Het 'Probleem' - Deel 2 — (21-03-2014)

In de vorige blog schreef ik over een probleem (dat niet werkelijk een probleem is) en ik omschreef het als volgt: "Ik wil [..] heel graag vertellen over wat ik te weten ben gekomen, maar er zijn niet zoveel mensen die het willen weten."

Vervolgens vroeg 'Peter G.' mij op Facebook: "Waarom zou je in godsnaam graag willen vertellen wat je te weten bent gekomen?" Dat bleek een goede vraag, en vrijwel meteen zag ik wat er aan de hand was: ego!

Er is altijd verder, ook wanneer je in principe 'klaar' bent. Ego is namelijk iets wat er is maar niet werkelijk bestaat. Ego is niet een ding of iets dat in ons leeft, het is slechts de gedachte die ons doet geloven dat we zijn wat we denken te zijn. Ego is als een soort van parasiet dat in ons is gestopt door Maya en die parasiet leeft in elk deel van ons lichaam, in elke cel en in elk bloedlichaampje.

Wanneer bij ontwaken het idee 'ego' wordt doorzien, wordt het leven onpersoonlijk, maar er blijft altijd residu van dat ego achter in het lichaam. We denken dat onze hersenen ons sturen in het dagelijks leven, maar dit is niet het geval. Onze hersenen sturen alleen het lichaam, de organen en de bloedstroom, het is het lichaam als geheel, de biologische machine, wat het leven 'doet'.

Ego — dat wat denken te zijn — zit door dat hele lichaam heen en het is logisch dat er iets achterblijft wanneer de illusie van dat ego is doorzien. Elke keer wanneer je een residu van het ego tegenkomt in je handelen of je denken, is het een goed idee om er naar te kijken en uit te vinden wat het is en waarom het is. Bij het vinden van het antwoord, lost dat deel van het ego automatisch op omdat het niet werkelijk bestaat. Dit zou je elke keer moeten doen tot het gehele ego is opgelost en er geen residu meer is achtergebleven, dit gaat steeds makkelijker omdat er al de kennis is, de wetenschap, dat het gehele ego een illusie is... hoe hardnekkig dan ook.

Wat zag ik na de vraag van 'Peter'? Simpel dat het beetje ego dat nog is achtergebleven blijkbaar erkenning wilde voor het feit dat het is doorzien. Met andere woorden: ego wilde erkenning voor het feit dat gezien is dat het niet bestaat. Door hier naar te kijken is dat beetje residu van het ego gelokaliseerd en op dat moment loste het op. Ongetwijfeld is er nog meer ego achtergebleven in de spelonken van mijn lichaam, maar zolang ik me daar bewust van ben en oplet wanneer het zichtbaar wordt, kan ik er naar kijken en lost het automatisch op.

Verder, alsmaar verder.

INHOUD