Verlichting Versus Daily Crap! — (26/6/11)

Ik ontving een e-mail van een 'Clap-Trap' lezer (Red: 'Clap-Trap' was een nieuwsbrief die ik toen verspreidde), laat ik deze lezer Mr. T. noemen, die mij een aantal vragen stelde:

1. Als je verlicht bent, hoef je dan ook niet meer te werken;
2. Als je gezien hebt dat je eigen regering geen fuck, maar ook echt geen fuck om je geeft, plus dat "de wet" een verzinsel is om ons onder controle te houden, kan je dan met een gerust hart "illegale" (volgens de verzonnen wet) praktijken gaan uitvoeren;
3. Verlichting en een huwelijk of relatie, gaat dat wel samen.

Grappig genoeg waren dat vragen (onder andere) waarmee ik al bezig was, die voor een deel ook de 'verwoestende week' in werking stelden, dus het lijkt me leuk om er mijn licht over te laten schijnen. Maar voor ik dat doe, wil ik benadrukken dat ik geen autoriteit ben op dit gebied, ik ben geen leraar of 'goeroe', ik ben slechts iemand die veel gelezen heeft en wellicht een beetje heeft gezien wat de realiteit van dit alles is... ik ben allesbehalve verlicht.

Nog niet... tenminste.

Laat ik—om te beginnen voor mijzelf—eerst vaststellen wat verlichting volgens mij is. Veel mensen zien verlichting als een bevrijding van het dagelijkse lijden, waarna alles vanzelf gaat en je alleen nog maar gelukkig en blij bent en kunt doen wat je zelf wilt. Ik zie dat, vanzelfsprekend, compleet en radicaal anders.

Ik geloof niet in zo'n soort verlichting en eerlijk gezegd stoort het me mateloos dat dit soort verhalen de wereld in worden geslingerd door zelfverklaarde 'goeroes' die hier veelal hun brood mee verdienen. Ik zeg niet dat ze het niet mogen doen, ik zeg ook niet dat ze het niet zouden moeten doen, ik zeg alleen dat het mij irriteert (de paradox wil dat ik mijn geld verdien met het verkopen van die onzin, dus niets menselijks is mij vreemd).

Verlichting is, volgens mij, niets meer dan de realisatie dat er alleen maar Eén is. Dus niet dat 'alles één IS', maar dat er ALLEEN MAAR Eén is. Simpel gezegd houdt dit in dat je ziet en ervaart dat alles—jij, ik, de stoel, de deur, de rat, het virus, de bacterie, de amoebe, de boom, de vlinder, het mos, de wind, de aardbeving, de Illuminati, etc.—een uiting van eenzelfde 'energie' is dat zichzelf in een bepaalde vorm ervaart. Dit houdt in dat wij niet op zoek kunnen gaan naar verlichting, maar dat wij vanaf onze geboorte, en zelfs daarvoor, die verlichting zijn die zichzelf in deze vorm wil ervaren. Het leven is verlichting dat zichzelf ervaart.

Mijn eerste reactie op de eerste twee vragen van Mr. T, was:

"Als je wilt eten moet je geld hebben en dus geld verdienen, en nee, een gerust hart zal niet met opzet illegale praktijken uitvoeren."

Hierop reageerde Mr. T. als volgt (ik ga er voorzichtig van uit dat hij geen bezwaar heeft tegen het gebruik van zijn woorden, een andere lezer kan net zo makkelijk geloven dat ik het personage Mr. T. heb verzonnen—wat in werkelijkheid ook zo is, natuurlijk). Ik begrijp precies wat Mr. T. bedoelt, omdat ik dit ooit ook dacht, of hoopte:

"Wel jammer," schreef Mr. T., "dacht dat er met de komst van verlichting (of moet ik zeggen de verdwijning van het 'onware'?) een einde kwam aan: moéten werken, in de verkeerde rij gaan staan, je teen stoten, miskopen begaan, etc. Had gehoopt dat het geld je b.v. op een of andere manier zou komen aanwaaien, natuurlijk wel alléén dat deel wat je 'echt nodig' hebt, en niet meer dan dat. Dat het moéten simpel weg allemaal zou verdwijnen. Niet alleen omdat je het onware zelf aflegt, maar gewoon op fysiek vlak."

