VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
IN DE ZANDBAK
Wat Je Zoekt Ben Je Zelf — (190119)
“Dat waarnaar we aan het zoeken zijn is hetgeen dat aan het zoeken is.” Dit is, zo wordt algemeen aangenomen, een uitspraak van Franciscus van Assisi. Dit is overigens mijn vertaling van de quote, aangezien ik hem alleen in het Engels kan vinden en dan klinkt hij zo: “What we are looking for is what is looking.”
Het lijkt er op dat het niet een heel erg populaire uitspraak is en als er al iets over wordt gezegd, komt men — in mijn ogen — tot een verkeerde en vaak mystieke verklaring, terwijl het volgens mij een hele simpele en duidelijk vaststelling van een feit is. Ik ben er mee in aanraking gekomen dankzij Paul Hedderman die de quote heeft omgedraaid — misschien expres, misschien per ongeluk — waardoor het er als volgt uitziet: “What’s looking is what you’re looking for.” Dat maakt verder weinig uit, aangezien een goede vergelijking — wat dit is — altijd om te draaien is.
Met ‘zoeken’ wordt gedoeld op het zoeken naar ‘God’ of de ‘ware zelf’ of iets anders binnen het gegeven van zelfonderzoek en niet een kop koffie of een goed restaurant — hoewel dat waarschijnlijk ook wel metafysisch kloppend kan worden geluld, maar dat is niet het doel van dit schrijven; voor je het weet komen we terecht op het metafysische probleem dat John Lennon een Walrus was.
Binnen het zelfonderzoek is de zoeker op zoek naar het antwoord op de vraag “Wat ben ik?” De persoon die de zoeker gelooft te zijn weet dit schijnbaar niet, anders zou de vraag niet worden gesteld. Er is dus een persoon die niet weet wat hij is en daarom is hij op zoek naar wat hij is. Als we hier de uitspraak van Fransiscus op loslaten — “Dat waarnaar we aan het zoeken zijn is hetgeen dat aan het zoeken is.” — dan kunnen we concluderen dat die persoon die aan het zoeken is naar wat hij is, is wat hij aan het zoeken is en logischerwijs al is wat hij is.
Maar waarom zijn we dan op zoek naar wat we zijn als we zijn wat we zijn? Dat moet komen omdat ‘dat wat we zijn’ zich identificeert met iets dat dit niet weet en iets dat dit niet weet kan onmogelijk zijn wat wij zijn. Het enige wat hieraan voldoet is het personage dat op aarde geboren wordt en doodgaat en gelooft dat het een langdurig afgescheiden entiteit is in een dualistische realiteit.
Als dat personage is wat we niet zijn en wij het uit de vergelijking halen — dus onszelf of onze zelf uit de vergelijking halen — dan is dat wat we zijn op zoek naar wat we zijn. Waarom zou dat wat we zijn op zoek zijn naar wat we zijn? Dat slaat helemaal nergens op, want we zijn dat al! Als we dat inzien dan houden we een volledig kloppende en logische vergelijking over:
“Dat wat we zijn is wat we zijn.”
Of nog beter:
“Dat wat is, is wat is.”
Wat overblijft is dat schijnbaar bestaande personage in deze schijnbaar dualistische schijnbare realiteit dat schijnbaar een leven leidt van om en nabij de 80 jaar — een personage dat we niet zijn!
Aangezien ik dit personage niet ben en jij dat personage niet bent, hoeven we ons er niet al te druk over te maken en kunnen we de voorstelling aanschouwen en ervaren zoals we dat doen in een theater of een filmhuis. Af en toe zullen we worden meegesleept door het drama, maar nooit zullen we het ooit nog volledig geloven of kunnen we volledig in de maling worden genomen. De vraag is beantwoord, de zoektocht is voorbij, het probleem is verdwenen — Enjoy the Fucking Show!
|
