(On)Vrijheid Van Meningsuiting — (29/5/2011)

Het is een groot goed, sterker, vrijheid van meningsuiting is een recht. Ieder zichzelf respecterend politicus, van Rutte tot Cohen, van Wilders tot Roemer, bevecht dit recht... nou ja... tot op zekere hoogte dan. Je zou denken dat dit recht vrij simpel is, namelijk, het recht om in vrijheid en openheid je mening te uiten... maar niets is minder waar.

De wet, onze grondwet, omschrijft deze 'vrijheid van meningsuiting' als volgt in Artikel 7:

Artikel 7:

1. Niemand heeft voorafgaand verlof nodig om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.


2. De wet stelt regels omtrent radio en televisie. Er is geen voorafgaand toezicht op de inhoud van een radio- of televisieuitzending.


3. Voor het openbaren van gedachten of gevoelens door andere dan in de voorgaande leden genoemde middelen heeft niemand voorafgaand verlof nodig wegens de inhoud daarvan, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet. De wet kan het geven van vertoningen toegankelijk voor personen jonger dan zestien jaar regelen ter bescherming van de goede zeden.


4. De voorgaande leden zijn niet van toepassing op het maken van handelsreclame.

Dit is nogal 'Oudhollands' verwoord, maar in principe wordt hier gezegd dat, als wij als mens of als organisatie iets willen verwoorden en uitdragen, dit niet vooraf—dus niet voordat het is geformuleerd of gepubliceerd—mag worden getoetst door een ander (de staat, een politicus, een rechter of de politie), tenzij we iets commercieel proberen te verkopen. Met andere woorden: we zijn, volgens dit artikel, volledig vrij om onze mening, onze gevoelens, onze ideeën te uiten. Dit artikel zou ons dan in principe het recht moeten verlenen om bij voorbeeld de Holocaust in het openbaar te betwijfelen, te betwisten, te onderzoeken... maar niets is minder waar.

Want...

In 1995 heeft de Hoge Raad, in de zaak tegen Siegfried Verbeke, bepaald dat Holocaust ontkenning onder het discriminatieverbod valt en dus strafbaar is volgens de artikelen 137c en 137e van het Wetboek van Strafrecht. Na die uitspraak is het blijkbaar zo, dat het ontkennen-, herzien-, betwijfelen- en onderzoeken van de Holocaust, volgens de Hoge Raad, de Nederlandse wet en onze politici, allemaal hetzelfde inhoudt—namelijk: racisme!—terwijl 'ontkennen', 'herzien', 'betwijfelen' en 'onderzoeken' volgens mijn woordenboek nog steeds allemaal verschillende betekenissen hebben, en 'racisme' valt daar niet onder.

Wat zeggen die artikelen 137c en 137e?

Artikel 137c:

1. Hij die zich in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, opzettelijk beledigend uitlaat over een groep mensen wegens hun ras, hun godsdienst of levensovertuiging, hun hetero- of homoseksuele gerichtheid of hun lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie.


2. Indien het feit wordt gepleegd door een persoon die daarvan een beroep of gewoonte maakt of door twee of meer verenigde personen wordt gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van de vierde categorie opgelegd.

Artikel 137e:

1. Hij die, anders dan ten behoeve van zakelijke berichtgeving:
   
   [A] een uitlating openbaar maakt die, naar hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden, voor een groep mensen wegens hun ras, hun godsdienst of levensovertuiging, hun hetero- of homoseksuele gerichtheid of hun lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap beledigend is, of aanzet tot haat tegen of discriminatie van mensen of gewelddadig optreden tegen persoon of goed van mensen wegens hun ras, hun godsdienst of levensovertuiging, hun geslacht, hun hetero- of homoseksuele gerichtheid of hun lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap;
   
   [B] een voorwerp waarin, naar hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden, zulk een uitlating is vervat, aan iemand, anders dan op diens verzoek, doet toekomen, dan wel verspreidt of ter openbaarmaking van die uitlating of verspreiding in voorraad heeft;
   
   wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van de derde categorie.


2. Indien het feit wordt gepleegd door een persoon die daarvan een beroep of gewoonte maakt of door twee of meer verenigde personen wordt gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de vierde categorie opgelegd.


3. Indien de schuldige een van de strafbare feiten, omschreven in dit artikel, in zijn beroep begaat en er, tijdens het plegen van het feit, nog geen vijf jaren zijn verlopen sedert een vroegere veroordeling van de schuldige wegens een van deze misdrijven onherroepelijk is geworden, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.

Kort gezegd, als we even bij het onderwerp blijven, is het verboden om de Holocaust te onderzoeken en de feiten te herzien, omdat het over Joden gaat. Het is dus, volgens de uitspraak van de Hoge Raad, discriminerend wanneer we na onderzoek zouden kunnen bewijzen dat er niet 6 miljoen Joden zijn vergast, maar dat er slechts (ik verzin maar wat) 2 miljoen Joden zijn gestorven tijdens de Tweede Wereldoorlog en helemaal geen Joden zijn vergast. Zou iemand me alsjeblieft kunnen uitleggen waarom dat discriminerend is? Want ik zie het niet!

