28 februari 2012

Het leven is in feite een "comedy of errors", zoals Shakespeare al had ingezien. Het is een klucht waarin alles "upside down and round and round" is. Wat boven is lijkt beneden en andersom. Het is zo hilarisch gestoord dat het daardoor ook onmogelijk is om elkaar werkelijk te begrijpen — uitzonderingen daargelaten.

Onze geest (de 'mind-ego') doet niets anders dan alles wat gezegd wordt, om te buigen—om te draaien—te verhaspelen—tot iets dat het kan en vooral wil accepteren; en dat is altijd iets wat het niet werkelijk is.

Dat gaat volledig buiten ons om. Als ik bij voorbeeld zeg dat ik niet besta—wat zo is—, zal de lezer (of luisteraar) iets heel anders begrijpen dan ik probeer duidelijk te maken. Het "verkluchten" gaat automatisch, net als het klopppen van je hart.

De geest (de 'mind-ego') is er op uit om er voor te zorgen dat we elkaar verkeerd begrijpen, dat is zijn enige bestaansrecht (denkt hij). Als hij er voor blijft zorgen dat iedereen elkaar verkeerd begrijpt, dan is er conflict en kan hij met een oplossing komen. Een oplossing die uiteindelijk toch niet blijkt te werken, want het is niet de bedoeling dat het conflict opgelost wordt. Door deze klucht vol te houden, behoudt hij de macht die hij graag gelooft te hebben.

Dat is in feite wat er hier op aarde, deze schijnbaar tastbare illusie, gebeurt en dat probleem is opgelost op het moment dat we in staat zijn onze geest (de 'mind-ego') niet te geloven. Als we onze geest (de 'mind-ego') niet meer geloven, zal het zelfs zo blijken te zijn dat het probleem al lang opgelost is... omdat het probleem eigenlijk niet werkelijk bestaat...

... want dat probleem is ons ooit aangepraat door onze geest (de 'mind-ego') en wij zijn hem gaan geloven.

SMILE!

You're on candid camera!

INHOUD