Dat Is Het — (11-6-10)

Ik ben hier niet. Wat hier rondloopt en schijnbaar dingen doet is een verbeelding van de gedachte "ik". De verbeelding van de gedachte "ik" is anders dan de verbeelding van de gedachte die de gedachte "jij" van "mij" heeft. Met andere woorden, de persoon die jij als mij ziet is niet dezelfde persoon die ik "denk" te zijn. Alles wat we zien is een verbeelding van de gedachte die door die "ik-gedachte" heen stroomt. Er wordt een "ik" gedacht, die "ik" denkt "boom" en vervolgens wordt die "boom-gedachte" een schijnbaar ding dat wij allemaal herkennen als "boom".

Ik worstel hier al heel lang mee. Dit weten is namelijk één ding, maar er mee omgaan is compleet anders. Het is niet zinvol—zo niet volslagen stupide—om weg te zinken in wat ik de "Non-duale Hel" noem, waarbij je eigenlijk niets meer doet en geen interactie meer hebt met dat wat schijnbaar om je heen te zien is; omdat het toch niet "echt" is. Ik heb al eens eerder geroepen, en ik blijf daarbij, dat, als er schijnbaar van alles om je heen gebeurt, jij er schijnbaar iets mee moet doen; en dan maakt het geen fuck uit of het wel of geen illusie is. Er is schijnbaar leven op aarde, nou, leef dan! Heb interactie!

Het is voor mijn kleine geest, mijn controlefreak ego, (of zoals A.V. mij liefdevol noemt: "jij autist!") noodzakelijk om het systeem te snappen. Ik moet weten hoe het werkt, anders blijft mijn kleinzielige geest (of is het mijn kleingeestige ziel?) zoeken naar houvast. Zo zit ik schijnbaar in elkaar, dan kan ik daar net zo goed naar leven. Ik moet concreet weten hoe en wat. En kom bij mij niet aan met vage woorden, mooie New Age theorieën en wazig wishful thinking. Ik heb daar niets aan, ik kan daar niets mee, ik wil weten hoe het zit en begrijpen hoe het werkt. En als het echt waar is moet het hoe dan ook heel simpel zijn, want "ingewikkeld" is Ego.

Ik ben bijna twintig jaar actief bezig met zoeken, los van al die andere jaren van mijn leven waarin ik geen flikker begreep van wat er allemaal om me heen gebeurde en ik graag had gewild dat iemand met een rustgevend antwoord was gekomen. Maar na twintig jaar actief en gericht zoeken naar het antwoord zie ik iets dat daadwerkelijk verlichting brengt. Misschien is het tijdelijk, misschien gaat het nooit meer voorbij; dat weet ik niet.

Ik ben ooit begonnen met de vraag "waarom?" en dat bleek de verkeerde vraag te zijn. Er is geen antwoord op "waarom?" omdat er geen reden is. Een reden impliceert een geconstrueerd plan met een doel; hoewel er plannen genoeg zijn—sommige kunnen het licht van de dag niet weerstaan—is er geen doel te bereiken. Op het moment dat je dat inziet bestaat er de mogelijkheid dat je de "Non-duale Hel" binnentreedt (been there, done that!). Dat gebeurt dan, en achteraf bezien is dat ook goed, het maakt niet uit en verzet is zinloos. Op een dag zul je inzien dat die "Non-duale Hel" niets oplost en niets toevoegt aan dat eeuwige kutgevoel dat door je lichaam stroomt, en dan ben je weer terug bij af.

En toen hoorde ik dit:

De wereld is een illusie, alleen Brahman is werkelijk
Brahman is de wereld

En variaties daarop:

Alles is een illusie, alleen oneindige Liefde is werkelijk
Oneindige Liefde is alles

Alles is een illusie, alleen de Bron is werkelijk
De Bron is alles

Het leven is een illusie, alleen God is werkelijk
God is het leven

In principe kun je voor Brahman, Liefde, God, van alles en nog wat invullen, zolang je maar niet een realiteit maakt van het concept Brahman, Liefde of God. Het zijn niets meer dan woorden (of richtingaanwijzers) die we gebruiken voor dat wat we niet onder woorden kunnen brengen. Het is "dat wat is", of nog simpeler: het is DAT. Met andere woorden:

"Het is illusie, alleen DAT is werkelijk
DAT is het"

(Up and down, up and down, 'round and 'round we go!)

