SNIPS' VAULT:
INDEX
CONSPIRACY
NONDUALITEIT
SNIPS' AUTOLYSE
WEBLOG
SNIPPETS
SNIPS' WERELD
AUTOLYSE
IN DE ZANDBAK
FRITS SNIPS
DONEREN?

Pagina Verversen
VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL

 IN DE ZANDBAK
Vraag & Antwoord — (301118)

Vraag van J.: Oké, dan ben ik een marionet aan touwtjes, ik zie hoe eraan getrokken wordt en dan beweegt het, doet dit, doet dat. Ik kijk ernaar en soms moet ik erom lachen, soms niet. Soms ben ik de marionet en soms de toeschouwer (soms direct, soms dagen later). De toeschouwer zegt dan “nou en?”

En dan? Dat is mijn vraag denk ik.

Dit gaat niet over ‘gewoon’ gedesillusioneerd zijn. Desillusie is ook maar een verhaal, net als illusie. Er is een soort verveling waar ik geen zin meer in heb; het ego kan me drama geven, waar ik dan ook niet meer echt in geloof. En nu dan? Dit is dezelfde vraag.

Antwoord: Je vraag is, als ik het goed begrijp: Als je ziet dat jij niet die ‘ik’ bent, je bent ‘wakker’ of ‘klaar’; wat dan? Het antwoord is: dan ‘dit’ wat er nu is en misschien ‘dat’ wat jij er mee gaat doen.

Dit is een rottig antwoord, dat snap ik. Ik herken de verveling die overblijft omdat alles wat je hiervoor deed nu gezien wordt als ‘drama’ of ‘toneelspel’. Ik vrees dat je hierin niet zoveel keuze hebt, tenzij je kunt spelen dat je jezelf wijsmaakt dat het ‘drama’ echt is. Net doen alsof dus, acteren. Bovendien kun je, als je dat wilt, spelen wie of wat je wilt en als dat niet bevalt dan speel je gewoon wat anders.

Ikzelf ben daar niet zo goed in als ik alleen ben. Ik doe het wanneer ik samen met mensen ben, dan ga ik mee in wat er gebeurt en gezegd wordt alsof het ‘echt’ is, maar ik speel wel altijd gewoon mijzelf en gebruik het verleden van ‘Frits’ als werkmateriaal. Maar zodra ik weer alleen ben, dan doet het er allemaal niet meer zo toe.

Verveling is ook maar een gedachte en niet waar. Ik merk bij mezelf dat ik wen aan de verveling en daarin een soort van rust ervaar. Ik hoef niets te doen, ik hoef niets leuk te vinden, er is niets dat mij verplicht om actief te zijn. Zolang dit lichaam eten, drinken en af en toe slaap krijgt, blijft het bestaan tot het een keer op is. Al het andere kun je doen of niet doen, dat is je eigen keuze. Je kunt er voor kiezen om net te doen alsof je het ‘drama’ gelooft, dat maakt namelijk niets uit, maar je kunt er ook voor kiezen om helemaal niets meer te doen.

Het punt met Ego is tricky. Het kan Ego namelijk niets kan schelen of je het wel of niet veroordeelt, want in beide gevallen geloof je dus blijkbaar dat Ego bestaat en dat is het enige wat Ego wil. Ikzelf maak me niet druk om Ego, omdat ik niet geloof dat Ego bestaat, net zoals Sinterklaas en de Kerstman niet bestaan.



Vraag van N.: Spirituele Autolyse zweeft me nu al jaren voor ogen, maar ik kom er steeds meer achter wat me tegenhoudt om er echt mee te beginnen. Ik ben benieuwd hoe jij na 25 jaar onderzoek reageert op wat mij bezig houdt hieraan. De hele methode van Autolyse is gebaseerd op het onderzoeken van waar je in gelooft. Dat onderzoek je middels gedachten. Gedachten zijn veranderlijk, en dus onwaar, niet werkelijk, ze bestaan niet. Dan lijkt het er toch verdacht veel op dat je met Autolyse een niet bestaand, onwerkelijk zwaard hanteert. En hoe kan vechten met een niet bestaand zwaard nou ooit tot iets waars, iets werkelijks leiden?

