15 juni 2012

Het leven is een egoïstische aangelegenheid, en dat kan ook niet anders. Iedereen is in feite alleen met zichzelf bezig en alles wat we doen, doen we voor onszelf; ook al die mensen die hun leven ten doel stellen aan het helpen van anderen, doen dit, soms bewust, maar vaker onbewust, om zichzelf beter te voelen. Zij hangen af en kunnen niet bestaan zonder anderen die het minder hebben dan zij.

Ik veroordeel dit niet, iedereen moet vooral doen wat hen het beste gevoel geeft, maar ik accepteer niet de heilige houding die ze aannemen... 'kijk eens hoe goed ik voor andere mensen ben en wat ik voor hen overheb' ... want dat is gewoon niet waar, en dat is structureel voor iedereen niet waar.

Ego-Mind wil graag dat we ons beter voelen dan anderen of ons minder voelen dan anderen. Ego-Mind wil dat we die 'anderen' haten of liefhebben en Ego-Mind wil dat we die 'anderen' laten stikken of gaan redden. Dat is simpelweg omdat Ego-Mind wil dat we accepteren dat er andere mensen zijn die anders zijn dan wij zijn... maar dat is niet waar.

Op het moment dat je iemand zielig vindt en hem gaat helpen, op het moment dat je iemand geweldig vindt en hem gaat aanbidden, op het moment dat je iemand verschrikkelijk vindt en hem gaat haten, op het moment dat je iemand dodelijk saai vindt en hem gaat negeren, heb je geaccepteerd dat er iemand anders is naast jou die anders is dan jij bent.

Voilà... Dualiteit! En Ego-Mind is weer blij.

Wat Ego-Mind niet wil, is dat we voor onszelf zorgen zonder dat we daarbij anderen schaden of hun leven actief beïnvloeden. Kies voor jezelf en ga niet proberen het leven van de ander te veranderen, want dat leven is van die ander en hij is op zijn manier op weg naar het 'wakker worden'; wat uiteindelijk het enige doel is van het hier zijn.

Het 'wakker worden' is ook de enige uitkomst die mogelijk is en iedereen—zwerver of miljardair, man of vrouw, hulpbehoevende of hulpgevende—zal dat op zijn manier bereiken. Als we onszelf wijsmaken dat we anderen moeten helpen, omdat dit de 'sociale manier' is om te doen, dan verstoren we niet alleen 'de manier' van die ander, maar ook 'de manier' van onszelf; want we doen iets 'omdat we vinden dat we het moeten doen' en niet omdat het een natuurlijk gevolg is van wat wij Zijn.

Het klinkt hard, maar er is in werkelijkheid niemand die op hulp zit te wachten. In de illusie schijnen er miljarden mensen te zijn die op hulp zitten te wachten... maar dat is de illusie en niet de werkelijkheid; en Ego-Mind zal zijn best doen om ons schuldig te doen voelen als we onze naaste niet helpen.

Maar nogmaals, voor ieder waarbij het een natuurlijk proces is om anderen bij te staan (zonder daarbij de persoon te willen veranderen): helemaal geweldig! Zolang je maar niet 'vindt' dat je het 'moet' doen. Capiche?

INHOUD