Dus rijst de vraag, voor de gemoedsrust van mijn kleingeestige autistische controlefreak ego: hoe zit dat systeem in elkaar? Volgens mij zo:

Er is "dat wat is" (Brahman, God, De Bron, Bill Gates—geef het maar de naam die je het fijnst vindt) en vanuit "dat wat is" zijn er gedachtes die de vormen aannemen die daarbij horen. Dat is wat wij hier meemaken, of ondergaan: de vormgegeven gedachtes van "dat wat is". Dit systeem is hetzelfde wat wij hier in "vaste vorm" doen. We bedenken iets en gaan dat dan creëren. Zo heeft ooit iemand de auto bedacht en nu rijden we daar massaal in. Betonnen huizen idem dito... eerst de gedachte en daarna de vaste vorm. Zo is de wereld eerst een gedachte in "dat wat is" voordat het hier een schijnbaar vaste vorm krijgt.

Nu kun je denken dat al die vaste vormen los van elkaar staan. Een auto is niet een betonnen huis, zoals jij niet een boom bent. Ik ben een gedachte in "dat wat is" en jij bent een gedachte in "dat wat is", maar we zijn schijnbaar allebei losstaande gedachten in "dat wat is". Maar als je goed luistert naar wat er gezegd wordt in de zin "De wereld is een illusie, alleen Brahman is werkelijk, Brahman is de wereld" dan moet je kunnen zien dat geen enkele gedachte een losstaande gedachte kan zijn, omdat alle gedachtes voortkomen uit Eén bron: Brahman, of "dat wat is".

In "Dat wat is" ontstaat de gedachte, daardoor is de gedachte "dat wat is". De gedachte vormt het voorwerp (de persoon, de boom, de auto, het betonnen huis), daardoor is het voorwerp de gedachte, en de gedachte is "dat wat is". Er is geen verschil tussen "dat wat is", de gedachte en de vaste vorm. DAT is de basis, DAT is alles. Alles wat is—d.w.z.: jij, ik, zij, de bomen, de dieren, de auto, de deur, de moslim, de christen, de imbeciel, de mooie vrouw, de gek, de heilige, de Messias, het houten vloertje, de bacterie, het virus, jouw God, jouw Duivel, et cetera, enzovoort—is DAT.

Alles wat er op aarde gebeurt is DAT wat vorm geeft aan een gedachte. Het is niet goed en niet fout, het is DAT wat IS. Als jij en ik daarop reageren dan is dat ook weer DAT wat reageert, en er is geen goede of verkeerde manier om ergens op te reageren, omdat ook dat weer DAT is wat reageert op specifiek die manier. De implicatie van dit inzicht is dat jij, als je dit inzicht hebt en op mij zou reageren, niet op een destructieve manier op mij zal reageren, omdat "jij", "ik", "jouw reactie op mij" en "mijn reactie op jou" ook allemaal DAT is wat IS. Jij bent "dat", ik ben "dat" en de reacties zijn "dat"... er is geen verschil. Ik ben jou, jij bent mij, ik ben de reactie, jij bent de reactie, en jij, ik en de reacties zijn "dat wat is", want DAT is alles... DAT is het.

Alles is "dat wat is" en omdat alles "dat" is, is alles wat wij hier in afgescheiden vorm zien alleen maar illusie; maar... omdat die illusie ook "dat" is, is het stupide om er geen deel aan te hebben, want jij bent "dat", de illusie is "dat" en het deel hebben aan is "dat", want alles is "dat"... Meer is er niet.

Ik ben zo benieuwd wat er nog komen gaat...

INHOUD