Aan de ene kant zeg je dan: elk geloof is gebaseerd op onwaarheden, en vervolgens ga je de onwaarheden met onwaarheden te lijf. Ik weiger om van deze droom in een Autolyse droom terecht te komen, zeker als je het schetst als een zeer onaangename, pijnlijke droom. Als die droom nou echt kan eindigen in wakker worden, maar ik heb nog nooit iemand ontmoet die wakker is geworden met deze methode. Net zoals bij alle andere spirituele methoden, zie ik alleen maar mensen die op weg zijn, nog nooit het einddoel hebben ervaren maar wel iedereen proberen te enthousiasmeren voor dat einddoel. Mensen die nog nooit op een feest zijn geweest maar iedereen ervan overtuigen dat ze naar een feest moeten gaan. Wat een bullshit.

En dan de argumenten: dat iets zoet is, dat is niet waar omdat het berust op een aanname dat dit waar is, en die aanname doe je omdat iemand anders voor jou dat heeft aangenomen, en die daarvoor ook weer. Het enige dat je hier aantoont, is dat het label op een ervaring gebaseerd is. Als ik suiker in mijn mond stop heb ik een bepaalde ervaring. Dat die ervaring niet het label is, wil niet zeggen dat de ervaring onwaar is. Het label is alleen maar een label, maar de ervaring is wat is.

Net zoals “ik” ervaren is wat is. Ik ben niet ik, maar iets onbenoembaars en toch ben ik het. Maar doordat het label ik onwaar is, is de ervaring nog niet onwaar. Hij is alleen niet absoluut waar, hij is alleen maar waar omdat ik hem ervaar. Eindeloos aandacht aan het al dan niet waar zijn van labels, dat lijkt me een ontiegelijk onzinnige bezigheid. Woorden zijn maar woorden, het is niks, alleen maar trilling, voorbijgaande, onwerkelijke, droomwoorden.

Dus deze mail is ook niks, onwaar, bestaat niet. Maar jij leest hem wel. En wie weet reageer je ook nog, met nog meer onwaarheden. Ik ben benieuwd, maakt de droom wel interessant, al die onwaarheden.

Antwoord: Je begint met te zeggen: “De hele methode van Autolyse is gebaseerd op het onderzoeken van waar je in gelooft. Dat onderzoek je middels gedachten.” Dat is een foute aanname waarop de rest van je mail is gebaseerd. Autolyse is gebaseerd op het onderzoeken of wat je als waar aanneemt wel of niet werkelijk waar is en dat doe je niet middels gedachten, maar middels eindeloos schrijven en herschrijven.

De rest van je mail is een opsomming van redenen waarom jij niet aan Autolyse wilt beginnen (in mijn ogen een opsomming van redenen waarom jij bang bent om er aan te beginnen, maar dat is mijn observatie). Uit je mail leid ik af dat Autolyse niets voor jou is. Ik geef je hierbij de goede raad om er vooral niet aan te beginnen, omdat dit zinloos is. Ik stel voor dat jij je niet meer bezig gaat houden met welke spirituele methode dan ook. Serieus, houd er maar mee op, het is een zinloze exercitie voor jou.

Ik ben niet geïnteresseerd in waarom je het niet wilt doen. Het maakt mij niet uit of je er wel of niet mee aan de slag gaat, dat is iets tussen jou en jij. Als je er ooit mee aan de slag gaat, dan wil ik je wel helpen en ondersteunen, maar ik ga je niet overhalen om er aan te beginnen.

Reactie van N.: Goed hoor Frits, als je woorden opschrijft zijn ze ineens wel waar. Wat een rare reactie. Succes ermee. En dit is nou precies wat ik op spirituele bedriegers tegen heb: zodra je eerlijke, overdachte vragen stelt wordt er voor mij bepaald wat wel en niet goed voor me is en krijg ik een oordeel over wat ik al dan niet aan spiritualiteit zal hebben: gebaseerd op niets, wat een domheid. Maar ja, als jij dit helpen noemt dan help lekker door, meneer de redenerende professor.

Antwoord: Het is niet mijn probleem als je niet tevreden bent met het antwoord. Bovendien heb ik niet een doordachte vraag kunnen vinden in je mail, wat een onsamenhangende lap tekst is waarmee ik eigenlijk niets kan. Als je alsnog een vraag hebt, stel die dan in één zin en het zou me erg verbazen als ik niet een antwoord voor je zou hebben.

