7 juni 2012

Het blijft een topic van discussie: Alles is Illusie! En ik ben er nu ook wel achter waarom dat zo is. Het punt is namelijk dat met de mededeling "alles is illusie" in feite alles is gezegd. Je kunt er niet over discussiëren en je kunt het niet uitleggen... anders dan met de mededeling "ALLES is illusie".

Er zijn veel spirituele leringen die een heel eind komen in de vaststelling dat alles illusie is—zeker de meer 'serieuzere' spirituele leringen—, omdat ze uiteindelijk allemaal de intentie hebben ons te leiden naar 'De Waarheid' (ook zoiets waarover eigenlijk niet te discussiëren valt).

In de meeste gevallen komt de 'Mind' zich ermee bemoeien en wordt 'De Waarheid' omgevormd tot een specifieke waarheid (de waarheid van de leraar); dit gebeurt omdat 'De Waarheid' de lering zou doen oplossen, de weg naar verlichting zou doen verdwijnen en de leraar als zodanig zou doen ophouden te bestaan... en dat kan de 'Mind' nooit accepteren.

Ik geef toe dat ik mij hier ook schuldig aan heb gemaakt—en vaak nog steeds maak. Dus bij deze wil ik duidelijk stellen: er is slechts één weg voor één persoon; voor ieder persoon is er een specifieke weg die alleen voor die persoon werkt; er bestaat geen juiste of verkeerde weg; er is geen juiste of verkeerde lering; en de leraar ben jijzelf.

Op alle wegen die er zijn, zo'n 7 miljard volgens de laatste telling, vinden we wel dezelfde of vergelijkbare valkuilen waarin iemand kan vallen. De belangrijkste en grootste valkuil is als we denken dat we het weten, of als we denken dat we er zijn. Been there, done that! En de kater is erg groot wanneer je er eindelijk weer eens wordt uitgerukt.

Maar ik dwaal af.

De reden waarom "Alles is Illusie" niet is uit te leggen, is omdat de opmerking 'alles is illusie' vanzelfsprekend ook illusie is. Bovendien kun je een illusie niet verklaren, omdat jij zelf een illusie bent en je verklaring eveneens illusie is. Een illusie die de illusie met een illusie verklaart is als een blinde die de blinde een snelweg helpt oversteken... Geen goed idee!

Binnen de Non-dualiteit en de A-Dvaita wordt de conclusie getrokken dat er geen 'Ik' is. De wetenschap loopt daar nu een beetje achteraan en bewijst dat er werkelijk geen 'Ik' is die beslissingen neemt. Hieruit volgt de stelling dat er niets is wat JIJ kunt doen en dat JIJ je het beste kunt overgeven aan de grillen van het universum (non-dualiteit & a-dvaita) of de natuur (wetenschap). Alles gebeurt vanzelf en wij hebben er geen invloed op (dit is overigens precies wat de 'Mind' wil dat we geloven).

In principe hebben ze gelijk, er is hier geen 'Ik' die iets kan doen, maar dat is niet zozeer omdat er in dit lichaam van ons geen 'Ik' huist. Het is eerder zo omdat er geen lichaam bestaat (big difference!). Je kunt niet iets vinden in dat wat er niet is, tenzij je gelooft dat het er is. Daarom zijn er ook spirituele leringen en wetenschappelijke kringen die beweren dat er wel een 'Ik' is die iets kan doen. Geloven is namelijk 'denken te weten' en dat is één van die grote valkuilen in de weg.

René Descartes zei: "Ik denk dus ik besta" — automatisch is dan het tegengestelde ook waar: Ik denk niet dus ik besta niet. Maar er is slechts de gedachte en die gedachte neemt een schijnbare vorm aan. Wat we hier op aarde 'doen' is vorm en inhoud verwarren. We draaien het om. Het is niet zo dat jij bestaat omdat je denkt; er was ooit een gedachte waardoor jij vorm bent geworden.

De gedachte is de inhoud en de vorm is het resultaat van die gedachte. Wij denken dat de vorm de inhoud bepaalt, terwijl er alleen inhoud is (de gedachte) die een schijnbare vorm aanneemt. Wij geloven dat wij denken, terwijl er alleen een gedachte is die ons vormgeeft en 'via ons' denkt. Wij worden dus vormgegeven door een gedachte; beantwoord de vraag 'wat of wie heeft die gedachte' en je weet wat jij werkelijk bent.

Zo hebben we ook doel en weg omgedraaid. We denken dat we een weg moeten afleggen om een doel te bereiken. We moeten iets maken van ons leven, we moeten mediteren om verlicht te raken, we moeten wakker worden zodat we de realiteit kunnen zien, we moeten van A naar B omdat daar een pot met goud ligt. In werkelijkheid—dus buiten deze illusie—is het doel nooit veranderd en dient de weg zich als vanzelf aan.

Elke weg die jij persoonlijk kiest te nemen zal falen, omdat jij niet jouw weg kunt kiezen; jouw weg zal zich aandienen. Niettemin behoren alle gekozen en falende wegen ook tot de zich jou aandienende weg... zoals gezegd: er is geen verkeerde of foute weg. Sterker nog, er zijn alleen schijnbare wegen, want alles is illusie, dus ook alle wegen zijn illusie. Er is geen lichaam, dus is er geen 'Ik', dus kunnen er geen wegen te gaan zijn en is het doel slechts het punt dat we nooit hebben verlaten.

Vandaar dus ook het goede nieuws: het is nooit gebeurd. Er is alleen de gedachte geweest, en de aarde (eigenlijk het gehele universum zoals wij dat ervaren) is slechts een schijnbaar resultaat daarvan. Het is niet echt, maar het lijkt echt omdat we geloven dat het echt is. Dit houdt wat mij betreft automatisch in, dat we ook alles kunnen doen wat we willen, want ook begrenzingen zijn illusie.

De enige werkelijke leidraad die we hierbij zouden kunnen volgen, is: doen we iets omdat we DENKEN of VINDEN dat we het zouden moeten doen, of doen we iets omdat ons HART het ingeeft. Ik vermoed dat iedereen intuïtief aanvoelt welke de voorkeur heeft.

Meestal, als het hart het ingeeft, doen we iets automatisch zonder na te denken... dat lijkt mij persoonlijk een mooie weg te gaan, maar we zijn vrij om te kiezen welke we willen volgen.

INHOUD