Er bestaat ook zonder verlichting geen 'moeten werken'. Moeten werken is een door de maatschappij en onze cultuur opgelegde verplichting. Het staat je vrij om hier niet aan mee te doen, mits je bereid bent de consequenties te dragen. Het andere idee, dat alles je komt aanwaaien wanneer je verlicht bent, dat je niet meer in de verkeerde rij gaat staan en dat alles wat je nodig hebt je toe zal komen, is een prachtig idee en het is zeker een juist idee... tot onze geest en onze ego er bezit van neemt.

Het punt is dat ook vóór de verlichting alles ons komt toewaaien, het verschil is dat we er, met ons denken vanuit ons ego, een label 'goed' of 'fout', 'leuk' of 'vervelend', 'gewenst' of 'ongewenst' aanhangen, waardoor er zoiets als een 'verkeerde rij' kan ontstaan. Elke rij is een rij, niets meer dan dat, de rij kan niet goed of fout zijn. Bij verlichting stel ik me voor dat elke vorm van dualisme is verdwenen, waardoor er geen 'goed' en 'fout' meer ervaren wordt, waardoor elke rij—lang of kort—automatisch de perfecte rij is; sterker nog, de rij wordt niet eens als lang of kort ervaren; of nog sterker, er is geen rij die als rij wordt ervaren.

Het is niet de buitenwereld die verandert, die is zoals die is. Wat verandert is hoe jij, vanuit wat je werkelijk bent, de buitenwereld ervaart. Het is ook niet de persoon die je schijnt te zijn, of het karakter dat je schijnt te hebben, dat verandert—want dat is wat dit lichaam van jou is, deze vorm die "het" heeft aangenomen—het is dat jij, vanuit wat je werkelijk bent, ziet dat dit niet is wat jij werkelijk bent, en ervaart dat dit oké is.

Als je weet dat je verlicht bent, dan behoud je dit lichaam—want waar zou je een ander lichaam vandaan moeten halen?—en dit lichaam heeft voedsel nodig. Binnen deze maatschappij gebruiken we geld om eten te kopen, en om geld te verkrijgen moeten we iets doen wat we dan 'werken' noemen. Je kunt ook beslissen om in de wildernis te gaan wonen en dan moet je ook iets doen om eten te verkrijgen—gewassen verbouwen, jagen, fruit en noten zoeken—en dat zou je ook 'werken' kunnen noemen. Het lichaam moet iets doen om in leven te blijven, dat kun je 'werken' noemen, maar je kunt het ook 'in leven blijven' noemen... of zelf een leuke term verzinnen.

Het enige wat verandert is de huidige perceptie van wat wij denken dat de realiteit is, en die huidige perceptie is onjuist op werkelijk alle vlakken. Dat begint al met het idee dat we onverlicht zijn en verlichting moeten zoeken. In werkelijkheid zijn we verlicht (of liever gezegd, we zijn verlichting) en we moeten onze on-verlichting (het idee dat we niet verlicht zijn) verliezen. Het hele spirituele gedoe—de spirituele marktplaats, zoals UG Krishnamurti het noemde—is gebaseerd op het idee dat er iets gevonden moet worden, iets bereikt moet worden, iets verkregen moet worden, terwijl we in werkelijkheid juist alles moeten verliezen en kwijtraken om te kunnen zien dat we al verlicht(ing) zijn.

En zijn we eenmaal verlicht, dan kunnen we niet anders dan zien dat alles bij hetzelfde blijft. Er is nog steeds een lichaam met een bepaald karakter en er zijn schijnbaar andere lichamen met andere karakters. Die botsen nog steeds met elkaar, of houden van elkaar, gaan met elkaar op vakantie, of met elkaar in discussie, die ontmoeten elkaar wel of niet, die hebben elkaar lief of niet, die beginnen een relatie of niet, et cetera ad infinitum. En dat alles is het leven dat zichzelf ervaart, het is verlichting dat zichzelf ervaart, het is "Het" dat zichzelf ervaart. En wanneer een lichaam dit inziet, noemen we dit lichaam verlicht en verandert de perceptie op de omgeving en het leven.