Je wilt zekerheid of Aulolyse voor jou gaat werken. Ik denk het niet, omdat je er niet in gelooft en omdat je allerlei aannames hebt (die je in de e-mail hebt beschreven) die jij gelooft maar die simpelweg niet waar zijn. Daar kom je achter als je Autolyse zou gaan doen. Ik betwijfel of je ooit Autolyse gaat doen, en als je niet bezig gaat met Autolyse, dan kan ik je niet helpen. Dat is het enige dat ik probeerde te communiceren.

Ik vind het prima als je me een spirituele bedrieger noemt, dat moet jij weten, maar wat ik vertel op de website (www.autolyse.nl) heeft niets met spiritualiteit te maken. Als jij gelooft dat dit wel zo is, dan begrijp je de website en Autolyse niet en kan ik je niet helpen. Alles wat ik over Autolyse en spiritualiteit te zeggen heb staat op de website.

Verder zeg je in de eerste mail dat alles wat ik reageer volgens jou onwaarheden zijn. Dan blijft er weinig voor me over. Ik zit niet te wachten op mails van mensen die van te voren al beslissen wat wel en niet werkt en wat wel en niet waar is, want als jij dat werkelijk zou weten, dan zou je klaar zijn. Dat ben je niet, je bent volgens mij in een diepe spiritueel gefrustreerde droomstaat.

Als laatste, je zou iemand die wakker is niet eens herkennen omdat je simpelweg niet kunt aannemen dat er iemand bestaat die wakker is. En dat is alleen maar omdat je doodsbang bent dat je ooit moet toegeven dat je er werkelijk op alle vlakken naast zit en dat je alles wat je gelooft, alles wat je voor waar aanneemt en alles wat je voor onwaar aanneemt, moet herzien en uit je systeem moet verwijderen.

Reactie van N.: Ik vind jou beoordelend terwijl je helemaal niet weet waar je mee te maken hebt. Dat wekt irritatie op. Mijn vraag was heel simpel: als woorden onwaar zijn, hoe kun je ze dan gebruiken om de waarheid te vinden. Maar ik heb nog niks van je gehoord waardoor ik denk dat je me serieus op weg kan helpen, en je slingert me nu weer een heel aantal oordelen naar mijn hoofd waarvan ik denk: waar haalt die man het vandaan. Weet jij veel hoe ik in elkaar zit en hoe diep ik in de droomstaat zit! Je zou nog verbaasd staan als je niet meteen zo je standaard ding af draait.

Antwoord: Autolyse is niet een zoektocht naar waarheid, het is een methode om vast te stellen wat niet waar is. Woorden zijn niet waar maar wel een hulpmiddel om vast te stellen wat niet waar is. Autolyse is een hulpmiddel, net als een hamer een hulpmiddel is, of een zaag. Het is aan jou of je wel of niet dat hulpmiddel wil gebruiken. Een hamer werkt om een spijker in een muur te slaan, maar een flink stuk steen kan ook werken.

Je gebruikt Autolyse om vast te stellen wat niet waar is zodat je dat uit je systeem kunt werken. Iedereen maakt zich druk om zaken die niet waar zijn, maar als je weet wat niet waar is, dan hoef je je daar niet meer druk om te maken. Dat is het hele eieren eten. Het heeft niets met spiritualiteit te maken, niets met verlichting, maar alles met niet bezig zijn met bullshit.

Autolyse werkt juist omdat woorden niet waar zijn, daar kom je pas echt achter als je het gaat doen.

De 1ste vraag is: wil je weten of je in een droomwerkelijkheid leeft of niet? (Spiritueel bezig zijn is ook een droomwerkelijkheid. Alles wat je over non-dualisme en niet waarheid weet maar nog steeds als deel van je leven ziet, is een droomwerkelijkheid)

De 2de vraag is: wil je daar wel of niet uit ontwaken?

Als je op beiden “ja” zegt, dan kun je Autolyse gaan doen om te ontwaken. Maar als woorden en Autolyse niet jouw manier is, dan hoef je het niet te gebruiken. Het is voor mij de manier die gewerkt heeft en daarom biedt ik hem aan op de website. Je bent vrij om het wel of niet te doen.

Reactie van N.: Nu kan ik er wat mee! Strijd voor mij is: ik ben al jaren heel fanatiek bezig met Eckhart Tolle z’n boeken. Hij geeft aan: het ego is dol op problemen en ze oplossen. Het vehikel dat het ego gebruikt is taal, om je van de ene leugen in de andere te slepen. Alleen de remedie van Tolle: just stop thinking, is bullshit, dat werkt 5 seconden en dan gaat de kar weer rijden. De boeken van Jed: voelt als een koude douche: wakker worden! Maar het kost me veel moeite om Tolle los te laten, omdat zijn verhaal in eerste instantie ook zo’n koude douche effect had.

