VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
IN DE ZANDBAK
Spirituele Regeltjes — (030319)
Er zijn veel ‘regeltjes’ binnen het rijk van de moderne spiritualiteit. Zo moet je alles loslaten, egoloos zijn en vooral niet oordelen, niet kwaad worden of ergens een hekel aan hebben, want dat is een duidelijk teken dat je nog niet ‘verlicht’ bent, en daarnaast moet je ook nog alles en iedereen vergeven en liefhebben. Ik zie dat, zoals gewoonlijk, weer iets anders.
Het probleem met moderne spiritualiteit is dat iedereen zichzelf ‘verlicht’ kan verklaren en als je dan de juiste taal spreekt en de juiste termen in de juiste volgorde kunt herhalen, dan heb je grote kans dat er ‘zoekers’ zijn die naar je willen luisteren. Dit heeft er voor gezorgd dat ‘verlichting’ nu iets is wat een persoon kan vinden of bereiken. Met andere woorden, we willen ‘verlichting’ voor onszelf als de mens die we zijn, maar dat heeft niets met ‘verlichting’ te maken en alles met de confiscatie van ‘verlichting’ door ‘Egozelf’.
Het idee van alles loslaten is in oorsprong bedoeld als het loslaten van afhankelijkheid van het aardse leven en niet per se als het opgeven van aardse zaken of het leven dat er op dat moment geleefd wordt. ‘Loslaten’ is het gevolg van het inzicht en de realisatie dat jij niet dat lichaam bent en dat alles wat er gebeurt niets met jou te maken heeft en dat alles wat je ‘bezit’ niet van jou is. Simpel gezegd, je wordt niet verlicht door het loslaten, maar het loslaten is een effect en gevolg van dat wat we ‘verlichting’ zouden kunnen noemen — zoals gewoonlijk is alles weer 180 graden verkeerd om.
Na het inzicht of de realisatie dat je niet dit lichaam bent, is alles nog precies zoals het daarvoor was en blijft het lichaam doen wat het doet en bezitten wat het bezit, met het grote verschil dat het onpersoonlijk is geworden. Juist wanneer je fysiek afstand neemt van alles en fysiek gaat loslaten geef je deze wereld een werkelijkheidswaarde die het werkelijk niet heeft; maar als je inziet dat jij hier niet werkelijk bent en de wereld een Droomstaat is, ontstaat er een mentaal en emotioneel loslaten omdat wordt ingezien dat het lichaam en alles wat het doet, wil of bezit, niets met jou te maken heeft.
Zo zal het lichaam-geest-systeem na dat inzicht of die realisatie nog steeds oordelen, kwaad worden of ergens een hekel aan hebben, want dat is wat dit lichaam doet. Maar, ik vraag je: als je inziet en je realiseert dat jij niet dat lichaam bent, hoe belangrijk is dat oordelen, kwaad worden of ergens een hekel aan hebben nog voor dat wat je werkelijk bent? Wellicht zal het oordelen, kwaad worden of ergens een hekel aan hebben steeds minder worden of korter duren, omdat de identificatie met dat wat oordeelt, kwaad wordt of een hekel heeft er niet meer is, maar dat hoeft niet per se zo te zijn — en in feite maakt dat ook niets uit, omdat het toch niet echt waar is.
Vanzelfsprekend wil ‘Egozelf’ je wijs proberen te maken dat jij als dit lichaam persoonlijk moet loslaten en moet ophouden met oordelen, kwaad worden en ergens een hekel aan hebben en ‘Egozelf’ wil je er van overtuigen dat je alleen ‘verlicht’ bent wanneer dat ‘niveau’ is bereikt. ‘Egozelf’ gebruikt hiervoor alles in je omgeving, waaronder de goeroes die zichzelf ‘verlicht’ hebben verklaard en in alle eerlijkheid niet heel veel hebben begrepen van de werkelijke boodschap.
En, in alle eerlijkheid, als je ‘Egozelf’ en die goeroes daadwerkelijk gelooft, dan klopt het misschien wel dat je nog niet ‘verlicht’ bent. Dit houdt dan niet in dat je beter moet loslaten, of dat je minder moet oordelen en kwaad worden en vooral heel erg actief van alles en nog wat moet gaan houden, het houdt alleen maar in dat je ‘Egozelf’ en die goeroes niet moet geloven.
Nou begrijp ik dat het niet geloven van ‘Egozelf’ heel erg lastig is, omdat je gelooft dat jij dat bent, maar die goeroes een rottrap geven en links laten liggen moet niet zo heel erg ingewikkeld zijn.
|
