Een Cursus In Wonderen — (29-11-09)

Een Cursus in Wonderen is niet een heilig boek en is niet de volledige waarheid. Dit is zo omdat de volledige waarheid niet kan worden gesproken hier op aarde. Een Cursus in Wonderen is net als zoveel boeken een leidraad op weg naar ontwaken. Ik wantrouw mensen die Een Cursus in Wonderen als de enige leidraad zien en ik wantrouw mensen die werkelijk geloven dat het gedicteerd is door Jezus en dat de Heilige Geest werkelijk spreekt namens een werkelijk bestaande God.

Als Een Cursus in Wonderen was geschreven in een Islamitisch land in plaats van een Christelijk land als Amerika, dan zou hetzelfde geschrift gedicteerd zijn door Mohammed en zou de stem in onze denkgeest spreken namens Allah. Ik vraag mij af of het dan ook zo'n populair spiritueel standaardwerk zou zijn geworden? Ik denk het niet, ik denk dat het als een gevaarlijk boek zou worden bezien door de Westerse mogendheden.

Zijn er Moslims die Een Cursus in Wonderen lezen en gebruiken voor hun Zelfontwikkeling? Ik ben daar wel benieuwd naar. In principe wordt Jezus als een heilig persoon gezien binnen de Islam (maar dat kan ook zo zijn omdat de Islam in alles het Joodse geloof, dat Jezus niet vernoemt, wil tegenspreken).

Het is van belang —of laat ik het anders stellen— vind ik het van belang om goed voor ogen te houden waarmee je bezig bent. Voor mij persoonlijk zijn het de teksten in Een Cursus in Wonderen die mij aanspreken. Ik herken daar een waarheid in die ik als waar ervaar, ze geven mij de verklaringen voor dit bestaat waarnaar ik zoveel jaren op zoek ben geweest. Het kan mij dus geen fuck schelen wie het wel of niet gedicteerd heeft. Als het Mohammed was geweest, dan zouden de teksten net zoveel waarheid bevatten als nu.

Het probleem dat ik zie, als je "Een Cursus" letterlijk neemt, is dat er blijkbaar een God is en Zijn Zoonschap. Dat is twee of meer, en zeker niet non-dualistisch! Wat "Een Cursus" heeft gedaan is de Christelijke retoriek gebruiken om iets duidelijk te maken aan een Christelijke gemeenschap (want in die tijd was het Westen een Christelijke gemeenschap). Als er in "Een Cursus" over een Bron van scheppende energie was geschreven dan zou dat niet worden begrepen, dus is de Bron gepersonifieerd en is het God genoemd. Puur en alleen om een punt duidelijk te maken, en het is dus niet de bedoeling om het letterlijk en serieus te nemen.

"Een Cursus" is geschreven in een taal die in die tijd (1965 t/m 1972) de meeste kans had om begrepen te worden. Op Wikipedia staat:

"Helen Schucman, overleden in 1981, heeft altijd beweerd dat ze de tekst gedicteerd kreeg van een innerlijke stem, die zich niet heeft geïdentificeerd, maar die zij op basis van het dictaat duidde als Jezus".

Maar wacht even? "Die zij", Helen Schucman, "duidde als Jezus" op basis van de taal die gebruikt werd door die innerlijke stem. Schucman heeft er zelf "Jezus" van gemaakt.

Gegeven het feit dat de huidige tekst verscheidene malen door Schucman en Dr. William Thetford is herschreven en bijgewerkt voor het uitgegeven werd, vind ik het heel vreemd dat er door sommige mensen wordt aangenomen dat we het hier over Jezus hebben en dat er dus ook een werkelijke God bestaat die een Heilige Geest in onze Denkgeest heeft geplaatst als alternatief voor het door onszelf gecreëerde ego. In dit zie ik juist het ego dat aan de haal gaat met het verhaal en ons aanzet om vooral hulp te verwachten buiten onszelf in plaats van IN onszelf. Dit terwijl de teksten van "Een Cursus" ons juist aanzetten om vooral IN onszelf te zoeken naar verlossing of bevrijding.

We zijn altijd op zoek naar houvast en zo wordt "Een Cursus" door veel mensen gebruikt, of misbruikt, maar "Een Cursus" is geen houvast, het is niet een aardig geschriftje dat er op uit is om je beter te laten voelen, "Een Cursus" is een ongenadig hard boek, een stalen honkbalknuppel dat bedoeld is om je wakker te beuken. Het wordt door veel mensen gebruikt om gelukkig te zijn IN deze wereld, terwijl "Een Cursus" in mijn ogen bedoeld is om je gelukkig te laten zijn ONDANKS deze wereld. Geluk heeft niets te maken met wat er om ons heen gebeurt, geluk zit IN ons en kan nergens anders worden gevonden.

Sommige cursisten hopen op een "happy dream" wanneer ze de cursus hebben doorlopen, maar een "happy dream" is nog steeds niet wakker zijn. De stem die een Cursus in Wonderen dicteerde wist dondersgoed dat je de mensen een wortel moet voorhouden, dat je ze een cadeautje moet beloven willen ze doorzetten. Dat is die "happy dream".

Er is niet werkelijk een "happy dream", er is alleen wel of niet wakker worden. Daardoor verandert de wereld niet in een mooie wereld, jij en de manier waarop je de wereld ervaart verandert, omdat, als je wakker bent, het niet meer uitmaakt wat er gebeurt, want je ziet voor het eerst heel duidelijk dat het niet werkelijk is.

Het enige doel van Een Cursus in Wonderen is om de mens te laten zien dat wat zij zijn en wat er is puur en alleen energie is dat gelijk is aan de Bron van waaruit die energie is ontstaan. Jezus, de Heilige Geest en God zijn termen die gebruikt worden om het begrijpelijk te maken voor het lezerspubliek in die tijd. Door Jezus, de Heilige Geest en God als werkelijkheid te zien —in plaats van de metaforen die ze zijn— zal Een Cursus in Wonderen een leidraad zijn die nergens naar leidt; en dit verklaart waarom zo weinig cursisten werkelijk wakker zijn geworden. Dit geeft niets, maar doe alsjeblieft niet net alsof.

INHOUD