SNIPS' VAULT:
INDEX
CONSPIRACY
NONDUALITEIT
SNIPS' AUTOLYSE
WEBLOG
SNIPPETS
SNIPS' WERELD
AUTOLYSE
IN DE ZANDBAK
FRITS SNIPS
DONEREN?

Pagina Verversen
VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL

 SNIPPETS
24 t/m 28 mei 2012

Ik ben 5 dagen "incommunicado" gegaan om mijzelf te hervinden. 5 dagen geen telefoon (berichtjes werden wel beluisterd en zo nodig beantwoord) en geen e-mail (same deal). Het doel was om mijzelf een kans te geven om 'opnieuw te kiezen', zoals dat in 'A Course in Miracles' wordt genoemd (T31.VIII). Hier een verslagje.

Dag 1:    Intensief aan de slag gegaan met 'A Course in Miracles', middels lezen, de (standaard) dagelijke les en video's van Dr. Kenneth Wapnick. Twee meditaties van een kwartier/twintig minuten en Rawfood als avondmaal.



Dag 2:    Lange wandeling gemaakt. Ik was me vandaag erg bewust van hoe snel ik over mensen oordeel, enkel gebaseerd op hoe iemand er uitziet, doet of praat, terwijl ik niets van die persoon afweet. Ik weet niet wie hij is, waar hij vandaan komt, hoe hij denkt, wat hij wil, waar hij mee bezig is of waar hij wel of niet mee worstelt.

Toch heb ik binnen een fractie van een seconde een (vaak negatief) oordeel over die persoon, terwijl hij misschien wel het absolute tegendeel kan zijn. Dát is naar de wereld kijken vanuit de ego-geest, en dát is wat ik niet meer wil. Het is niet meer oké om de wereld op die manier te benaderen.

Dit verander je niet door je te verzetten tegen dat oordelen, want verzet is werkelijkheid schenken aan dat waartegen je je verzet, maar wel door je bewust te zijn van dat oordelen en jezelf daarvoor te vergeven, door bij voorbeeld te zeggen: 'dit is niet oké, dit wil ik niet meer op die manier.'

Verder weer video's van Dr. Kenneth Wapnick gekeken en Rawfood als maal.
Noot: Je zou kunnen beredeneren dat het wel oké is om een oordeel te hebben, omdat het altijd bijgesteld kan worden. Maar wanneer ik meteen een oordeel heb over anderen, zeg ik hiermee eigenlijk dat we allemaal verschillend zijn in plaats van hetzelfde/dezelfde. Bovendien zeg ik dat die ander A, B of C is, waardoor ik automatisch beweer dat ik dat niet ben. Met andere woorden: de ander is "vol zonde" en ik ben dat daardoor automatisch niet; de ander moet dus vanzelfsprekend gestraft worden in plaats van mij.

Dat is compleet gestoord, dat is leven in waanzin! Dat is waarom we in een wereld leven waar mensen gediscrimineerd, vernederd, gemarteld, verkracht, mishandeld, uitgehongerd, verminkt en vermoord worden. De wereld waarover we in de kranten lezen, die we in het TV-nieuws zien of zelf meemaken. Wij "dromen" dit, versterken dit en houden dit in stand, door ons elke seconde opnieuw te onderscheiden van 'de ander'. Dat is gewoon niet oké!


Dag 3:    Eigenlijk een dag als gisteren, alleen nu heel bewust aan de slag gegaan met het gegeven dat ik zo snel oordeel over mensen, waardoor ik het in diezelfde 'seconde' kon proberen te herstellen en vergeven.

Verder... Wapnick, wandeling, Wapnick, wandelingetje, Wapnick, Rawfood... same old same old.
De wereld volgens De Cursus: Als 'denkgeest' kregen we het idee om ons af te scheiden van 'God', omdat 'God' ons niet als individu wilde zien. Maar 'God' is 1, dus hoe kan iets dat 1 is een niet bestaand deel van zichzelf zien als individu? Dus het was een gestoord idee.

Toen we eenmaal dat idee hadden en geloofden dat we ons hadden afgescheiden, voelden we ons schuldig en waren we bang voor de wraak van 'God' — die overigens geen weet had van die afgescheidenheid, want 'God' is 1 en kan zichzelf niet splitsen; er was vanzelfsprekend niets gebeurd.

Om de misplaatste schuld die wij voelden te verlichten, kozen we voor de Ego-denkgeest en creëerden we een wereld vol met andere individuen en dingen die we de schuld konden geven voor ons verraad aan 'God' (die, zoals gezegd, van geen verraad bewust is). We leerden onszelf te geloven dat het de schuld van die ander was, die was zondevol en moest daarom, in plaats van ons, door 'God' worden gestraft. Dit doen we nog steeds elke dag.

