Iedereen Doet Zijn Uiterste Best — (4/3/2011)

Het is de kunst om altijd, onder alle omstandigheden, in te zien dat alles gebeurt omdat de kracht achter het gebeuren zijn uiterste best doet. Dat kun je metafysisch bekijken en zien, maar ook gewoon binnen het dagelijkse pad der leven. Iedereen, werkelijk iedereen, probeert zo goed mogelijk te doen, te zijn, te denken, te ervaren, etc.. Ook degene die met opzet probeert de boel te frustreren doet dat zo goed als hij of zij dat kan. Er is niets en niemand die er de kantjes van af loopt.

De problemen beginnen—en daar ben ik de afgelopen week dagelijks, tot psychisch bloedens aan toe, tegenaan gelopen—wanneer we verwachten dat "de ander" het anders moet gaan zien, en dan bij voorkeur zoals wij dat zien. Deze week was werkelijk een tocht van betonnen muur naar betonnen muur, en nu weet ik dat die ander het nooit anders gaat zien, en zeker niet gaat zien zoals ik wil dat hij het zou moeten gaan zien, simpelweg omdat die ander het ziet zoals hij het ziet en wat hij ziet klopt precies volgens zijn beleving—die (helaas) verschilt van de mijne.

Nu de praktijk nog, namelijk dat ik me niet meer laat opfokken door de (in mijn ogen) kortzichtigheid van die ander en dat ik niet slechts accepteer dat hij het anders ziet, maar ook toelaat dat hij het anders ziet, zonder dat ik het zelf anders moet gaan zien of dat we samen tot een overeenkomst moeten komen. Vergeving zonder toegeving, zo iets dan maar. De theorie is er, en die klopt, maar de praktijk is vreselijk moeilijk omdat ik toch een beetje een opgewonden standje ben.

Ach, heb ik weer iets om onder de knie te krijgen... heb ik weer iets te doen. Gelukkig maar... stel je voor dat ik klaar zou zijn?

INHOUD