Het Is Zoals Het Is... Really? — (25/2/2011)

Wanneer wij mensen lang genoeg op zoek gaan naar 'nirvana' of 'verlichting' of 'spirituele bewustwording', komen de meesten van ons tot de conclusie dat al die spirituele 'bladieda' (zoals ik het respectvol noem) niets meer is dan 'bladieda'. Uiteindelijk komen we tot de conclusie dat 'dit het is' en dat 'het is zoals het is'; en dat is een waarheid als een koe... ware het niet dat ook de koe slechts deel is van de illusie waarin wij leven. Ook 'het is zoals het is' wordt vanzelfsprekend door ons weer verkeerd uitgelegd—wij zijn zo geweldig goed in het verkeerd begrijpen.

Zoals ik zei, uiteindelijk, als we maar lang genoeg zoeken naar 'nirvana' of 'verlichting' of 'spirituele bewustwording' of hoe je het ook wilt noemen, komen we onherroepelijk tot de conclusie dat 'wij' (dat wat wij aanduiden met 'ik') niet werkelijk iets zijn en dat onze niet werkelijk bestaande 'ik' ook niet werkelijk iets kan doen om 'dat wat is' te veranderen of te beïnvloeden. Vandaar dat het is zoals het is, omdat 'dat wat is' alleen maar kan zijn zoals 'dat' is; en aan dit inzicht hebben we geen ene jota zolang we niet begrijpen wat we met dat inzicht behoren te doen.

Het inzicht—'het is zoals het is'—is een heel erg vervelend inzicht, en ik bedoel werkelijk dat het héél erg vervelend is, echt onwaarschijnlijk irritant; want mensen die blijven hangen in het spirituele denken, spreken deze 'mantra' voortdurend uit wanneer iemand anders iets overkomt of in een bepaalde emotie zit. Bijvoorbeeld:

Emotie: "mijn poes is overleden, ik ben zo verdrietig."
Reactie: "Ach, schat, het is zoals het is."

Hoe waar dit ook is, het is volkomen van de pot gerukt om zoiets tegen iemand te zeggen die verdrietig is (of boos, of eenzaam, of stervende is; of wat voor emotie dan ook doorstaat). Het is simpelweg niet een reactie op de emotie en het is niet een reactie op het gebeuren, het is domweg GEEN reactie.

Maar waarom is het van de pot gerukt als het waar is? Laat me dat uitleggen, het is echt heel erg simpel. Niet alleen is de dood van de poes zoals het is, ook de reactie van het baasje van de dode poes (verdriet) is zoals het is, en door op de mededeling "mijn poes is overleden, ik ben zo verdrietig" te reageren met "Ach, schat, het is zoals het is" zeggen we in feite: "je moet niet zo verdrietig zijn, want je kunt er toch niets aan veranderen"—met andere woorden: "zeur niet zo."

Hoe 'goed' we het ook bedoelen, met dit nietzeggende 'het is zoals het is' ontkennen we het feit dat ook verdriet is zoals het is, en omdat dit verdriet (of elke andere emotie) van een ander 'is zoals het is', moeten wij er iets mee doen. Juist omdat een ander ons ermee confronteert, want ook de confrontatie met dat verdriet van de ander 'is zoals het is'. Get it?

Zeggen "het is zoals het is", is de emotie van de ander ontkennen. We zeggen hiermee daadwerkelijk dat die ander zich niet aan moet stellen, want er is niets aan te veranderen. Dit is niet spiritueel, het is niet eens menselijk... het heeft geen jota met medeleven of empathie te maken—ook al maken we dat onszelf wijs. Als we worden geconfronteerd met de emotie van een ander, is dat een uitnodiging om daar iets mee te doen, en als we zeggen "het is zoals het is" wijzen we die uitnodiging af.

We hoeven het probleem van een ander niet op te lossen, want dat kunnen we niet (het is zoals het is, remember?), maar wat die ander vraagt, door het uiten van de emotie, is: "wees er voor mij"; en dan is luisteren, meedenken, een arm om de schouder of een omhelzing, vaak meer dan genoeg. Hoewel tegenspreken en direct zeggen "zeur niet zo" net zo'n perfecte reactie is, want ook met zo'n directe uitspraak (of direct oordeel) neem je de emotie van de ander serieus; je geeft alleen maar aan dat die ander jou er niet mee moet lastigvallen en dat is een legitieme reactie.

Het laatste wat iemand die 'in een emotie' zit, wil horen, is die nietszeggende spirituele wijsheid "ach, het is zoals het is". Serieus, als jij iemand bent die dat geregeld roept... stop er alsjeblieft mee, want je maakt jezelf alleen maar onherstelbaar belachelijk. Het is een volstrekt achterhaalde notie dat iemand die in de stress zit, zit te wachten op jouw clichématige lege spirituele wijsheid... nee, het enige wat die persoon van je verwacht is dat je er bent of op z'n minst aangeeft dat je er niet zult zijn. Dat is toch niet zo ingewikkeld?

Overigens zijn de mensen die het vaakst en het snelst roepen "het is zoals het is", vaak de eersten die in de stress schieten wanneer hen iets overkomt... mmh... dat zal dan toch ook wel weer een reden hebben?

INHOUD