Kadering — (22-11-09)

'Alles bestaat bij gratie van kadering' — met zo'n zinnetje word ik dan wakker, en dan moet ik er maar achter zien te komen wat er mee wordt bedoeld.

Wij ervaren alleen ruimte als er vier muren omheen staan, zodra de vier muren weg zijn kunnen we die ruimte niet meer ervaren. Dat is in feite met alles zo. Zodra de vorm verdwijnt schijnt hetgeen het was ook te verdwijnen. Zodra dat wat een koe omvat wegvalt is er automatisch geen koe meer. Wanneer we een koe door een machine duwen is de koe geen koe meer en is de koe opeens gehakt geworden.

We nemen dit als feit aan terwijl het helemaal niet zo voor de handliggend is. Als iets zomaar van A in B kan veranderen, dan is A nooit werkelijk A geweest. Iets wat werkelijk A is kan niet zomaar in iets anders veranderen, dus A was slechts tijdelijk A. Als een aangenomen feit na 100 jaar wordt weerlegt, is dat feit nooit een feit geweest; we hebben 100 jaar lang aangenomen dat het de waarheid was terwijl het slechts tijdelijk de waarheid was. Maar helaas, een tijdelijke waarheid is géén waarheid.

Het is dus zo dat alles wat wij zien en ervaren bestaat bij de gratie van de vorm waarin we het waarnemen. Een boom is een boom als het de vorm van een boom aanneemt, maar na bewerking kan het opeens een tafel zijn, of een deur, of een honkbalknuppel. Dan is de boom nooit een boom geweest, het was alleen maar energie, of essentie, of geef-het–een-naam, dat zich tijdelijk manifesteerde als boom.

Dit is natuurlijk met alles zo. Ook wij mensen zijn diezelfde energie als die boom, alleen manifesteren wij ons tijdelijk als mens. Wij zijn mens bij gratie van de vorm die we aannemen, als de vorm verandert of sterft, dan zijn wij geen mens meer. Dit houdt automatisch in dat we nooit werkelijk mens zijn geweest.

Goed, terug naar die kadering. Een cel wordt omvat door een lichaam, een lichaam door een omgeving, een omgeving door een maatschappij, een maatschappij door een land, een land door een aarde, een aarde door een Melkweg, een Melkweg door een sterrenstelsel en een sterrenstelsel door een universum. Maar wat omvat het universum? Niets, blijkbaar.

Als alles alleen bestaat bij gratie van kadering, en niets kadert het universum, dan bestaat er geen universum. Als er geen universum is dat een sterrenstelsel kadert, dan bestaat zo'n sterrenstelsel niet, en als er geen sterrenstelsel bestaat die de Melkweg kadert dan bestaat die Melkweg ook niet, en die aarde ook niet, en dat land, die maatschappij, die omgeving, dat lichaam en die cel ook niet.

Het grappige is ook dat als we dieper die cel ingaan we automatisch tot de conclusie moeten komen dat die cel bestaat uit lege ruimte. Dus of je nou naar het kleine gaat —die cel in— of naar het grote gaat —het universum—, in beide gevallen kom je er op uit dat er alleen maar lege ruimte is. Het is lege ruimte die lege ruimte kadert, wat simpelweg inhoudt dat er werkelijk niets is dat hier werkelijk kan bestaan.

INHOUD