Why Guy? — (19/03/2011)

Guy Fawkes, de man wiens uitspraak—"A desperate disease requires a dangerous remedy"— ik een tijdje heb geleend voor de "header" van de pagina "Nieuws", staat bekend als één van de samenzweerders die het Engelse Parlement wilden opblazen met 36 vaten buskruit. In totaal waren het dertien mannen die het plan hadden opgevat om Koning James I te doden, die, nadat hij Koningin Elizabeth I had opgevolgd, gewoon doorging met het onderdrukken van de Katholieken. Dertien is toevallig, of wellicht niet zo toevallig, een belangrijk getal in de Vrijmetselarij als ook binnen de Broederschap van de Slang; het Reptiliaanse netwerk. Guy Fawkes is ook geboren op 13 april, maar misschien schiet ik dan te ver door.

De aanslag mislukte, of kon eigenlijk niet uitgevoerd worden, omdat er een brief uitlekte waarin één van de parlementsleden werd gewaarschuwd om niet op 5 november naar het Parlement te gaan. Vreemd detail is dat verder niemand van de samenzweerders ooit over zo'n brief heeft gesproken, terwijl de briefschrijver, als die bestond, daarmee waarschijnlijk zijn leven had kunnen redden. Alles wijst er op dat deze aanslag georganiseerd is door mensen rondom de Koning om de Koning een reden te geven de Katholieken nog harder aan te pakken, zoals, bij voorbeeld, de aanslagen van 11 september 2001 in Amerika zijn georganiseerd om Afghanistan en Irak binnen te kunnen vallen.

Het is ook niet voor niets dat die 5de november, nog steeds gevierd wordt in Engeland, waarbij het volgende rijmpje wordt gezongen:

Remember remember the fifth of November
Gunpowder, treason and plot.
I see no reason why gunpowder, treason
Should ever be forgot.

Want die lui, die "machthebbers", die, vooruit dan maar, Reptiliaanse bloedverwanten, zijn gek op rituelen, en dan vooral de rituelen waarmee ze hun eigen wandaden kunnen vieren.

Guy Fawkes was toevallig, of misschien niet geheel toevallig, de lul die op de vaten met buskruit moest passen en daarmee de eerste die werd gearresteerd, ondervraagd en gemarteld. Hij is daarmee het beeld dat we kennen van die poging tot het opblazen van het Engelse Parlement. Hij is de enige die beroemd is geworden en een "mascotte" is geworden voor verzet, ook mede dankzij de bioscoopfilm "V for Vendetta". Bovendien is Guy Fawkes de rechtmatige eigenaar van de prachtige uitspraak: "A desperate disease requires a dangerous remedy".

Vanzelfsprekend propageer ik niet een gewelddadige aanpak, ik ga mensen niet oproepen om het Binnenhof te bombarderen met buskruit of ander ontplofbaar materiaal, maar ik wil mensen wel aanzetten om zich te verzetten tegen onderdrukking en machtmisbruik. Ook hier in Nederland worden we onderdrukt en gebruikt als slaven. Of we dit nu wel of niet zien, of we dit wel of niet herkennen, doet er niet zoveel toe, er zijn simpele voorbeelden te geven waarin het duidelijk is dat we misbruikt worden.

Een simpel voorbeeld is de belasting. Een groot deel van het geld dat we verdienen met onze arbeid wordt ons al afgenomen voor het überhaupt op onze rekening wordt gestort. De belastingen voor water, vuilnis, het wegennet en andere nuttige zaken worden allemaal gespecificeerd, dus het geld dat ze ons afnemen voordat ons loon op onze rekening wordt gestort, is ergens anders voor. Waarvoor dat geld wordt gebruikt, vertellen ze ons niet, maar het houdt in dat wij niet alleen voor ons loon werken, of voor ons bedrijf, maar ook voor "de machthebbers" (bij gebrek aan een beter woord) die ons dat geld afnemen om er iets mee te doen.

