Alles Is En Is Niet Tegelijk — (1/5/2011)

Alles is en is niet tegelijk. Dit moet wel zo zijn aangezien alles hier dualistisch is. Daarom staat er onherroepelijk tegenover "iets dat is" hetzelfde "iets" dat tegelijk "niet is". Het lijkt tegenstrijdig, maar alles hier op aarde heeft een directe tegenpool die schijnbaar de eerste pool weerspreekt, maar in feite die eerste pool opheft.

Zwart heft wit op en wit heft zwart op, ze bestaan nooit tegelijk (zwart kan wel naast wit bestaan, maar zwart kan nooit wit zijn en wit kan nooit zwart zijn), net zoals het licht het donker opheft en het donker het licht (het kan wel hier licht zijn en daar donker, maar donker kan nooit licht zijn en licht kan nooit donker zijn).

Juist doordat er tegenpolen zijn, en dus dualisme, bewijst dit automatisch dat alles, op het werkelijk ware niveau, alleen maar non-dualistisch kan zijn—juist omdat het één het ander automatisch opheft. Alles wat hier lijkt te gebeuren, gebeurt in werkelijkheid niet, omdat het gebeuren en het niet gebeuren—wat tegelijk plaatsvindt—elkaar opheft.

Alles wat hier, binnen dit schijnbare dualistische systeem gebeurt, is een kans, een mogelijkheid, voor ons Ego om ons te binden aan dat wat op dat moment is; en op het moment dat we die verbinding aangaan en ons identificeren met dat wat op dat moment is, zijn we verloren—dan zijn we een "ik", dan zijn we het Ego.

Dus—zo vragen we ons af—is het niet verbinden dan de oplossing? Nee, want dan zouden we krampachtig bezig zijn met ons "niet te binden", en daarmee verbinden we ons automatisch aan dat wat is en zijn we wellicht nog meer die "ik" en dat Ego dan wanneer we ons zonder verzet verbinden aan dat wat is.

Dus—zo vragen we ons vervolgens af—moeten we ons dan juist wel verbinden? Nee, want dan verbinden we ons krampachtig aan dat wat is en zijn we absoluut met 100% zekerheid die "ik" en dat Ego.

Dus—zo vragen we ons nu in lichte paniek af—wat moeten we dan? Nou, we moeten helemaal niets, en dat is het positieve ervan. Het negatieve ervan—daarentegen—is, dat we ook helemaal niets kunnen.

Bij mij heerst de duidelijkheid dat alles wat hier nu is, tegelijk niet is en daarom nooit heeft kunnen zijn. De realiteit is hetgeen we hier op aarde, in dit leven van ons, nu meemaken en ondergaan, maar de werkelijkheid is dat die realiteit niet bestaat.

De enige oplossing is, om je niet te identificeren met dat wat hier nu gebeurt, omdat het in werkelijkheid niet gebeurt; het vervelende is dat we dat niet kunnen doen en niet kunnen leren. En natuurlijk gebeurt "dat wat gebeurt" wel in de realiteit waarin we ons nu bevinden, maar het overkomt ons niet, het is heeft niets met ons te maken, wij zijn daar hoe dan ook geen deel van.

Wat overblijft is een reageren op- en een meegaan in wat gaande is, wetende dat het niet werkelijk zo is. Dat is spelen met het spel, dat is vrijheid. Natuurlijk wil iedereen voor zichzelf het spel zo leuk mogelijk maken, en daarom reageren we op de dingen om ons heen en proberen we zaken om te buigen wanneer we ze niet leuk vinden... maar uiteindelijk kan het niet zo zijn dat de energie buiten ons de energie in ons beïnvloed, omdat dit simpelweg niet mogelijk is.

Het gevoel dat de buitenwereld onze binnenwereld, ons zijn, onze kern, onze energie, (meestal negatief) beïnvloedt, is een illusie; want dat wat is gebeurd is nooit gebeurd, omdat het gebeuren en het niet gebeuren tegelijk plaatsvindt en elkaar daardoor automatisch opheft. Het klinkt misschien niet logisch, maar het is absoluut waar.

INHOUD