Alles Gebeurt — (20-2-10)

Er is slechts één ding dat we met zekerheid kunnen vaststellen, iets wat onherroepelijk waar is in dit leven dat er schijnbaar is. Het is inmiddels een cliché geworden, maar alleen iets wat overduidelijk waar is kan een cliché worden. Hier komt 'ie:

Het is zeker dat ik ben.

"Ik ben" is het enige dat waar is en het enige dat ik objectief met zekerheid kan vaststellen. Ik kan niet met zekerheid vaststellen dat jij bent, of dat iedereen is, net zoals jij niet kunt vaststellen dat ik ben of dat anderen zijn.

Dat idee "ik ben" is een lastig iets, omdat wij, als het personage dat wij denken te zijn, er vanzelf iets achter willen plakken. Ik ben... Frits, blank, gitarist, sexy, 1 meter 70, gelukkig, triest, verliefd, et cetera. Ik als persoon denk van alles te zijn terwijl ik alleen met zekerheid kan zeggen dat ik ben.

Ik ben "iets" is afhankelijk van de gedachte die ik heb of anderen hebben over wat ik dan ben en de woorden die we hebben verzonnen om deze vorm uit te drukken. Als we om "verliefd" uit te drukken een ander woord zouden hebben verzonnen dan zou ik niet verliefd zijn, en als mijn ouders mij niet Frits zouden hebben genoemd dan was ik nu een ander. Dit klinkt flauw, maar zo subjectief zijn we dus bezig.

We denken stellig dat we verliefd ZIJN, of onze naam ZIJN, maar als de geschiedenis van de taal of de wens van iemand op een andere manier zou zijn gelopen, zouden we iets heel anders ZIJN. In het ergste geval ben ik alles en niets, maar als ik alles EN niets ben, is alles niets en niets alles en blijft er toch alleen "ik ben" over.

Ik ben! Dat is het, en alles wat ik daarnaast denk te zijn is niet waar.

Alles anders dan- en los van- "ik ben" is de droom die gedroomd wordt. Alles wat we doen, zien en meemaken is deel van die droom. Alles zien als een droom is deel van die droom. Het wakker willen worden uit die droom, het realiseren van ons Zelf, het vinden van spirituele verlichting, zijn allemaal deel van die droom. De liefde bedrijven, iemand aanbidden, ons gezinnetje onderhouden, onze auto wassen zijn allemaal deel van die droom. Alleen IK ben en de rest is de droom.

Dan wordt er wel gevraagd waarom we allemaal hetzelfde dromen. Waarom dromen we allemaal dat het gras groen is, de lucht blauw en de zon heet? In feite is dat heel simpel, en juist daarom zo moeilijk in te zien: dat is omdat alleen ik ben. Er is slechts één die droomt, dus het is logisch dat deze één alles hetzelfde droomt.

Wat doe je met deze droomwereld waarin je schijnbaar van alles moet, wilt, wenst en hoopt? In principe niets bijzonders. Ik ben en doe wat "ik" het beste doe, en dat is "zijn". Dit houdt in de praktijk in dat alles wat je tegenkomt, alles wat je ziet, voelt, proeft, en alles wat je emotioneel raakt, puur IS wat er gebeurt en als er verzet is dan ervaar je pijn en als er geen verzet is dan ervaar je geen pijn.

We moeten af van het idee dat alles leuk moet zijn. We moeten af van de hoop, de wil en de wens dat het fijn moet zijn. We moeten niet verwachten dat we gelukkig moeten worden en vervolgens de pest in hebben als dit niet zo is. We hoeven alleen maar vertrouwen te hebben dat alles wat gebeurt alleen gebeurt omdat het is — niet goed of fout, niet leuk of klote, niet dit of dat... maar IS.

Als je denkt dat je gelukkig bent, dan ben JIJ niet gelukkig; er IS geluk. Als je denkt dat je ongelukkig bent, dan ben JIJ niet ongelukkig; er IS ongeluk. Jij bent niet boos maar er is boosheid, jij bent niet agressief maar er is agressiviteit. Simpel gezegd komt het hier op neer: IK ben, en er is { VUL IN WAT JE DENKT TE ZIJN }.

Wat houdt dit in voor je dagelijkse leven? Niet zo heel veel. Je kunt gewoon doorgaan met wat je doet, met het verschil dat je weet dat jij het niet bent die het doet, maar dat het simpelweg gebeurt. Het typen van dit verhaal is gebeurd, net zoals het lezen is gebeurd zonder dat jij of ik daar iets over te zeggen hebben.

'Ja,' kun je dan zeggen, 'ik kan beslissen om het niet te lezen.'

Ja, dat klopt, je kunt denken dat je dat hebt beslist, maar dan gebeurt "niet lezen" in plaats van "lezen" en dan nog is er geen JIJ die dat regelt. Er is alleen maar "ik ben" en de rest gebeurt schijnbaar.

Vaak wordt dit gezien als onpersoonlijk, of apathisch, maar in feite is het absolute vrijheid en absolute liefde om alles te laten gebeuren zoals het vanzelf gebeurt. Het is ego dat misprijzend wijst, labels opplakt en zich persoonlijk aangevallen voelt, het is liefde dat alles ervaart en laat gebeuren in vertrouwen dat het juist is.

INHOUD