Human Condition — (16-4-10)

Dat wat 'is' is wat is, en dat wat wij er van maken is niet wat het is; dat wat wij er van maken is wat wij er van maken en kan nooit zijn wat het werkelijk is. Elke gebeurtenis, alles wat we meemaken, alles wat we zien, alles wat ons verteld of gezegd wordt, 'is' in eerste instantie wat het is en in tweede instantie wat wij er van maken; met andere woorden: het wordt een creatie van onze interpretatie en dat is niet wat het is.

Onze geest werkt zo snel dat wat er in eerste instantie 'is' niet tot ons doordringt, waardoor we alleen zien wat er overblijft na onze interpretatie. Hierdoor zien we alles hoe het niet werkelijk is, wij zien een verwrongen beeld, een naar onze overtuigingen geknede reflectie van wat waar is. Dit houdt in dat we allemaal, stuk voor stuk, leven in een wereld die niet is zoals deze werkelijk is, maar in een wereld die lijkt te zijn wat onze geest er van maakt. Dit kan alleen maar tot botsingen leiden, dit kan alleen maar oorlogen opwekken, omdat iedere geest 'dat wat is' anders interpreteert.

Laten we als voorbeeld Geert Wilders nemen. Deze meneer heeft een bepaald wereldbeeld—zijn interpretatie van dat wat werkelijk 'is'—van waaruit hij een politiek programma destilleert. Dit probeert hij via de media naar buiten te brengen en zijn omgeving—in dit geval Nederland—reageert daarop. Een percentage is het met hem eens en een percentage is het niet met hem eens. Hoe wij reageren op Wilders en zijn interpretatie van wat werkelijk 'is', is afhankelijk van onze interpretatie van zijn interpretatie; hierdoor ontstaat er een dubbele verdraaiing van dat wat werkelijk 'is'. Dit geldt overigens ook voor Balkenende, Cohen, Rutte, Halsema, Pechtold en de rest, same difference!

Het punt dat ik wil maken is niet wie goed of fout is, maar het simpele feit dat er voor elk standpunt altijd minimaal twee verschillende interpretaties mogelijk zijn: we zijn het er mee eens of niet. Niettemin is elk standpunt een interpretatie van 'dat wat is' en als wij er een mening over vormen wordt het ook nog 'dat wat wij er van maken'. Dit houdt in dat elke discussie nooit gaat over wat het werkelijk is en alleen over wat wij denken dat het is, of hoe wij denken dat wij willen dat het is, of hoe wij denken te weten dat het zou moeten zijn... en dat is van begin tot eind onwaar.

Rood is rood, maar wij leven samen als een stelletje kleurenblinden die vechten over wat voor kleur het is. Het IS rood, maar wij als kleurenblinden zien het allemaal anders en zijn er van overtuigd dat onze interpretatie de enige juiste is. Daarom is er oorlog, daarom is er strijd, en daarom zal het nooit anders zijn op deze aarde... tenzij iedereen zijn geest het zwijgen oplegt, en dat zal nooit gebeuren.

Nu is het zo dat dit bovenstaande, de "human condition", het leven gebaseerd op botsende interpretaties, ook is 'zoals het is' en het wordt pas wat we denken dat het is zodra we het gaan interpreteren als 'goed' of 'fout'—en trust me, we doen niets anders, 24 uur per 7 dagen. Voor de interpretatie is het 'wat het is', namelijk de manier waarop het hier op aarde werkt, en na de interpretatie wordt het iets waar we het mee eens zijn of niet, en vooral iets waarover andere mensen van mening verschillen, en al snel wordt iets wat gewoon is zoals het is een probleem, een strijd, een oorlog.

Zoals ik al zei, een oplossing zal er nooit komen. Het zal nooit beter worden dan het nu is. Er zal altijd strijd zijn omdat dit nu eenmaal een dualistisch systeem is dat nooit een non-dualistisch systeem kan worden, omdat de meningen daarover ook altijd verdeeld zullen zijn. Dat de werkelijkheid non-dualistisch IS doet er niet toe zolang er geesten zijn die denken dat dit niet zo is en er zal nooit een dag komen dat alle geesten zullen accepteren dat dit zo is. Het enige dat je kunt doen is voor jezelf 'beslissen' wat je wel en niet als probleem wilt zien en het is aan ieder ander om te 'beslissen' of dit goed of fout is; vervolgens is het aan jou om te 'beslissen' of jij dat goed of fout vindt en aan iedere ander om vervolgens te 'beslissen' of dat goed of fout is.

