Zazen Of Zitten? — (5/2/2011)

Ik Zaaz niet, ik zit. Vanwaar het onderscheid, zou je denken, maar het maakt een groot verschil. Als je zegt dat je Zaazt dan zullen 'kenners' meteen vragen of je na het Zazen ook Kinhin beoefent en afsluit met het zingen van Het Hannya Shingyo. Nee dus, dat doe ik niet, en daarom Zaaz ik niet, maar zit ik.

Waarom zit ik? (ik stel de vragen zelf maar even.) Ik ben op het idee gekomen nadat ik mijn nieuwe woning aangeboden kreeg en ik de omgeving een beetje verkende. Vlak bij mij in de buurt is er een Zen Dojo en toen ik daar langs liep kwam dat idee bij me binnen. Daarna ben ik gaan lezen over Zen meditatie, het Zazen (wat in het Japans letterlijk "zittende aandacht" betekent), en het sprak me heel erg aan.

Zoals ik al schreef in het vorige artikel (Waarom Zen?), heeft Zen mij een paar antwoorden gegeven op een paar vragen die ik nog had liggen, en ik kreeg gewoon het gevoel dat ik deze zitmeditatie moest proberen. Ik doe het nu een week elke dag en ben van plan om het langzaam op te bouwen. Ik ben begonnen met elke dag 15 minuten zitten.

Wat het met me doet is denk ik nog niet te overzien. Op het moment dat ik ga zitten, wil ik eigenlijk meteen dat de 15 minuten voorbij zijn. Ik wil meteen stoppen! Het zit ongemakkelijk, ik krijg last van mijn rug en mijn schouders en mijn benen. Ik krijg elke keer ergens jeuk en het is onmogelijk om niet te denken. Mijn gedachten schieten alle kanten op en ik denk zelfs na over zaken waar ik me anders nooit mee bezig houd—althans, dat denk ik, blijkbaar zijn het toch zaken die me onbewust bezighouden.

En op een gegeven moment wordt het relatief stil en rustig in mijn hoofd, verdwijnt de pijn een beetje en kan ik de jeuk negeren... dan ben ik me alleen bewust van de ademhaling die vanzelf gaat... en dan gaat het belletje en zijn de 15 minuten voorbij... en dan vind ik dat jammer. Maar, zoals Tydeman ook schrijft, moet je nooit langer zitten dan je je hebt voorgenomen, maar ook niet korter. Dus na 15 minuten buig ik (niet in aanbidding, maar om de pijn uit mijn rug te strekken) en probeer ik op te staan (ik lijk dan even een oud wrak).

Na het zitten ben ik blij dat ik het gedaan heb, ook al voel ik me niet per se beter en lijkt het niet veel voor me te doen... toch voelt het goed. Hoe het zich verder ontwikkelt, dat weet ik niet... dat zien we dan wel weer. Deze maand houd ik het nog even op 15 minuten en daarna ga ik het misschien langzaam langer doen. Eerst 20, dan 25 en dan 30 minuten; maar het is ook mogelijk dat ik er mee stop, want niets menselijks is mij vreemd.

En ik benadruk nog maar eens: Nee! Ik Zaaz niet! Ik zit!

INHOUD