Compleet Krankjorum! — (27/03/2011)

Wij zijn hier niet. Het enige wat hier werkelijk is, zijn onze lichamen die uitstekend in staat zijn om voor zichzelf te zorgen binnen het geheel waar ze deel van zijn. Maar ergens onderweg is er de waanzinnige gedachte ontstaan dat die lichamen gescheiden zijn van de rest, los staan van de rest, anders zijn dan de rest, beter zijn dan de rest, en om die waanzinnige gedachte, dat volslagen stupide idee, zijn we vergeten te lachen.

Er is een extra entiteit in ons gevaren die wij "ik" noemen. Bij mij is er die entiteit, de Geest die zich "Frits" noemt, in gevaren, en die Geest ziet een tafel en zegt "die tafel staat daar en ik sta hier, dus die tafel is wat anders dan ik", en hij ziet een dier en zegt "dat dier loopt daar en ik sta hier, dus dat dier is wat anders dan ik", en hij ziet een ander mens en zegt: "dat mens staat daar en ik sta hier, dus dat mens is een ander mens dan ik" — compleet krankjorum!

Hierdoor zijn we gaan denken dat wij los staan van de omgeving, los staan van alles, los van "God", en daarom geloven we dat we moeten onderhandelen met de omgeving om gelukkig te worden. Het leven is geven en nemen geworden. Voortdurend zijn we in onderhandeling met de buitenwereld, willen we dat die buitenwereld anders is, willen we mensen en de omgeving veranderen zodat het klopt met het idee dat wij hebben van die mensen en die omgeving, en leggen we de schuld ook veelal bij die buitenwereld, want die Geest die een "ik" denkt te zijn kan er niet naast zitten; die Geest die een "ik" denkt te zijn, is de standaard waaraan de buitenwereld moet voldoen — compleet krankjorum!

Ook gaat die Geest die een "ik" denkt te zijn, zekerheden creëren die geen zekerheden zijn: sociale constructies, religies, spirituele zoektochten, nirwana, spirituele verlichting, politieke stromingen, clubjes, pressiegroepen, geld, maatschappij, economie, misdaad, aanval, verdediging, oorlog — opnieuw: compleet krankjorum!

Er is uiteindelijk maar één oplossing, en die oplossing kun jij, als zijnde die Geest die denkt dat hij jou is, niet vinden. Want juist die Geest, die stupide Geest die denkt dat hij een "ik" is, moet ten onder gaan. Die Geest moet uit elkaar spatten en opbranden tot een hoopje as of nog minder. Die Geest die denkt dat hij een 'ik" is moet exploderen in je kop en sterven, en daarmee sterf jij ook. Dat kan niet anders, want jij bent niets meer dan die Geest die denkt dat hij "jou" is. En, zolang jij nog denkt, is er die Geest en is hij nog niet dood. Alleen de Geest denkt, want jij, als lichaam, ziet geen noodzaak om te denken.

De gedachte dat we afgescheiden en anders zijn dan de omgeving waarin we verkeren was een misvatting, een waanzinnig domme gedachte waarom we zijn vergeten te lachen. De gedachte dat jij iemand bent die hier leeft, is een misvatting. Jij bent hier niet, ik ben hier niet, wij zijn hier niet, alleen de gedachte dat wij hier zijn is hier, en die gedachte is volslagen en compleet krankjorum. Wij zijn, iedereen is, de hele wereld is, compleet krankjorum, dat is inherent aan het idee dat we een persoon zijn, omdat dat idee, die gedachte, om te beginnen al krankjorum is.

En wat gebeurt er als het werkelijk tot je doordringt dat hier geen "ik" is die iets kan veranderen aan zichzelf en de omgeving, en dat de gedachte aan iets kunnen veranderen aan het leven buiten jou, dat wat je ongelukkig maakt, juist hetgeen is dat je ongelukkig maakt en hetgeen is dat moet verdwijnen om gelukkig te worden; maar dat er dan niet meer iemand is die zich bewust kan zijn van dat geluk? Dan zeggen de mensen om je heen, dat je gek bent geworden, terwijl jij op dat moment waarschijnlijk de enige bent die niet gek is.

INHOUD