Problemen — (17-05-2013)

In de Cursus staat dat we nooit overstuur zijn om de reden die we denken. We zijn nooit kwaad omdat iemand anders ons iets aandoet, maar omdat die ander niet doet wat wij willen en wat wij van hem verwachten. Ook zijn we niet verdrietig om wat een ander ons aandoet, maar omdat de ander iets anders doet dan wij willen en van hem verwachten. Zo komen onze problemen ook niet voort uit wat wij denken dat ze veroorzaken.

Als er een probleem lijkt te zijn, wordt dat nooit veroorzaakt door wat er in de buitenwereld gebeurt, maar altijd door de manier waarop wij het ervaren. De manier waarop wij een gebeurtenis zien en waarderen bepaalt of dit wel of niet een probleem is, of, als we het wel als probleem ervaren, wat de grootte van het probleem is dat we ervaren. Buiten onszelf is er geen probleem, er is alleen "iets" dat is, dus als we een probleem ervaren, komt dit altijd voort uit de manier waarop wij dat "iets" zien en waarderen en dat bepaalt hoe we er op reageren.

Het lijkt alsof we duizenden problemen hebben, variërend van heel klein tot onoplosbaar gigantisch, en het lijkt alsof we nooit de tijd hebben om ze allemaal op te lossen... en dat klopt ook. Dit is omdat we elk probleem afzonderlijk proberen op te lossen op het moment dat we het probleem ervaren, maar elke keer wanneer je een probleem denkt te hebben opgelost, ontstaat er weer een nieuw probleem.

Dat is ook precies de bedoeling van de Illusie, de bedoeling van Maya/Ego, want anders zouden we zomaar de Illusie doorzien en zou Maya/Ego niet meer kunnen bestaan. Er zijn dan ook geen duizenden problemen, er is slechts één probleem dat duizenden problemen creëert en de oplossing van dat ene probleem betekent automatisch dat de wereld en het leven zoals wij dat nu ervaren compleet verandert; daar zijn we letterlijk doodsbang voor. Daarom creëert Maya/Ego duizenden problemen die we nooit kunnen of zullen oplossen.

Het enige probleem dat er is, van waaruit alle problemen worden gecreëerd, bestaat alleen in onszelf, in onze Denkgeest, en zolang we dat probleem niet oplossen blijven we hier die duizenden problemen creëren. Dit is niet de schuld van Maya/Ego, want Maya/Ego bestaat niet en kan geen schuld hebben. Ook Maya/Ego is een probleem dat gecreëerd is om Maya/Ego in stand te houden. Het houdt zichzelf in stand zolang wij er maar in geloven.

De reden waarom we het enige probleem dat bestaat niet oplossen, is omdat we onbewust weten dat hier dan alles ophoudt te bestaan zoals we het nu ervaren en we bang zijn voor wat daarna gebeurt. Stel je voor, een leven zonder problemen, dan hoeven we elkaar ook niet te bevechten, dan houden alle oorlogen op, dan kunnen we alles delen, dat zou de hemel op aarde zijn; maar wij zijn er onbewust van overtuigd dat we dat niet verdienen.

Hierdoor geloven we niet dat het mogelijk is en creëren we, onder de niet anders dan bezielend te noemen leiding van Maya/Ego, duizenden problemen. Die problemen lossen we niet op door de buitenwereld te veranderen, want die buitenwereld wordt gemaakt door de problemen die wij samen met Maya/Ego creëren. Het probleem, van waaruit al die andere problemen voortkomen, lossen we alleen op door onze denkwijze, onze Denkgeest, te veranderen.

Als jij, jij die dit leest, alle problemen hebt opgelost, wat betekent dat je het enige werkelijke probleem dat bestaat hebt opgelost (het probleem waaruit alle problemen ontstaan), zul jij deze aarde en deze wereld niet meer ervaren zoals je het nu ervaart. Dit, wat jij nu ervaart, zal ophouden te bestaan omdat het in eerste instantie nu al niet bestaat.

Dat wat overblijft is wat er altijd is geweest, alleen ben je vergeten wat dat is. Onbewust weet je het nog, alleen geloof je het niet. Dus je zou je niet moeten afvragen wat er gebeurt als dit wat er nu is er niet meer zou zijn, je zou je serieus moeten afvragen of wat er nu is, de oorlogen, de hongersnoden, de rampen, et cetera, werkelijk is wat je wilt behouden en beschermen.

(Het wordt een beetje een lang artikel, meer in een latere blog.)

INHOUD