19 augustus 2012

Wat ik ga schrijven is niets nieuws, maar ik moet het toch schrijven omdat het voor mij nooit duidelijker is geweest dan nu. Here goes: Binnen de illusie van tijd en ruimte (time & space) is er slechts één ding zeker, slechts één ding waar, en dat is:

"Ik ben en ik ga dood."

Al het andere is niet waar.

Ik ben niet Frits, niet de zoon van ouders, niet de broer van zussen, niet de vriend van vrienden en vriendinnen, niet de ex-geliefde van ex-geliefden; dat is hoe 'mijn' ouders, zussen, vrienden, vriendinnen en ex-geliefden mij ervaren... maar dat is niet wat ik 'ben'.

Ik ben niet een muzikant, niet een gitarist, niet een schrijver, niet een grafisch ontwerper, niet een website-designer, niet een medewerker bij een esoterische winkel van een spiritueel centrum; dat is wat ik 'doe' en hoe anderen mij zien en ervaren... maar dat is niet wat ik 'ben'.

Ik ben ook niet mijn karakter, mijn persoonlijkheid of mijn lichaam; dat is wat de illusie van tijd en ruimte als eis stelt om aan dit leven mee te doen... zonder die drie lukt het niet.

Als je werkelijk serieus alles nagaat wat je in het dagelijks leven zegt te zijn en dat toetst op 'is dat waar?', dan kun je alleen tot de conclusie komen dat het allemaal niet waar is en kun je alleen maar concluderen, dat het enige wat echt waar is (nogmaals: binnen de illusie van tijd en ruimte), "ik ben en ik ga dood" is.

Dit klinkt misschien nihilistisch, maar dat is het niet. Zoals elk oordeel in principe het tegengestelde is van wat het werkelijk betekent—en als je 'nihilistisch' denkt is dat een oordeel—moet je ook dit oordeel omdraaien. Alles is altijd andersom. Als je denkt dat het negatief is, dan blijkt het 99,99% van de tijd juist positief te zijn, als je de moeite neemt om er werkelijk, serieus en diepgaand, naar te kijken.

En natuurlijk is "ik ben en ik ga dood" alleen waar binnen de illusie van tijd en ruimte, daar voorbij zijn we 'alles wat is, altijd was en altijd zal zijn', maar aangezien we binnen de illusie van tijd en ruimte verkeren hebben we daar niet zo heel veel aan. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dankbaar dat ik 'weet' dat ik alles ben dat is, altijd was en altijd zal zijn, maar meer doet het ook niet voor mij.

Wat niet nihilistisch is aan "ik ben en ik ga dood", is dat dit inzicht—en het is volgens mij het ultieme inzicht—aangeeft wat (binnen de illusie van tijd en ruimte) absoluut waar is, namelijk:

1. Ik ben:
   Je bestaat! En dat is zo, anders zou je dit niet lezen.
2. Ik ga dood:
   Op een gegeven moment ga je dood! En dat is ook zo, dat zal niemand ontkennen; op een gegeven moment zal jij, zoals je hier nu rondloopt, er niet meer zijn.

Het niet nihilistische zit hem in de ruimte tussen deze twee punten, daar wordt niets over gezegd en dat betekent dat in die ruimte alles mogelijk is. Dat dit niet zo lijkt te zijn, komt door de restricties, regels en wetten die de maatschappij, wijzelf en onze medemensen ons opleggen, doordat wij denken dat we een zoon/dochter, een broer/zus, een vriend/vriendin, een geliefde/ex-geliefde, een man/vrouw zijn ... en als je daar eerlijk en vooral serieus naar kijkt, zijn we niets van dat alles.

Dus "ik ben en ik ga dood" geeft ons de absolute vrijheid om uit te drukken, te doen en te zijn wat we werkelijk van binnen voelen zonder de restricties, regels en wetten die uitdrukkelijk bedoeld zijn om ons mentaal en spiritueel te onderdrukken. Die vrijheid wordt nog groter, als we ook nog eens 'weten' dat we 'alles wat is, altijd was en altijd zal zijn' zijn en dat er voorbij de illusie van tijd en ruimte niet zoiets bestaat als 'geboorte' en 'sterven'.

Bovendien, door onze identificatie met wat we denken te zijn (zoon, dochter, broer, zus, homo, hetero, etc.) radicaal weg te strepen, hoeven we ons niet meer druk te maken over wat anderen van ons denken, omdat de 'ik' die we dachten te zijn niet blijkt te bestaan. Het is voor mij bewezen dat die 'ik' niet waar is.

De enige 'ik' die wel bestaat, is de 'ik' die alles is, altijd was en altijd zal zijn en die 'ik' IS NU en heeft de absolute vrijheid om te spelen binnen de illusie van tijd en ruimte tot die 'ik' doodgaat. Bovendien is die 'ik' onkwetsbaar, omdat die 'ik' werkelijk niet is wat wij hier denken dat het is, inclusief karakter, persoonlijkheid en lichaam.

INHOUD