Toko's — (7-5-10)

Op het moment dat onze "ik" indaalt in dat hoopje vlees, botten en ingewanden dat geboren is, ontstaat er een idee van 'Ik Ben Dit en Dat Is Buiten Mij', en naarmate we opgroeien gaan we onze eigen identiteit ontwikkelen en onze leefruimte vastleggen. Ik noem die leefruimte "ons eigen Toko" [Toko = bedrijf, zaak].

Ons eigen Toko bestaat uit wat wij denken dat wij zijn, wat wij geloven, wat wij hebben en wat wij willen bereiken. Om een beeld te vormen, zou je jezelf als middelpunt kunnen zien met daaromheen de cirkel van wat jij bent, gelooft, hebt en wilt bereiken [fig. 1].

De één zijn Toko is vanzelfsprekend groter dan de ander zijn Toko)

Zolang onze eigen Toko genoeg ruimte heeft is er niets aan de hand, maar zodra een ander zijn Toko te dicht in de buurt komt wordt het bedreigend, zeker als blijkt dat de ander zijn Toko alles of gedeelten van onze Toko tegenspreekt. Dus wanneer onze Toko niet in overeenstemming is met de ander zijn Toko en als de ander zijn Toko de ruimte van onze Toko overlapt, ontstaat er potentieel conflict [fig. 2].

Om dit op te lossen hebben ooit we familieverbanden (Toko's die verwant aan elkaar zijn) en groepsverbanden (Toko's die vergelijkbaar zijn) gecreëerd. Vroeger had je kleine samenlevingen die verwante en vergelijkbare Toko's herbergden (een groep die dezelfde normen en waarden, geloven en doelen, omarmde) en als die maar ver genoeg verwijderd waren van andere samenlevingen was er niets aan de hand
[fig. 3].

Deze vorm bestaat vrijwel niet meer. Er zijn nu zoveel Ik-jes met hun eigen Toko die zo dicht op elkaar leven dat conflict niet meer weg te denken is, en zoveel verschillende groepen met hun eigen "Groep Toko" die elkaar overlappen. We hebben steden en dorpen met zoveel verschillende individuele Toko's, familie Toko's en groep Toko's dat conflict op dat niveau al onvermijdelijk is [fig. 4].

Laat ik mijzelf als voorbeeld nemen. Ik heb mijn eigen Toko dat bestaat uit wat ik denk te zijn, wat ik geloof, wat ik heb en wat ik (mogelijkerwijs) zou willen bereiken. Ik woon in Amsterdam; dat is een middelgrote stad vol met allemaal andere mensen die hun eigen Toko hebben en vol met groepen die hun gezamenlijke Toko's hebben. Het is onvermijdelijk dat hun Toko mijn Toko overlapt en dat de verschillende "Groep Toko's" elkaar overlappen, met als gevolg potentieel conflict.

Nu wordt Amsterdam geregeerd door de gemeenteraad van de stad, de mensen die in die gemeenteraad zitten hebben hun eigen Toko en proberen hun Toko in overeenstemming te brengen met de Toko's van de andere gemeenteraadleden. Gezamenlijk komen ze tot een beleid waarmee ze de stad gaan besturen. De stad is de Toko van de gemeenteraad en het is onvermijdelijk dat deze "Gemeente Toko" conflicteert met verschillende "Groep Toko's" en de persoonlijke Toko's van de mensen die in deze stad wonen.

De "Gemeente Amsterdam Toko" wordt overkoepeld door de "Provincie Noord-Holland Toko", wat weer potentieel conflict oproept. De "Provincie Noord-Holland Toko" wordt overkoepeld door de "Nederlandse Toko", de "Nederlandse Toko" door de "Europese Unie Toko" en de "Europese Unie Toko" vervolgens door de "Mondiale Wereld Toko". Dit is potentieel conflict op potentieel conflict—en misschien kan ik zelfs het woord "potentieel" wel weglaten als we het nieuws goed tot ons door laten dringen.

Als er al potentieel conflict ontstaat op het kleinst mogelijke Toko niveau—Mijn Toko versus Jouw Toko [fig. 2]—hoe kun je dan volhouden—gezien de opeenstapeling van Toko's—dat er zoiets als wereldvrede, of een conflictloze samenleving mogelijk is? Dat kun je niet volhouden en iedereen die gelooft dat wereldvrede een plausibele mogelijkheid is, sust zichzelf in slaap of vlucht weg voor de werkelijkheid van deze illusionaire realiteit (say what!?).

Een klein samenlevingssysteem dat bestaat uit een aantal personen, in het extreemste geval uit een paar families, met dezelfde normen en waarden, geloof en doel, zou in vrede kunnen bestaan mits er geen inmenging is van buitenaf. Gezien de wijze waarop de wereldmaatschappij momenteel is georganiseerd, is er altijd inmenging van buitenaf en is zelfs vrede op zo'n klein niveau onmogelijk.

Ook deze bovenstaande gedachteoefening laat alweer zien dat je richten op de buitenwereld, in hoop op een vredige en mooie wereld, een zinloze exercitie is. Nimmer zullen alle neuzen dezelfde kant op wijzen en nimmer zal er overeenstemming zijn over de weg te gaan. Het enige wat je kunt doen is jouw eigen leven op zo'n manier leven dat dit in overeenstemming is met de idealen die je hebt, maar verwacht deze niet in de wereld om je heen te ervaren; hoewel het waarschijnlijk wel invloed zal hebben op je omgeving, aangezien buiten slechts een weerspiegeling is van wat binnen leeft.

Kortom, de oude clichés doen het nog steeds goed: "Verbeter de wereld, begin bij jezelf" en "Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet".

INHOUD