31 juli 2012

Na een beetje een creepy nacht—geregeld zomaar vanuit het niets kippevel over mijn hele lichaam (het begon bij mijn voeten tot het bij mijn kruin aankwam, wanneer het weer verdween)—is de noodzaak om te schrijven wat ik gisteravond dacht dat ik vandaag zou willen schrijven, een beetje verdwenen. Het voelt alsof het er niet meer toe doet.

Ik dacht dat ik iets wilde schrijven over 'vrije wil' en over het 'wel of niet iets kunnen doen'. Ik denk dat ik toch maar een poging ga wagen... al zal het met iets minder overtuiging gebeuren dan ik in eerste instantie van plan was.

Shri Nissargadatta verdeelt de mens vaak in drieën. Dat klinkt luguber, maar misschien moet je het niet te letterlijk nemen. De mens bestaat uit het lichaam, het denken en de geest. Het lichaam en het denken is waarmee we hier op deze aardkloot rondlopen, de geest (of Mind, zoals het in het Engels veel beter klinkt) is dat wat bewust is van het lichaam en het denken.

Voorbij het lichaam, het denken en de geest, is er iets dat niet met woorden is te omschrijven, en dat is wat we werkelijk ZIJN; sterker gezegd: dat is wat alles werkelijk IS. Op het gebied van de vrije wil is 'wat we werkelijk ZIJN en wat alles werkelijk IS', hetgeen dat 'beslist' en 'doet' en 'wil' en 'niet wil'... het denken en het lichaam voert dit uit en de geest houdt het in de gaten.

Dus, is er vrije wil? Ja, er is alleen maar vrije wil. Maar als je alleen kijkt naar het lichaam, het denken en de geest, dan lijkt het alsof er geen vrije wil is. Iedereen die beweert dat er geen vrije wil is, bekijkt het puur en alleen op het aardse niveau en zouden we dus enigszins kortzichtig kunnen noemen.

Wij zijn niet dit lichaam, niet het denken en niet de geest. Wij zijn dat wat deze drie-eenheid animeert en motiveert. Als we dit dan toch onder woorden zouden willen brengen, dan kunnen we wat mij betreft kiezen tussen 'God', 'Het Universum' of voor mijn part 'The Giant Head'.

INHOUD