Ik denk dat de pijn eerst nog groter moet worden voor ik mezelf voldoende kan dwingen om echt mijn eigen waarheden te onderzoeken, want op de een of andere manier begin ik steeds, en stop ook weer steeds. En ik blijf maar twijfelen welke kant nou op te gaan. Misschien i.d.d. spirituele shit aan de kant, geen Autolyse, maar een goeie papa zijn. Alleen door de zak stenen (=de nachtmerrie=de droomstaat), wil dat ook niet al te best, cirkeltje rond. De bedrieger hier, die ik overal lijk te herkennen, dat is mijn ik, dat niet bestaat, maar me hardnekkig kwelt. Goed, ik ga er nog eens goed op kauwen.



Vraag van H.: Bij jouw boeken zie ik een cursus in wonderen staan. Heb je dan zelf heel dat boek doorworstelt en is het een meerwaarde aan onze zoektocht naar Waarheid? Zelf heb ik al een boek van Margot Krikhaar gelezen, die ook dingen verduidelijkt uit de cursus.

Ik heb het nog wat moeilijk met dat we in een illusie leven, dat we geen lichaam hebben, enz. Dit is waar ik kan inkomen: we horen, zien, ruiken, voelen… en als we dat allemaal wegnemen, is dat wat overblijft dan bewustzijn? Het is allemaal wat nieuw voor mij, mijn leven is een puinhoop en ik weet me geen raad.

Antwoord: Ik heb Een Cursus in Wonderen meerdere keren doorworsteld en ik persoonlijk vind het een geweldig boek. Voor mij heeft het heel veel gedaan, maar dat wil absoluut niet zeggen dat het voor iedereen hetzelfde zal doen. Ik kan alleen aanbevelen om hierbij zoveel mogelijk op je gevoel af te gaan. Ik heb Een Cursus in Wonderen zeker twee jaar afgewezen voor ik er aan toe was om het te gaan lezen en inmiddels lees ik het op dit moment voor de vijfde keer. Volg je gevoel. Als het goed voelt, dan doe je het, voelt het niet goed, dan wacht je er even mee.

Als ik jou was zou ik me vooral richten op uit te zoeken of wat jij gelooft dat waar is ook werkelijk waar is. Het is de wil en de intentie om te weten wat waar is dat het aller belangrijkste is. Als je moeite hebt met het idee dat we in een illusie leven, dan laat je dat idee even liggen of je gaat onderzoeken of dat wel zo is. Je hoeft niets zo maar te accepteren alleen omdat iemand het heeft geschreven of verteld. Als je het onderzoekt, dan kom je vanzelf tot een conclusie.

Bewustzijn is een lastig begrip, omdat veel mensen het verschillend uitleggen. Voor mij is “bewustzijn” een woord wat ik zoveel mogelijk probeer te vermijden, maar soms moet je het gebruiken. Wat uiteindelijk overblijft, wanneer je alles wat niet waar is verwijdert, is “dat wat is”, en dat kun je “bewustzijn” noemen, of “God”, of wat je maar wilt, maar uiteindelijk is ook dat woord, die naam, niet echt waar. Het is slechts een verwijzing naar “dat wat is” dat we niet echt onder woorden kunnen brengen.

Dat je inziet dat je leven een puinhoop is, vind ik een positief iets, omdat elk leven en het leven op zich een puinhoop is. De meeste mensen doen hun best om zichzelf er van te overtuigen dat dit niet zo is, dat alles “oké” is. Maar als jij er voor uitkomt dat je leven een puinhoop is, dan heb je een kans en een goede reden om te onderzoeken wat er nou echt waar is aan dat leven van je. Mensen die echt gelukkig zijn of zichzelf wijsmaken dat ze gelukkig zijn, zijn niet geïnteresseerd in waarheid.