Iets wat ze er mee doen is het bekostigen van defensie. Met ons geld worden mensen opgeleid om andere mensen, die ze nog nooit ontmoet hebben en die hen nog nooit iets hebben aangedaan, te terroriseren, te verminken en te vermoorden. Met ons geld worden wapens gekocht die uiteindelijk weer aan andere landen worden verkocht die er andere mensen of hun eigen bevolking mee terroriseren, verminken en vermoorden (zoals nu, as we speak, gebeurt in Libië en andere landen in het Midden-Oosten, zoals Israël).

Noot: nu, 19 april, ergens na 16.00 uur, vliegen er Franse vliegtuigen over Libië om te voorkomen (zeggen ze) dat Khadaffi zijn eigen bevolking met—jawel!—zijn van Frankrijk overgenomen vliegtuigen bombardeert, zodat, als straks de burgeroorlog voorbij is, Frankrijk weer nieuwe vliegtuigen kan verkopen aan Libië, en dan maakt het niet uit of Khadaffi of de oppositie heeft gewonnen. Dat is het niveau waarover we spreken, dat is de mindset van deze "mensen".

Elke dag dat we werken en geld verdienen, wordt een deel van dat geld besteed aan moord en doodslag, aan onderdrukking en marteling, en niemand die je dat zal vertellen. Dit is vergelijkbaar met de slaaf die werkt voor de rijkdom van zijn meester, want er wordt ons niet gevraagd of wij dat geld willen geven, het wordt ons vanzelfsprekend afgenomen... no questions asked!

Nu is het niet zo makkelijk om deze belasting niet te betalen, omdat het al van je afgenomen is voor je het in je bezit hebt. Sterker nog, je krijgt het nooit in je bezit, dus feitelijk bent je niet in staat om het te weigeren... zeker niet als je, zoals ik en velen met mij, in loondienst bent bij een bedrijf. Maar je kunt je wel verzetten tegen andere vormen van onderdrukking door gewoon "Nee" te zeggen als iets je niet zint, of simpelweg gaan lachen (of dat toe-lachen of uit-lachen is, maakt niet uit, het verschil is niet zichtbaar). Als een politieagent je ten onrechte de les leest, dan kun je daarom gaan lachen. Lachen is niet tegen de wet en je zult merken dat de agent in kwestie zijn autoriteit verliest en niet weet wat hij (of zij) er mee aan moet.

Zo hoef je ook niet alles te doen wat de baas je oplegt en je hoeft niet alles te accepteren wat de wet voorschrijft. Je moet niet iets gaan doen of accepteren alleen omdat je bang bent voor de consequenties (als die er al zijn), maar doe en accepteer iets alleen maar wanneer je het gevoel hebt dat het terecht is en weiger het wanneer je vindt dat het niet terecht is. Je zult zien dat de consequenties altijd meevallen.

Dit soort verzet verbreekt de cirkel van baas boven baas, van slaaf en meester, want er is geen baas boven baas. Het idee dat iemand iets over jou te zeggen heeft, is precies dat wat het zegt te zijn, namelijk, een idee dat in ons hoofd is geprent. Dit idee is bovendien op niets anders gebaseerd dan de misvatting dat de ene mens meer waard is dan de andere mens. Een baas op het werk heeft geen poot om op te staan als zijn medewerkers het werk neerleggen of weigeren iets uit te voeren. Dat werkt zo in het klein maar ook in het groot. Een regering in Den Haag heeft geen poot om op te staan als wij, de bevolking, zeggen: "tot hier en niet verder, we stoppen er mee".

Wij hebben geen 36 vaten met buskruit nodig om een parlement te laten ontploffen, wij ZIJN de vaten met buskruit en het enige wat we hoeven te doen is "Nee" zeggen, of: "We doen het niet".

Is het zo simpel? Ja, zo simpel is het.

INHOUD