Zoals ik al heb laten zien in De Zionistische Leugen, zijn er heel veel twijfels rondom het officiële verhaal van de Holocaust. Zeker ten opzichte van de 6 miljoen omgekomen Joden, wat toevallig precies het aantal 'verloren joden' is dat de Thora aangeeft om recht te hebben op de staat Israël (Zie ook: De Zionistische Leugen). Iedereen die ook maar een beetje dit getal-, of het bestaan van de gaskamers in Auschwitz, betwijfelt of onderzoekt, wordt over het algemeen genadeloos vervolgt.

Maar, zo denk ik dan weer, als de officiële 'feiten' waar zijn, dan moet elke andere bewering gemakkelijk te weerleggen zijn zonder dat we ons heil moeten zoeken in het vervolgen en onderdrukken van de persoon die deze bewering uit... maar niets is minder waar, zoals we deze week zagen gebeuren.

Lezing David Irving afgelast

De lezing die de omstreden Britse historicus David Irving vanavond in Amsterdam zou geven, is op het laatste moment afgeblazen. Dat gebeurde op aandringen van de gemeente Amsterdam.

De gemeente vernam dat een student van het Amsterdam University College de historicus, die de Holocaust ontkent, had uitgenodigd. 'Dat vonden wij onwenselijk', aldus een woordvoerster. 'Het ontkennen van de Holocaust is strafbaar. Een lezing daarover willen wij niet in deze stad.' (Parool — AT5)

Het is wonderbaarlijk dat wij, als gemeenschap, zo bang zijn voor de woorden van deze historicus, dat we zo ver gaan en hem de mond snoeren. In tussentijd mag Geert Wilders zijn vuil spuien over de Islam, mag Job Cohen zijn vuil spuien over Wilders, mag de SGP vrouwen onderdrukken en kan een kutgozertje op nationale TV de Hitlergroet brengen zonder opgepakt te worden, maar een David Irving, die zijn hele leven de Holocaust heeft onderzocht en puur en alleen naar buiten brengt wat hij in de officiële archieven heeft gevonden, mag zijn conclusie niet verwoorden.

(Beslis voor jezelf en ZIE HIER een lezing van David Irving)

Vervolgens zijn er mensen die de 'antifascistische lobby' prijzen voor het monddood maken van mensen als Irving, puur en alleen omdat zij een andere mening hebben. De grap is, dat de fascisten in Nazi-Duitsland (of waar dan ook) precies hetzelfde deden. Dit maakt de 'antifascisten' net zo erg als de 'fascisten'. De meestal linkse fascisten—oh, sorry, linkse 'anti'-fascisten—hebben niet eens door dat ze in feite rechtgeaarde fascisten zijn, nog strenger in die leer dan de kaalgeschoren skinheads.

NOOT: Nu zijn er misschien lezers die denken dat ik 'rechts' ben, maar die moet ik helaas teleurstellen; mijn achtergrond is 'links'. Jarenlang heb ik PvdA gestemd, maar ook PSP, CPN en SP. Ik kom uit die 'linkse kliek' van zelfingenomen mensen die denken dat ze de waarheid in pacht hebben... en toen werd ik wakker en zag ik dat links en rechts één pot nat is.

Ik maak me werkelijk boos om die linkse hypocrisie. Hoe durft iemand te spreken over 'vrijheid van meninguiting', om vervolgens zijn best te doen om een ander het spreken onmogelijk te maken? Er kan pas sprake zijn van vrijheid, wat voor vrijheid dan ook, wanneer die vrijheid voor iedereen geldt; dus ook voor personen die iets verwoorden waar jij het niet mee eens bent.

Burgemeester Eberhart van der Laan van Amsterdam probeert zich te presenteren als iemand die de moraal hoog houdt door deze "Holocaust ontkenner" (wat Irving absoluut niet is) het spreken onmogelijk te maken, maar ontpopt zich alleen maar als de fascist die hij in feite is. En Van der Laan is niet de enige, hij is geen uitzondering, het merendeel van de mensheid is zo overtuigd van z'n eigen moraal dat ze elk ander geluid bij voorbaat al verketteren. Iedereen die zegt dat hij voor de vrijheid van meningsuiting is en vervolgens een ander het recht ontneemt om te spreken, is hypocriet—oftewel: een eikel! Ik heb daar geen ander woord voor.

Op het moment dat je een ander de vrijheid om te spreken ontneemt, verspeel je jouw recht om vrij te spreken; want als niet iedereen vrij zijn mening mag uiten dan heeft niemand werkelijk vrijheid van meningsuiting; en dit is precies zoals het is, omdat de wet—en dus de staat en in veel gevallen de superstaat Europa—beslist wat wel en niet gezegd mag worden... en dat, beste mensen, houdt alleen maar in dat we leven in een fascistische maatschappij die wij abusievelijk voor een democratie houden.

Ik vecht voor vrijheid van meningsuiting voor iedereen, dit houdt ook in dat ik voor de vrijheid van meningsuiting van mijn grootste vijand zal vechten en vervolgens zal ik mijn recht gebruiken om zijn mening te bestrijden.

INHOUD