Mijn leven was ook een puinhoop en in feite is het nog steeds een puinhoop, alleen weet ik nu dat het niet waar is. Mijn “goede raad” is om alles wat je denkt dat waar is op te schrijven en te herlezen en te herschrijven, net zolang tot er iets overblijft dat je als “waar” kunt labelen. Het kan een tijd duren, maar uiteindelijk moet er wel iets gebeuren als je de noodzaak voelt en de intentie hebt om los te komen van die puinhoop dat we “leven” noemen. Dit wil niet zeggen dat het leven minder puinhoop wordt, maar wel dat je het zult zien voor wat het is… niet echt waar en niet persoonlijk.

Kortom: er is niets mis met je. Juist de mensen die geen puinhoop zien en zich wel raad weten, zijn degene die zich voor de gek houden.

Reactie van H.: Heel erg bedankt, hoe verhelderend en geruststellend.



Vraag van M.: Ik schrijf, misschien Autolyse, en waar ik op uit ben gekomen dat bijna niets waar is. Waar ik over twijfel ben ik aan het onderzoeken. Dit proces is absoluut niet gezellig. Als alles wegvalt waar ben ik dan? Op dit moment leef ik nog in de chaos, oordoppen in op mijn fiets, zien dat ik geen drijfveer meer kan vinden in de buitenwereld. De enige kaders die er zijn lijken mijn werk en katten, hoe ik daarin beweeg vanuit weten dat ook dit ten einde gaat komen en er nog steeds midden in zit. De waarheid VS de leugen. Mentaal met een kapmes om me heen aan het hakken van leugens en bedrog. Het kapmes wordt iets zachter, het wordt wel steeds kaler. Vanuit de stilte is een adem met angst, mijn denken is er bang voor. Ik heb niet zozeer een vraag, enkel het uitspreken heeft hierin een functie. Wie weet heb je iets te zeggen op dit verhaal.

Antwoord: Ik heb op dit moment niet iets te zeggen over je verhaal, tenminste niet iets waaraan je iets zult hebben. Hoewel? Misschien hierop? Je vraagt: “Als alles wegvalt, waar ben ik dan?” Het antwoord is: Precies daar waar je altijd bent geweest, veilig en wel.

Reactie van M.: Precies daar waar ik altijd geweest ben, veilig en wel. Oei dat klinkt zo ver. [..] Soms ben ik zo in de war dat ik me afvraag of ik door alle leugens heen nog onderscheid kan maken tussen waarheid en leugen. En wanneer ik een glimp ervaar dat het denken gelijk weer mentaal bezig is met zijn bijl om op me in te hakken dat dit het ego is. Do I make sense of hoort deze verwarring er bij?

Antwoord: Als er verwarring opkomt dan hoort die verwarring er bij. Het ego-systeem probeert op alle manieren er voor te zorgen dat je niet de waarheid gaat zien, want in waarheid kan het ego niet bestaan. In feite woedt er een oorlog in je tussen waarheid en ego, dus ja, verwarring is niet zo vreemd dan.

Het enige dat je kunt doen is de intentie hebben om waarheid te willen vinden en er op vertrouwen dat wat je doet om het te vinden de juiste manier is. En dat is ook zo, dus je liegt dan niet tegen jezelf.

De omgang met de gestoorde buitenwereld blijft een lastige, ik worstel daar ook nog dagelijks mee. Het enige dat je kunt doen, het enige wat ik doe, is er iets van te maken wat niet al te vreselijk aanvoelt.

Reactie van M.: Helder… bedankt.



Vraag van M.: Ik heb gemerkt dat diep in mijn denken een verwarring is over identiteit en het onpersoonlijke zelf. Zou dat nu dualiteit heten? Wat me verwart is dat ik denk dat ik voor een onpersoonlijk leven kies, want hier in het circus is de waarheid dus niet te vinden — want alles buiten mij is gebaseerd op de leugen — en tegelijk loop ik hier ook nog in, vanuit mijn identiteit met toch nog enigszins persoonlijke voorkeuren. Hoe gaan die 2 nu samen? Het verhaal dat ik schets, noemt men dat nu de dualiteit? Denk je dat die voorkeur en afkeur hebben voor datgene nu IK is?

Antwoord: Er is niet werkelijk een onpersoonlijke zelf. Zodra er een “zelf” is, is die zelf “persoonlijk” en zolang jij op aarde in “dit” leeft, ben jij een persoonlijke zelf. Dat blijft zo, zolang je leeft. Het idee dat jij zelf een onpersoonlijke zelf kunt worden en dat je daarvoor kunt kiezen, is niet waar.

