Even Kort Over Verlichting — (14-11-10)

Laat ik het niet ingewikkelder maken dan het is en laat ik er ook maar niet meer woorden vuil aan maken dan nodig is. Verlichting is niet iets dat bereikt of gevonden kan worden. Verlichting is een woord dat verwijst naar een staat waarin het duidelijk is wat de waarheid is. Verlichting houdt niet in dat je altijd gelukkig bent, nooit meer pijn leidt, alles krijgt wat je denkt nodig te hebben, geen last van emoties hebt of eeuwige rust vindt. Verlichting is weten wat absoluut waar is, niets meer dan dat.

Aangezien je verlichting niet kunt bereiken of vinden, is er geen weg naartoe en geen methode om zo ver te komen. Dit inzicht is een deel van verlichting, omdat weten dat er geen weg en geen methode is een deel van verlichting is. Om tot dit inzicht te komen moet er iets gebeuren en het volgen van een weg en het gebruik maken van een methode is een goede manier om er achter te komen dat dit niet werkt. Dit klinkt tegenstrijdig; en ik zou willen antwoorden: dit klinkt niet alleen tegenstrijdig, het is het zelfs.

Iets doen om er achter te komen dat je niets kunt doen, iets zoeken om er achter te komen dat er niets te vinden is, is paradoxaal; maar het leven is paradoxaal. We worden geboren om er achter te komen dat we gaan sterven, we leven om dood te gaan, als dat geen paradox is (of een teken van zinloosheid) dan weet ik het ook niet meer. Dus als het leven een paradox is dan moet verlichting binnen dit leven vanzelfsprekend ook paradoxaal zijn. Dus wil je verlichting bereiken, volg de weg van je keuze en gebruik de methode die je het liefst is tot je erachter komt dat je geen verlichting kunt bereiken via die specifieke weg en methode. Dat moment is verlichting!

Als je dan vervolgens een nieuwe weg gaat volgen en een andere methode gaat gebruiken om in Godsnaam dan maar op die manier verlichting te bereiken, dan ben je simpelweg de weg kwijt. Dat is verder oké, want ook die weg en die methode zal je lijden naar het inzicht dat er geen weg en geen methode is. Wanneer je het dan uiteindelijk helemaal opgeeft om een weg te volgen of een methode te gebruiken, ben je verlicht.

Gefeliciteerd!

Vervolgens kom je er achter dat verlicht zijn en niet verlicht zijn, precies hetzelfde aanvoelt. Er verandert niets, los van het inzicht dat er geen weg te gaan is en geen methode te gebruiken is om te komen waar je nu bent. En juist omdat je merkt dat er niets verandert is sinds je verlichting, kom je erachter dat je altijd verlicht bent geweest. Omdat je weet dat elke weg nergens toe leidt, weet je dat je altijd daar bent geweest waar je moet zijn; omdat je weet dat geen enkele methode je kan omvormen tot een verlicht mens, weet je dat je altijd bent geweest hoe je moet zijn. Dat is verlichting.

Zo simpel is het, dat is nou de onzin van het leven. Alles wat je doet leidt uiteindelijk naar dit inzicht en je hebt er helemaal geen ene fuck aan.

Happy now?

INHOUD