Kortom, de vraag die je jezelf zou kunnen stellen, mocht je dat willen, is: "In hoeverre wil je meedoen aan deze interpretatie-rat-race?" — en de follow-up vraag is: "Hoe serieus neem je jouw antwoord?"

Mijn antwoord is "nee!", maar hoe serieus neem IK mijn antwoord?

"In hoeverre wil je meedoen aan deze interpretatie-rat-race?", dat was de vraag waarmee ik het bovenstaande artikel eindigde. "Nee!" was mijn—beetje vreemde—antwoord, maar ik bedoelde natuurlijk te zeggen dat ik niet mee wil doen aan de "interpretatie-rat-race". De volgende vraag was "hoe serieus neem ik mijn antwoord?" en daarop antwoord ik in principe "heel erg serieus" — alleen vergeet ik hierbij even dat ik niet zo heel veel te willen heb, en als ik iets te willen zou hebben, dan loop ik tegen een ander probleem aan.

Ik kan wel lekker stoer de vraag stellen in hoeverre we mee willen doen aan zo'n race, maar ik heb geen enkel recht om dat te doen. In principe is elke actie en reactie precies dat wat het is op dat moment omdat het op dat moment zo moet zijn om wat voor reden dan ook. Als alles is zoals het is—en dat is het en niet zonder reden—dan is het bestaan op aarde zoals het is en is het niet aan mij om wel of niet mee te doen aan wat voor rat-race dan ook. Ik doe mee of ik doe niet mee, dat is hoe het is, en de beslissing om wel of niet mee te doen is niet iets dat ik kan beslissen, want dat is zoals het is.

Dat wat gebeurt—en dus IS—gebeurt zo omdat er ooit aan het begin van onze "bedachte" tijd/ruimte-illusie iets in gang is gezet. Door het idee van tijd en ruimte in ons hoofd te halen begon er automatisch iets te bewegen vanuit een verleden via een nu in de richting van een toekomst. Dat wat toen is gestart is de enige oorzaak voor wat nu gebeurt en in de toekomst zal gebeuren. Het is toen in beweging gezet en alles wat wij denken daaraan te veranderen, of om te buigen, of tot een halt te roepen, heeft geen enkel effect op wat IS. De kern, de bron, is wat IS en is onveranderlijk.

Niet meedoen—dat wil zeggen: met voorbedachten rade niet meedoen—aan de interpretatie-rat-race is een (spirituele) cop-out, een vlucht uit dat wat is, terwijl dat wat is juist zo is omdat het zo moet zijn. De dingen gebeuren niet omdat wij iets fout doen, of iets goed doen, of überhaupt iets doen, ze gebeuren omdat ze gebeuren. Wij hebben daar geen zeggenschap over. Wij kunnen wat veranderen aan de buitenkant, aan de hand van een soort van cosmetische eigen wil waardoor wij het (tijdelijk) anders kunnen laten lijken, maar de kern gaat altijd en immer de eigen weg. Wat die kern doet kunnen wij niet veranderen of beïnvloeden, wij hebben daarover niets te willen of te wensen en wij hebben het maar te ondergaan.

Maar waarom 'ondergaan' en waarom niet die 'cop-out'? Dat is een goede vraag, maar het antwoord is even zo simpel: omdat wij hier schijnbaar zijn en niet zonder reden. Dat we die reden niet kunnen overzien, omdat wij als fysieke entiteit geen overzicht hebben zoals het universum dat wel heeft, maakt niets uit. Dat is nu eenmaal zo. Als we hier zijn is het dus blijkbaar "de bedoeling" dat we doen wat we doen zoals we dat doen, en wel hier en nu!

Juist de reden dat wij in feite niets kunnen overzien—wij kunnen bijvoorbeeld niet overzien wat onze acties van nu voor effect zullen hebben op het leven van iemand die pas over honderd jaar wordt geboren—bewijst hoe volslagen stupide het is om te denken dat onze beslissingen en beweegredenen juist zijn en vooral werkelijk de onze zijn. Dat wat we beslissen is slechts wat wij denken dat we beslissen, in feite gaan alle beslissingen buiten ons om.

Het enige wat tot de mogelijkheden behoort, is het niet persoonlijk nemen, maar ook dat is iets dat gebeurt of niet. Zolang er de gewoonte is om dingen op jezelf te betrekken, dan kun je duizenden en miljoenen keren tegen jezelf zeggen dat je dat niet moet doen, dat zal geen enkel effect hebben. Het gebeurt pas wanneer je het niet meer persoonlijk neemt, en dan zul je denken "hè, hoe doe ik dat?".

Nou... dat doe je niet... je hebt niets gedaan... het is slechts gebeurd.

INHOUD