Wat wel kan, is inzien dat het leven zelf niet iets is wat jou persoonlijk overkomt. Het is niet iets dat jou iets aandoet en niet iets dat het goed of slecht met je voor heeft. Het leven is absoluut onpersoonlijk, het maakt het leven niets uit of jij wel of niet bestaat, en in dat onpersoonlijke leven geloof jij dat je een persoon bent.

En jij niet alleen, iedereen gelooft dat; ik ook. Ik geloof dat ik een persoon ben met echte voor- en afkeuren, maar ik weet dat ik alleen maar geloof dat ik een persoon ben, en ik weet ook dat dit geloof niet waar is… en zo kan ik mijzelf vergeven dat ik geloof dat ik een persoon ben. Dat is vrijheid.

Zolang je hier bent, zolang je leeft op aarde, heb je persoonlijke voorkeuren en afkeuren. Die zijn allemaal gebaseerd op een geloof of een overtuiging en Spirituele Autolyse kan je helpen om die voor- en afkeuren te zien als een geloof of overtuiging. Omdat je vervolgens weet dat elk geloof en elke overtuiging niet waar is, kun je je zelf vergeven dat je deze geloven en overtuigingen, en dus die voor- en afkeuren, hebt. Je gelooft dat je ze hebt, maar het is oké om dat te geloven, omdat je weet dat het niet waar is. Je vergeeft jezelf voor deze vergissing.

Dit kun je toepassen op alles, omdat je gelooft dat alles waar is. Je bestaat omdat je gelooft dat je bestaat en dat alles om je heen werkelijkheid is. Maar omdat je weet dat het niet waar is, kun je jezelf vergeven dat je het gelooft. Dat is de enige vrijheid die te bereiken is in dit leven.

Iedereen die beweert dat hij geen “ego” heeft, of geen “ik” is en “onpersoonlijk” is, lult uit zijn nek; net als iedereen die beweert “verlicht” te zijn. Het hoogst haalbare is dat je weet dat die “ik” en dat “persoonlijke” niet waar is en dat je jezelf deze vergissing, om het te geloven, vergeeft.

Nu denk je misschien dat “doodgaan” de oplossing is, omdat je dan niet meer hier leeft, maar dat is niet zo. Omdat dit leven hier niet waar is, kan de dood in dit leven geen oplossing zijn. De enige uitweg is absolute vergeving, wat inhoudt dat je je eigen misvattingen vergeeft.

Om het persoonlijk op mijzelf te projecteren, hoewel het voor ieder levend wezen op aarde geldt, is het als volgt:

Ik besta, dus schijnbaar geloof ik dat ik besta, maar ik weet dat het niet waar is, dus ik vergeef mijzelf dat ik geloof in iets dat niet waar is. Zolang ik verzet voel, of boosheid, of wat dan ook dat negatief voelt, dan is er blijkbaar nog iets waarvan ik werkelijk geloof dat het waar is… De opgave is om dat te vinden, te zien als onwaar en mijzelf te vergeven dat ik daarin geloof.

Ik hoop dat ik iets heb verduidelijkt, en niet dat ik het nog ingewikkelder heb gemaakt.



Vraag van K.: I appreciate the website. I am in the middle of Jed book #2 and I have a question. Have you ever heard of anyone attempting this process as a married father (or in actuality, married with children)? This is my greatest sadness and conflict. I am only 34 and have years to live and potentially something to prepare for when the time is right. I truly appreciate all your help and hope I get a response!

Antwoord: Thank you, I’m glad you like the website. To answer your question: yes, sort of. I know a woman who went through the process (she did Autolysis and “A Course In Miracles”, just like me). She is married and has children and still lives the life she lived before she started Autolysis. Well, I’m sure something changed, but she is still married.

There seems to be the idea that you will lose everything when you do Autolysis, but that is not automatically so. It can be so, but it doesn’t have to be so. Anyway, it is an ego thing, or Maya thing, to look ahead and be afraid of what might happen, but you cannot know what will happen, you can never know, whether you do or don’t do Autolysis. You might drop dead tomorrow or get a divorce next year… who knows?

Don’t be afraid of the future, that would be a senseless thing to do, because the future doesn’t really exist NOW. So only do what feels right and see what happens. Life, whether it’s true or untrue, isn’t out to get you, so if you care for your family now, you can care for your family after Autolysis. It might feel different, but that’s only because you deleted all the bullshit from your life and the relationship. That’s not necessarily a bad thing, right?

