Alles Is Nooit Wat Ik Denk Dat Het Is — (22-05-2013)

Dit is nog niet wat ik wil schrijven, denk ik, maar misschien wel een opmaat er naartoe. Ja, beste mensen, ik houd de spanning er in. Ik werd vanochtend wakker met de gedachte: "Alles is nooit wat ik denk dat het is", en dat is vooralsnog, voor zover ik het kan overzien, waar. Alles wat ik ervaar is wat ik denk dat het is, omdat alles wat ik ervaar wordt geïnterpreteerd door "mijn" hersenen en "mijn" hersenen baseren dat op "mijn" kennis en "mijn" resultaten uit het verleden.

Als ik iets zie vliegen (en ik zie ze dagelijks vliegen), dan denk ik al snel dat het een "vogel" is en dan zal ik het ook zien en ervaren als een "vogel", zelfs als het in werkelijkheid iets anders is. We nemen alles voor waar aan omdat ons dit is aangeleerd middels opvoeding, maatschappij, traditie, et cetera. We denken dat we werkelijk iets zien, iets horen, iets voelen of iets proeven, terwijl de werkelijke ervaring er pas is wanneer de hersenen de prikkels hebben verwerkt en die verwerking door de hersenen is "gekleurd" door diezelfde opvoeding, maatschappij, traditie, et cetera.

Die hersenen kunnen de ervaring, de prikkels, alleen verwerken met de kennis die ze hebben. Die kennis is opgebouwd uit wat die hersenen in het verleden hebben geleerd en dat verleden beslaat duizenden of miljoenen jaren. Het is waanzin, letterlijk waanzin, om te geloven dat alle mensen alle ervaringen en prikkels op dezelfde manier verwerken en iedereen dus hetzelfde ziet, hoort, voelt of proeft. Er is geen standaard hersenen omdat de basis, de genetische opbouw, de neurologische verbindingen van elk stel hersenen een evolutie van duizenden, zo niet miljoenen, jaren heeft doorlopen.

Maar geen enkel stel hersenen heeft dezelfde evolutie doorlopen, omdat die afhankelijk is van de omgeving, de opvoeding, de maatschappij, de traditie, et cetera, waarin de familielijn van de stel hersenen die ik heb, of jij hebt, is ontstaan. Iets subjectiever dan een stel hersenen is bijna onvindbaar in dit universum en toch nemen we klakkeloos aan dat wat we ervaren de werkelijkheid is... en, nogmaals, dat is compleet waanzinnig. De mensheid ervaart, of liever gezegd: fabriceert zijn werkelijkheid vanuit waanzinnigheid.

Dit als opmaat voor waar ik naartoe wil, maar waarvoor ik de woorden nog niet heb.

INHOUD