Zinloos Verzet — (14-5-10)

Bij "verzet" denken we al snel aan actie. We denken dat het iets is wat wij doen... 'Ik verzet mij tegen dit en dat'. Uiteindelijk blijkt dat niet zo te zijn. Verzet is iets dat gebeurt—om verscheidene redenen die we achteraf verzinnen—en dan is er die illusionaire "IK" die claimt dat hij het is die zich tegen "whatever" verzet.

Voor een wetenschappelijke benadering van dit gegeven, verwijs ik iedereen met heel veel plezier en achting door naar het boek "De Vrije Wil Bestaat Niet" van hoogleraar cognitieve neurowetenschap Victor Lamme. Victor legt hierin—op een lekkere leesbare manier, ook te doen voor leken—uit dat er niet zoiets bestaat als een "IK" die beslist om wat dan ook te gaan doen. Dus wetenschappelijk is inmiddels (ook) vastgesteld dat er eerst een actie wordt ondernomen door het lichaam voordat er een "IK" is die denkt te weten wat er allemaal gaande is. Alles gebeurt zonder dat er een "IK" is die de touwtjes in handen heeft.

Ik weet niets van wetenschap, niet meer dan wat ik in een paar boeken heb gelezen. Het is makkelijk om van alles uit die boeken te herhalen en dan net doen alsof ik dat allemaal weet, maar dat is ook weer heel erg stupide. Boekenkennis is leuk voor Triviant, maar voor de rest is het alleen maar achtergrond informatie voor een eigen onderzoek dat—zo vind ik—iedereen zou moeten ondernemen.

Als we oprecht en eerlijk zouden bekijken wat er gebeurt bij ons wanneer we verzet ervaren, dan zouden we moeten toegeven dat er vlak na een gebeurtenis eerst het gevoel van verzet ontstaat voordat we werkelijk doorhebben waartegen we ons gaan verzetten. Er is eerst iets dat ons—bij wijze van spreken—"tegen de borst stoot", vervolgens wordt er verzet opgebouwd in het lichaam en pas dan gaan we proberen vast te stellen waartegen we ons verzetten. Die laatste stap is een illusie, er is geen "ons" die zich ergens tegen verzet, "wij" hebben er helemaal niets mee te maken.

Verzet is meteen, het is niet iets dat zich langzaam ontwikkeld, en zo snel als verzet er opeens is, zo snel kan onze geest—of onze schijnbare "IK"—dit verzet niet onderbouwen. Als we zouden wachten tot wij verzet bewust bedacht hebben, dan zou de reden van dat verzet al weer voorbij zijn en zouden we continue mosterd na de maaltijd serveren. Verzet gaat buiten ons om, altijd, en bovendien weten we nooit precies waarom we ons tegen iets verzetten. Zo gaat dat met verzet tegen iets buiten ons, maar ook met innerlijk verzet; een verzet tegen iets in onszelf.

Wat mij vooral interesseert is het verzet tegen iets in onszelf. Dit verzet is Ego dat zich wil doen gelden, Ego dat zijn positie wil behouden, en is altijd destructief omdat Ego alleen maar "dat wat wij werkelijk zijn" wil afbreken en onderdrukken. Dus als je van binnen verzet voelt, is er blijkbaar iets met je gebeurd wat Ego ervaart als bedreigend; Ego wil je dan terug in je hok hebben.

Dit ervaar je als een gevoel van verzet, alleen weet je niet waartegen dat verzet gericht is... want er is niets aan de hand in je omgeving waartegen verzet gevraagd wordt. Het is ook niet jouw verzet tegen iets, het is jouw illusionaire Ego dat zich verzet tegen wat jij werkelijk bent. Het is je innerlijke duivel waarmee jij je zolang hebt vereenzelvigd die zich verzet tegen jouw bevrijding van diezelfde innerlijke duivel. Dit verzet wordt erger na wat men "verlichting" of "het ontwaken" noemt, omdat die duivel, het Ego, dan werkelijk in paniek raakt en om zich heen begint te slaan als een bezetene.

Natuurlijk ga je dit verzet projecteren op de buitenwereld, wat moet je anders? Je zult extra kribbig zijn tegen andere mensen, of je ontwikkelt je voor korte tijd als een onwaarschijnlijke klootzak, maar dat is alleen omdat je niet begrijpt waar dat gevoel van verzet vandaan komt. Ego, je innerlijke duivel, zal je met heel veel plezier en leedvermaak vertellen waar dat gevoel van verzet vandaan komt! Het komt omdat je vriendin zeurt, je moeder zeikt, je vriend loopt te kutten of omdat dit of dat niet gaat zoals het hoort... maar dat zijn allemaal bullshit redenen.

Als je daarin meegaat en gelooft dat die bullshit redenen werkelijk zijn, heeft Ego weer gewonnen en zit je weer in je hok. Als je inziet dat er geen "IK" is die zich verzet, en inziet dat het verzet voortkomt uit Ego dat niet wil dat jij—bij wijze van spreken—je bevrijdt uit de klauwen van Maya (de Illusie), ben je misschien in staat om dit gevoel van verzet gewoon te laten zijn voor wat het is, namelijk iets dat niet van jou is.

Misschien ben je uiteindelijk in staat om jezelf niet met dit verzet te identificeren en dan zul je merken dat het verzet vanzelf weer voorbij gaat. Ego lijkt krachtig, Ego lijkt sterk, maar Ego geeft zijn verzet snel op als er niet op gereageerd wordt. Ego zal daarna nog verscheidene pogingen tot verzet ondernemen, maar een lange adem heeft Ego nooit en uiteindelijk zal Ego zijn verzet opgeven. Dit kan na een paar uur zijn, of een paar dagen, maar het kan ook na een paar weken, een paar maanden of zelfs een paar jaar zijn. Dit hangt af van hoe sterk je Ego is, wat weer afhangt van hoe overtuigd jij bent dat jij een "IK" bent.

Ik geef toe dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is, maar in theorie werkt het wel zo. In de praktijk valt het tegen, dat weet ik uit ervaring. Ik ben zelfbenoemd kampioen verzetten en ik worstel er nog dagelijks mee, ook al weet ik absoluut zeker dat verzet zinloos is.

INHOUD