Het punt is, dat het idee om ons af te scheiden van 'God' een klein en dom ideetje was; een idee dat simpelweg niet mogelijk is en daarom nooit is gebeurt. Maar in onze angst voor de wraak van 'God' (die geen weet heeft van dat domme ideetje) hebben we gekozen voor de Ego-denkgeest van waaruit we de wereld hebben gecreëerd.

Alle problemen die we hier denken te hebben, zijn slechts projecties van één probleem. Dat probleem is niet het kleine domme idee van afscheiding, niet het kiezen voor die Ego-denkgeest, maar slechts het feit dat we het kleine domme idee en het kiezen voor de Ego-Denkgeest serieus hebben genomen en zijn vergeten om er om te lachen.

De oplossing is simpel: teruggaan naar die denkgeest die dat kleine domme idee had en die gekozen heeft voor de Ego-denkgeest, en dan opnieuw kiezen voor de juiste denkgeest... waarna we kunnen terugkeren naar de bron waar we thuishoren.

Maar in feite was de gedachte om ons af te scheiden dom en vooral onmogelijk, daarom is die afscheiding nooit gebeurd, hebben we de bron nooit verlaten, is er nooit iets gebeurd en bestaan onze wereld en onze lichamen niet.

Er is hier niets, we denken alleen dat er iets bestaat, en we zijn vergeten dat we het alleen maar bedacht hebben omdat we niet konden leven met het schuldgevoel over iets wat we helemaal niet hebben gedaan.

Daarom is deze wereld zo gestoord en wil niets werkelijk lukken. Er moet altijd iets verkeerd gaan zodat we een ander de schuld kunnen geven, waarmee we dualisme kunnen bewijzen en kunnen bevestigen dat we echt bestaan... wat gewoon niet zo is.

Of... om het anders te verwoorden: Zie jezelf als 12 jarige. Je hebt net ruzie gehad met je ouders—tenminste, dat denk je, want je ouders hebben alleen maar gezegd dat je niet je zin krijgt—en in je boosheid beslis je weg te lopen.

Je verlaat de woning en staat op een kruising. Teruggaan is geen optie (want dan moet je toegeven dat je ongelijk hebt) en je voelt je ook al meteen schuldig en bent bang om straf te krijgen. Op dat moment kies je voor het Ego en neem je automatisch de afslag 'Ego-Denkgeest-Weg'.

(Dit doen we allemaal, anders zouden we hier niet zijn!)

De 'Ego-Denkgeest-Weg' is een hele lange en vervelende weg, met pijn, ziekte en ongeluk, en aan het eind ga je dood. Het duurt heel erg lang voordat je dit kunt en wilt inzien; voordat je het durft toe te geven.

Op een bepaald (of onbepaald) moment, moet je toegeven dat dit niet klopt, dat dit niet de juiste Weg is. Je hebt de verkeerde afslag genomen, je hebt de verkeerde beslissing genomen om de 'Ego-Denkgeest-Weg' te nemen in plaats van die andere optie.

Als je heel erg gelooft in de Ego-droom, blijf je stug doorlopen op die 'Ego-Denkgeest-Weg'—ook al weet je dat het nergens toe leidt en dat je aan het einde van de Weg dood gaat—, maar als je een beetje inziet dat dit echt de verkeerde Weg is en werkelijk voelt dat je deze Weg niet meer moet gaan... wat doe je dan?

Dan stop je, lach je even om de domme beslissing, keer je om, ga je terug naar de kruising en beslis je om die andere Weg, de 'Juiste-Denkgeest-Weg', te nemen. En deze 'Juiste-Denkgeest-Weg' leidt je, via een veel prettigere en mooiere omweg, terug naar huis, waar je ouders een kop thee voor je klaar hebben staan, omdat ze je eigenlijk helemaal niet hebben gemist.

Als je binnenkomt, vragen ze: "Heb je lekker buitengespeeld?"


Dag 4:    Idem Idem Dito... qua verslag is het een beetje saai, vrees ik. Ik voel me wel veel beter dan toen ik begon, vier dagen geleden. Bedenk me nu ook dat het best wel een goede tijd is geweest om dit te doen, zo met de uitstorting van de Heilige Geest tijdens Pinksteren.

Beetje Wapnick gekeken, gewandeld, op balkon in het zonnetje gezeten, Rawfood gegeten en nu even zondigen en PinkPop kijken op Cultura 24.



Dag 5:    Wat heb ik 'geleerd'? Dit: Als er een probleem lijkt te zijn, ga dan als volgt te werk...

Stop! Ga terug, verander je denken en kies opnieuw.

Het probleem is nooit wat wij denken dat het is. Nooit! Wij denken hier altijd in de trant van 2+2=4, maar 2+2=5.

Dus: Stop! Ga terug, verander je denken en kies opnieuw.

Werkt dit niet? Dan: Stop! Ga terug, verander je denken en kies opnieuw.

Geen effect? Dan weer: Stop! Ga terug, verander je denken en kies opnieuw.

Of dit voor iemand anders ook werkt, dat weet ik niet... maar ja... daarentegen... welke 'iemand anders'?