VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
FRITS SNIPS
Frits vs. Ego: 1-0 (14-04-2022)
Aan het einde van de vorige week, in de nacht van zaterdag op zondag, had ik weer eens een helder moment; noem het een inzicht of een openbaring. Ik herkende opeens een blinde vlek in mijn schijnbare bestaan op aarde waarvan ego vanzelfsprekend gebruik maakte om het resultaat van mijn ‘werk’ als cursist van Een Cursus in Wonderen te belemmeren en te vertragen.
Het inzicht, of de openbaring, betrof — o verrassing! — verslaving. Ik heb al vaker op deze weblog toegegeven dat ik een zwak voor alcohol heb, dus vanzelfsprekend ging het bij mij daarover; hoewel ik geloof dat het op elke verslaving van toepassing zou kunnen zijn.
Mijn meest indringende inzichten komen meestal tot mij tijdens het dromen, iets wat ik de laatste jaren, na heel lang niet gedroomd te hebben, steeds frequenter ervaar. In deze droom werd mij haarfijn uitgelegd dat alles wat ofwel schadelijk voor het lichaam is, ofwel de realiteit van het lichaam versterkt, ofwel hoe dan ook op het lichaam gericht is, altijd te maken heeft met een keuze voor de ego-denkgeest.
En ja, precies, je zou denken dat ik dat inmiddels wel door zou hebben, en dat is ook zo, behalve op het vlak van alcohol. Dat was dus een blinde vlek. Onbewust fabriceerde ik redenen waarom het alcohol drinken oké was en niets met ego te maken had. Zoals de drogreden dat het oké is om meer dan genoeg alcohol te drinken als ik het onder leiding van de Heilige Geest doe, want de Heilige Geest houdt zich niet bezig met het lichaam, en dus kan het geen kwaad.
Het inzicht, de openbaring, dat de redenen waarom het oké was juist vanuit de keuze voor de ego-denkgeest kwamen en juist het bestaan van het lichaam als werkelijkheid versterkten, ondermijnde de grip die de ego-denkgeest op mijn alcohol gebruik had. Het gevolg was dat ik de volgende dag geen alcohol heb gedronken, terwijl ik de weken daarvoor elke dag wel iets dronk.
Inmiddels zit ik op vier dagen zonder ook maar een gedachte aan het drinken van alcohol, en dat is werkelijk een unicum. Dit betekent niet dat ik nooit meer alcohol zal drinken, want daar gaat het niet om. Het gaat erom dat er niet de geestelijke noodzaak opkomt om alcohol te drinken. (Mensen die bekend zijn met verslaving, snappen wel wat ik bedoel.)
Maar, over dat eerste inzicht heen, kwam een paar dagen later een extra inzicht, waar de ego-denkgeest helemaal niet blij mee was. Ik realiseerde me opeens — hoewel ik ook dat wel wist, maar steevast wegredeneerde — dat de keuze voor de Heilige Geest, in plaats van de keuze voor de ego-denkgeest, alleen werkt als die keuze 100% is.
Dit houdt in, dat als ik voor de Heilige Geest kies, ik letterlijk alle illusies moet overgeven aan de Heilige Geest. Ik kan er niet voor kiezen om sommige dromen te bewaren, omdat ik die nog wel leuk vind. Alle dromen moeten worden overgegeven aan de Heilige Geest! Op dat moment besloot ik om aan te geven dat ik klaar ben om mij volledig terug te herinneren in Eenheid en bereid ben om alle dromen en alle illusies achter me te laten.
Ik besloot dat ik liever nu dan later wakker wil worden (als de dromende denkgeest) en deze droom van een leven op aarde achter mij wil laten. Ik gaf aan volledig bereid te zijn alles wat ik hier heb op te geven voor de absolute vrede in Eenheid, wat automatisch het einde van mijn autonome zelf als lichaam en personage betekent.
Dit alles opgeven om daarvoor in feite niets terug te krijgen, aangezien ik dan terugkeer naar daar waar, en dat wat ik altijd ben geweest, betekent in waarheid dat ik niets hoef op te geven om alles te verkrijgen, aangezienhier niets waar is — dus wat geef je dan op? — en die Eenheid alles is, aangezien dat het enige is dat werkelijk bestaat.
Zoals gezegd, daar was de ego-denkgeest niet blij mee, aangezien dit in feite een terdoodveroordeling van ego inhield. In paniek probeerde de ego-denkgeest mijn aandacht op het lichaam te richten door mij ziek te laten worden en gisteren heb ik dan ook de hele dag in bed doorgebracht.
Ik lag niet in bed om beter te worden, want dat zou alleen maar bevestigen dat het lichaam ziek kan worden, waardoor de ego-denkgeest zou hebben bewezen dat het lichaam bestaat. Ik lag in bed om te mediteren op het gegeven dat ik niet ziek ben, omdat het lichaam niet ziek kan zijn. Het lichaam is, net als ziekte, alleen maar een projectie van de in afscheiding gelovende denkgeest en bestaat niet werkelijk.
Ik heb gister de hele dag gebruikt om mijzelf, als denkgeest, te vergeven voor die ziekmakende projectie die, hoe kan het ook anders, onder leiding van de ego-denkgeest op het lichaam werd geprojecteerd. Mijn onbewuste Zelf had gekozen voor de ego-denkgeest, want anders was ik niet ziek geworden, dus ook dat vergaf ik mijzelf.
Dit hele pakket heb ik overgegeven aan de Heilige Geest, met alsnog de bevestiging dat ik liever nu dan later als denkgeest wil ontwaken om zo een einde aan deze droom te maken. Opnieuw heb ik de intentie geuit dat ik bereid ben om alles — wat niets is — op te geven voor daar waar, en dat wat ik altijd al ben geweest: één in Eenheid — wat alles is.
Ik kan me voorstellen dat dit verhaal voor veel mensen gestoord klinkt, maar als ik er voor kies om alles op te geven voor de terugkeer naar Eenheid, dan moet ik daar ook voor staan en open over zijn.
Postscriptum: Het lijkt er op dat de ego-denkgeest het voor nu heeft opgegeven. Ik moet nog even bijkomen van het ‘ziek zijn’ van gisteren, maar ik voel me alweer stukken beter, hoewel nog niet 100%.
|
