VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
WEB-LOG
Kabbelen Op De
Zee Van Gedachten
— (11/2/2011)
Het leven is niets meer dan 'zijn'. In feite is hier alles mee
gezegd, maar er zijn niet veel mensen die werkelijk begrijpen wat 'zijn'
inhoudt. Vaak, een veelal binnen de A-dvaita (ook een redelijk achterhaalde
filosofie, wat mij betreft), wordt het idee van de zee gebruikt. Binnen
dit voorbeeld zijn wij de druppeltjes die denken afgescheiden te zijn
van het water in de zee, terwijl we allemaal het water in die zee zijn.
Het is een mooi maar, in mijn ogen, niet een adequaat beeld.
Ik moest op zoek naar een ander beeld en ik kom op een 'Zee van Gedachten'
met daarop drijvend vloeibaar materiaal van een specifieke samenstelling.
Nu hoor ik mijn 'fans' al roepen: "Hé, kom op Frits, jouw
taak is om het simpeler te maken voor ons en niet nog ingewikkelder!";
en tegen hen zeg ik: "Heb geduld".
Het vloeibaar materiaal van een specifieke samenstelling zijn wij als
individu. We zijn in principe allemaal opgebouwd uit hetzelfde materiaal,
alleen de samenstelling, de manier van samenvoeging, de volgorde van dat
materiaal, is verschillend, waardoor we allemaal een ander karakter hebben,
een andere voorliefde, een andere smaak, et cetera. Dit geeft ons het
idee dat we allemaal verschillend zijn, terwijl het alleen de samenstelling
en de volgorde van het materiaal is dat van elkaar afwijkt.
Al deze 'afwijkende samenstellingen', die ik vanaf nu 'Entiteiten' zal
noemen, drijven op die 'Zee van Gedachten'. Lekker kabbelend doet elke
entiteit wat hij het beste doet en wat hij doet komt voort uit de manier
waarop de Entiteit is samengesteld; de Entiteit is, al kabbelend op de
Zee van Gedachten, precies zoals hij bedoeld is te 'zijn' zonder zich
beter of sterker of mooier voor te doen dan hij van nature is. De Entiteit
is alleen maar bezig met 'zijn', met andere woorden, de Entiteit 'IS'...
en zo zijn er miljarden Entiteiten op de Zee van Gedachten, allemaal kabbelend
op zoek naar hun ultieme 'zijn'.
Meer
dan geregeld, en zeker meer dan sommige Entiteiten willen, komt de ene
Entiteit in aanraking met een andere Entiteit. Het is namelijk best wel
druk op die Zee van Gedachten, het is dus onvermijdelijk dat Entiteiten
elkaar tegenkomen. Sommige van die Entiteiten passen in elkaar, zoals
sommige tektonische platen op aarde, of puzzelstukjes, en kunnen verder
'samen zijn'. Dit kan voor de rest van hun bestaan zijn of slechts voor
een tijdelijke periode. Dit noemen we 'vriendschap' of 'relatie'.
Maar meer dan geregeld passen de Entiteiten niet in elkaar en dan kan
er strubbeling, ruzie of oorlog ontstaan. Dit gebeurt overigens alleen
wanneer geen van de Entiteiten opzij wil gaan voor de Entiteiten waarmee
geen 'match' mogelijk is. Dit is het hele eieren eten: de problemen ontstaan
wanneer een Entiteit gelooft dat het een afgescheiden Entiteit is die
zichzelf moet bewijzen tegenover andere Entiteiten, die, vanzelfsprekend,
alleen maar willen hebben wat de eerste Entiteit bezit (denkt
te bezitten, om eerlijk te zijn, aangezien 'bezit' slechts een gedachte
is die voortkomt uit de Zee van Gedachten waarop we kabbelen). Maar, zoals
ik vaststelde aan het begin, elke Entiteit is opgebouwd uit hetzelfde
materiaal in een andere samenstelling of volgorde en is in principe gelijk
aan elke andere Entiteit.
Wat zo'n Entiteit ook over het hoofd ziet, is dat hij drijft op die Zee
van Gedachten, en die Zee van Gedachten is oneindig... dus er is meer
dan genoeg ruimte om even opzij te kabbelen wanneer er een Entiteit langskomt
die niet past, zeil er als het ware omheen en leg niet aan bij de haven.
Er is ruimte genoeg om alle specifieke eigenschappen van elke Entiteit
te laten bloesemen tot een uiterste ultieme vorm, zolang elke andere Entiteit
dit maar niet gaat zien als een 'persoonlijke' aanval op de IK die deze
Entiteit denkt te zijn.
Nu weet ik dat dit heel simpel klinkt, maar als wij ons concentreren op
wat wij zelf 'zijn', in plaats van ons te focussen op wat wij denken dat
die ander 'IS' en van ons wil; of nog erger: wat wij denken dat die andere
'denkt dat hij IS' en van ons wil, dan zouden we gewoon allemaal immens
veel ruimte hebben waarin we ons rustig kabbelend kunnen ontwikkelen tot
die geweldige Entiteit die wij zijn, en zouden we ons alleen druk maken
over de Entiteiten die wel in ons passen en waarmee we werkelijk een 'relatie'
willen hebben. (Met 'relatie' bedoel ik niet specifiek seksueel of
amoureus, maar in principe hebben we 'relatie' met iedereen waarmee we
langdurig omgaan.)
Het leven is 'zijn', en 'werkelijk zijn' is kabbelen op de Zee van Gedachten,
waarbij we zo af en toe vasthaken aan een andere Entiteit waarmee het
'klikt' en we opzij gaan, ruimte geven aan, de Entiteiten waarmee het
niet 'klikt'. Dat is leven, dat is 'zijn' en 'zijn' is leven. En het is
niet erg, of fout, om af en toe te botsen met een andere Entiteit, zolang
je achteraf maar kunt inzien dat het niet echt nodig was en dat het eigenlijk
nergens over ging. Alleen 'zijn' en 'samen zijn' gaat ergens over, botsen
en conflict gaat uiteindelijk altijd nergens over.
Dus, kabbel met me mee of ga opzij... that's the easy way.
|