft: omdat we daartoe niet in staat zijn. Een mens, opgebouwd uit het team 'Ego en Lichaam' dat niet luistert naar de Geest kan niet stoppen omdat dit het einde van Ego inhoudt. Het Ego heeft het Lichaam doen geloven dat het sterft zonder Ego, wat inhoudt dat de IK die wij denken te zijn gelooft dat het sterft als we stoppen.

Alles wat we proberen te doen is zinloos, omdat het gedoemd is te mislukken, maar we zijn niet in staat om het niet te proberen te doen. We moeten het ook proberen te doen en dat blijven doen, het is een vereiste, omdat we anders nooit op het punt komen waar we ondervinden dat het niet te doen is. Pas wanneer we iets hebben dat we werkelijk willen en er na ontelbare oeverloze en hartbrekende pogingen achterkomen dat 'het' nog steeds niet bereikt is, kunnen we op een punt komen waarop we het opgeven en werkelijk niets anders kunnen dan toegeven dat we 'het' niet kunnen. Alleen dan kan 'het' stoppen.

INHOUD