Verlichting is ook het realiseren dat wat wij werkelijk zijn niet kan sterven omdat het nooit geboren is, hierdoor ga je alles anders ervaren en zien. Maar een idee als "ik kan niet sterven en alles heeft geen werkelijke consequenties, dus ik kan alles doen wat ik wil, maar hoef niets te doen" komt niet in je op als je werkelijk ervaart dat je verlichting bent, want ook dat doet er dan niet meer toe. Iedereen die zoiets denkt, of überhaupt iets in de trant van "er is dit dus dat betekent dat", heeft nog niet werkelijk ervaren dat hij verlichting is. (En voor de duidelijkheid, zo iemand ben ik ook, so join the club!)

De buitenwereld verandert niet, alleen de perceptie van die buitenwereld verandert. Zoals ik zei: het lichaam moet voeding hebben. Het verkrijgen van die voeding noemen we 'werk', of dit nu direct voedsel vinden is of eerst geld verdienen om voedsel te kopen, maakt geen verschil. Dus dat blijft hetzelfde. Je kunt ook beslissen om niet meer te werken, en dat is ook goed. Misschien heb je mazzel—zoals UG Krishnamurti—dat er genoeg mensen zijn die voor je willen zorgen, maar de vraag is of je dat wilt.

UG is natuurlijk altijd een verwent gozertje geweest dat de mazzel heeft gehad om in een rijke familie geboren te worden, maar niet iedereen heeft die mazzel. Sri Nisargadatta heeft tot aan zijn dood een aantal sigarettenshops gehad die door zijn kinderen werden gerund. Als ik stop met werken is de kans groot dat ik een zwerver word en van de honger zal sterven... en dat wil ik niet, dus werk ik en koop ik mijn brood. Ik ben niet rijk, niemand zal voor me zorgen, en ik heb kinderen noch sigarettenshops.

Voor het huwelijk of een relatie geldt: het werkt of het werkt niet. Het idee dat je in een huwelijk blijft omdat je denkt dat het je verantwoordelijkheid is om het 'te laten werken', is een misvatting die ongekend veel leed veroorzaakt. Dit is zo vóór de verlichting, maar dat is ook zo na de verlichting... slechts de manier waarop je een huwelijk of een relatie, of het mislukken van een huwelijk of relatie, ervaart, is anders. Hoe anders? Geen idee, ten eerste ben ik niet verlicht en ten tweede heb ik momenteel geen relatie... dus wie ben ik om daar een mening over te hebben?

Dit 'hetzelfde blijven maar anders ervaren' gaat voor alles op, ook voor de conspiracy. Stel dat je werkelijk inziet dat je verlichting bent, dan nog zijn er mensen die niet zien dat ze verlichting zijn en doorgaan met hun vanuit het ego gestuurde machtspolitiek. Vanuit verlichting kun je, net als vanuit on-verlichting, je wel of niet bezighouden met de conspiracy en deze wel of niet bestrijden... alleen de manier waarop je 'dit bezig zijn met' en het 'bestrijden van' de samenzwering ervaart zal anders zijn.

Zoals een oude zenmeester zei:

Voor de verlichting: houthakken!
Na de verlichting: houthakken!

De conspiracy verandert niet na verlichting, de manier waarop je de conspiracy ervaart verandert wel na verlichting. En hoe meer mensen 'wakker' worden, hoe minder invloed de samenzwering zal hebben op ons, als zijnde 'Dat wat Eén IS'.

Hoe je het leven ervaart na de realisatie dat je verlichting bent, is voor iedereen anders, vermoed ik, omdat alle lichamen een ander karakter en een andere geest hebben (ook al zijn lichaam, karakter en geest niet werkelijk), maar dat alles na de verlichting vanzelf gaat en je alleen nog maar gelukkig en blij bent en kunt doen wat je zelf wilt, is mijns inziens een sprookje verzonnen door het denken vanuit het ego om ons toch vooral maar te laten slapen. Wat we dan creëren en ons aanmeten, is een verlicht-ego, of een spiritueel-ego, maar dat is niets anders dan ons oude ego in een nieuw jasje.

Het leven gaat na de verlichting nog net zo zijn gang als voor de verlichting, want het leven heeft helemaal geen zin en interesse om zich bezig te houden met wat wij er van vinden, maar als we werkelijk weten dat we verlichting zijn dan zullen we dat leven wel anders ervaren; maar dat is een bijwerking en niet het doel van verlichting. Verlichting kent namelijk geen doel, verlichting is gewoon verlichting dat verlichting is.

INHOUD