Do what feels right. Don’t force it. You don’t have to do Autolysis, but if you do Autolysis it’s probably because you cannot not do it. And most people don’t go all the way with Autolysis, they end at something Jed calls “human adulthood”. Then you can live your life the way you are used to, but at the same time know and see what is true and what is untrue.

And this just popped into my head, don’t know if it is helpful or not: If you are afraid of losing something (or someone), it just means you are attached to something (or someone) that was never yours in the first place.



Vraag van D.: I’ve been trying to do SA but have one question. Based on what I’ve read from Jed McKenna’s books and in contemplating I would agree that what you can truly ‘know’ is extremely limited to being only that you are aware.

Therefore am I right in saying that SA is not discovering things to be untrue as to identify things as being nothing more than assumptions/question marks/or known unknowns.

Bad example:

– Other people have consciousness (belief)
– Other people don’t have consciousness/awareness (belief)

I’m limited to perceptions, thoughts, memories and everything is filtered through that, so to say one or the other is a arbitrary belief based on past conditioning. The farthest I could go then is to truly write that ‘I can never know.’

Is the main point not to prove that certain things are untrue (because wouldn’t that just be an inversion or opposite belief that you had before) but the acknowledgement after doing the math on paper that you can’t know.

That all my knowledge is based on a house of cards full of assumptions and when you remove them one by one you are forced to admit wherever you stood before, atheist or monotheist, occultist or materialist scientist, that you were just saying ‘awwww fuck it I believe this’

Antwoord: Thank you for your mail. I will try and answer your questions, I hope I am reading and understanding your mail correctly:

You say: “Based on what I’ve read from Jed Mckenna’s books and in contemplating would agree that what you can truly ‘know’ is extremely limited to being only that you are aware.”

Answer: In the end the only thing you can know for yourself, is that you are. In other words: that you exist. To say you are “aware” is an assumption, you cannot know that for sure.

You say: “Therefore am I right in saying that SA is not discovering things to be untrue as to identify things as being nothing more than assumptions/question marks/or known unknowns.”

Answer: Things being nothing more than assumptions/question marks/or known unknowns are untrue, because everything you cannot proof to be absolutely true is untrue. Every belief, assumption conviction is untrue. SA is a tool to get rid of the beliefs, assumptions and convictions which take up a lot of energy and get you nowhere real vast.

To use your example:

– Other people have consciousness (belief)
– Other people don’t have consciousness/awareness (belief)

Yes, they are both beliefs, and so you cannot know if people, including yourself, have consciousness. You think you know that you are conscious of things around you, but the question is: are you conscious of things or is there only consciousness and do you claim it to be yours?

You say: “I’m limited to perceptions, thoughts, memories and everything is filtered through that, so to say one or the other is a arbitrary belief based on past conditioning. The farthest I could go then is to truly write that ‘I can never know.’”

Answer: Yes, you are limited and it is all a belief based on past conditions, but you cannot know that you can never know, because that would also be a belief.

You say: “Is the main point not to prove that certain things are untrue (because wouldn’t that just be an inversion or opposite belief that you had before) but the acknowledgement after doing the math on paper that you can’t know.”

Answer: as far as I can see, the point of SA is to show yourself what your beliefs, assumptions and convictions are, and understand that all your beliefs, assumptions and convictions are untrue because they are beliefs, assumptions and convictions. If you do that, it will leave you a blank paper, a clean slate, to start over with; free from limitations based on past conditions. If you say you can’t know, you created a new belief and a new restriction. Why would you want to do that?

You say: “all my knowledge is based on a house of cards full of assumptions and when you remove them one by one you are forced to admit wherever you stood before atheist or monotheist, occultist or materialist scientist, that you were just saying ‘awwww fuck it I believe this.’”

Answer: Yes, but not just that. Not only what you are or where you stood is a belief, also where you are is a belief, and what this is, is a belief. How do you know you are born? Because someone told you, not because you know. How do you know you will die? You don’t. You see other people leave the body and assume that this must be “dying” and it will happen to you too. More abstract: how do you know there was a big bang or Godly creation? You don’t. Someone told you and you believed it.

In the end you can only assume that you are (in truth you don’t really know it, but everything points in that direction), but what you are and where you are is a belief. What you perceive is based on belief and what you are aware of is based on belief. This does not mean you have to stop believing and participating in this made up make believe world, but it is easier if you know it is not really real and only a cluster of beliefs.