Realiteit Versus Werkelijkheid — (12/5/2011)

Er zou de vraag kunnen ontstaan waarom ik me de laatste tijd weer bezighoud met die samenzwerings-theorieën. Ik heb het even gecheckt, maar ergens in 2008 heb ik afscheid genomen van de samenzwering (met nog een laatste afsluiting ergens begin 2009) om mij volledig te storten op het non-dualisme.

Dat non-dualisme was al wel iets waarmee ik speelde vanaf ongeveer 2005 (denk ik), maar dat was meer een zijweg die ik bewandelde naast het samenzwerings-onderzoek. Begin 2009 werd het serieus het enige dat mij bezighield—bijna obsessief.

In die tijd was ik ontzettend teleurgesteld in de nieuwe garde onderzoekers van de samenzwering, die eventjes dunnetjes overdeden wat wij—de oude garde—allemaal al hadden onderzocht. Ik zag werkelijk het positieve er niet van in en kon niet aanzien hoe die jonge mensen hun tijd verspilden aan oud nieuws. "Fuck it," schreeuwde ik hen virtueel toe, "als jullie het beter weten dan zoeken jullie het maar uit!" — Ik zag toen niet in dat dit voor hen noodzakelijk was en dat het voor mij een uitnodiging was. Soms, als je mazzel hebt, zie je achteraf hoe alles in elkaar steekt en waarom het schijnbaar zo moest zijn.

De nieuwe garde is flink uitgedund, of ze bewegen zich niet meer binnen mijn blikveld; de jeugd wil snel, liefst meteen, resultaat en binnen de samenzwering moet je een lange adem hebben, doorzettingsvermogen en vooral een betonnen kop. Hoe dan ook, ik betreed het toneel der samenzwering met hernieuwd enthousiasme omdat ik nu begrijp wat de connectie is met dat wat illusie is. Hoe dit, de samenzwering, wat realiteit lijkt te zijn, slechts een illusie is van dat wat werkelijk is; en waarom dit zo is en moet zijn; en waarom ik vanzelfsprekend energie moet besteden aan iets waarvan ik weet dat het uiteindelijk niet is gebeurd.

Waar ik me nu aan erger, zijn de zwevers binnen het spirituele wereldje die nog steeds hopen dat zij, als ze maar lang genoeg volhouden waarmee ze bezig zijn, verlichting zullen vinden. Sorry als ik een droom vernietig, maar het gaat nooit gebeuren! Ik begrijp niet dat iemand daar tientallen jaren mee bezig kan zijn zonder ook maar een moment in te zien dat hij geen stap verder komt. Ik erger me daar aan, maar ik wind me er niet over op zoals ik me wel opwond over de nieuwe garde onderzoekers van de samenzwering, omdat ik nu snap dat dit voor hen, de zwevers, noodzakelijk is en voor mij een uitnodiging.

Misschien klinkt het alsof ik me hoger acht dan die anderen, alsof ik meer denk te zijn dan zij, maar als iemand dat denkt van mij, dan speelt dat zich puur en alleen af in zijn hoofd... het heeft geen enkele binding met de werkelijkheid van mij. Net zoals wat ik dacht van die nieuwe garde onderzoekers, of denk van die zwevers, enige binding heeft met de werkelijkheid van hen... mijn oordeel speelt zich puur en alleen af in mijn hoofd. Dit soort oordelen behoren weliswaar tot de realiteit en moeten er ook zijn, en ze dienen ook uitgesproken te worden, maar ze behoren absoluut niet tot de werkelijkheid.

De werkelijkheid is wat IS en wat altijd zal ZIJN zoals het IS. Dat is het enige wat werkelijk gebeurt, maar die werkelijkheid is niet hier en is niet wat we nu meemaken. Het is niet wat we ondergaan, voelen, ruiken, proeven of zien. Het is zelfs niet de spirituele ervaringen die sommige mensen hebben en vaak verwarren met verlichting, noch is het de spirituele verlichting die sommige mensen denken te hebben, die hen op podia doet staan of zitten om te vertellen hoe ze tot die verlichting zijn gekomen. Al dat is deel van de realiteit die we ervaren, maar niet deel van de werkelijkheid die IS.

Er is een simpele keuze tussen "ja" en "nee". Met andere woorden: "ja, ik kies voor de realiteit" of "nee, ik kies niet voor de realiteit". Als we niet kiezen voor de realiteit, houdt dat niet in dat we kiezen voor de werkelijkheid—voor dat wat werkelijk IS—, het houdt slechts in dat we niet kiezen voor de realiteit—we kiezen dan dus niet voor dat wat nu schijnbaar is. Daarentegen, als we kiezen voor de realiteit, dan houdt dit niet in dat we de werkelijkheid uitsluiten.

Veel zwevers presenteren 'het niet kiezen voor wat schijnbaar is' als iets positiefs, terwijl het alleen maar betekent dat we er voor kiezen om niet mee te doen aan iets wat het Universum, of God, of Jan Klaassen—geef het een naam: dat wat dit werkelijk IS en alles werkelijk bestiert—speciaal voor ons heeft gecreëerd, verzonnen, gemaakt en bedacht. Niet kiezen voor de realiteit—of mooi gezegd: "leven in het NU"—is ons afzijdig houden van de geweldige potentie van dat wat schijnbaar realiteit lijkt te zijn, het is vluchten in dat waarvan wij graag willen geloven dat werkelijk IS; en dat speelt zich puur en alleen af in ons hoofd en is onze persoonlijke illusie.

Misschien is het niet de bedoeling dat we ons afvragen waarom "iets" zo is, misschien moeten we gewoon accepteren dat "iets" zo is en moeten we daarop reageren zo goed als we kunnen, zo oprecht als we kunnen, zo "juist mogelijk" als we kunnen. Dat is de enige manier om er achter te komen wat wij behoren te doen binnen deze realiteit; want jij en ik en iedereen met ons zitten nu, op dit moment, in deze realiteit en deze realiteit is het enige waarmee we te maken hebben. De werkelijkheid—dat wat werkelijk IS en altijd zal ZIJN—is van latere zorg... trust me (or not).

INHOUD