SNIPS' VAULT:
INDEX
CONSPIRACY
NONDUALITEIT
SNIPS' AUTOLYSE
WEBLOG
SNIPPETS
SNIPS' WERELD
AUTOLYSE
IN DE ZANDBAK
FRITS SNIPS
DONEREN?

Pagina Verversen
VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL

 SNIPS' WERELD
Alles Moet Weg — (01-03-2013)

Ik begin een patroon te ontwaren. Zodra ik me ergens aan vastgrijp, niet per se letterlijk maar eerder emotioneel, dan wordt dit me meteen afgenomen.

(Jezus, dat klinkt zwaar, maar zo bedoel ik het niet.)

Mijn makken is dat ik me mijn hele leven eigenlijk best wel afhankelijk heb opgesteld en een soort van angst had om het kleine beetje dat ik had, te verliezen; alsof ik dan niet meer zou kunnen bestaan.

Op het moment dat ik vroeg om er achter te komen wat "waarheid" is, is er iets in werking gezet dat mij op weg duwt naar het antwoord op die vraag. Daar gaan jaren overheen, want die vraag heb ik me gesteld toen ik iets van 18 jaar oud was en nu ben ik inmiddels 47... en ik heb nog geen sluitend antwoord. Dat wat iemand op weg duwt, noem ik nu Het Universum. Het is maar een woord, een naam, meer niet.

Het lijkt er op dat, als je daadwerkelijk een antwoord op de vraag "Wat is waar?" wilt krijgen, je dat helemaal alleen in je eentje moet doen. Dat is ook wel logisch, want vrijwel niemand op aarde heeft het antwoord op die vraag en de paar die het wel hebben, kunnen je geen antwoord geven. Het antwoord op de vraag is niet uit te drukken in woorden.

(Jezus, ben ik me even een partij vaag, zeg!)

Het punt dat ik wil maken is: omdat ik me altijd afhankelijk heb opgesteld en bang was om het beetje dat ik had te verliezen, moet ik nu meemaken hoe het is om nergens meer houvast te hebben. Ik gebruikte dat houvast om mijzelf te definiëren, om te bewijzen dat ik deze persoon ben. "Dit is Frits. Frits is afhankelijk en is bang om alles te verliezen."

Niet zozeer alles waar ik afhankelijk van was (of ben) verdwijnt, maar soms verdwijnt alleen de afhankelijkheid en mag het object waar ik me afhankelijk van voelde gewoon blijven.

Het afhankelijk zijn en de angst voor afwijzing was deel van mijn identiteit, mijn "ik", en juist die "ik" moet onderzocht worden op waarheid. Dus, ondanks dat vrijwel alles waarvan ik mij afhankelijk voelde langzaam verdwijnt en wegvalt, blijkt "Frits" nog steeds te bestaan. Hieruit vloeit voort dat de afhankelijke persoon die bang is voor afwijzing, niet de werkelijke "ik" is die ik ben. God-zij-bloody-dank!

En het Universum is onverbiddelijk. Ik had net weer een speeltje gevonden op Internet (een forum) waaraan ik mijn "ik" kon ophangen, of binnen een paar dagen ben ik er alweer uitgemieterd... en dat is cool, dat is oké... Thank you Universe, point taken!

VERDER!