VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
IN DE ZANDBAK
Vergeving — (290619)
Uiteindelijk is elke stem die je hoort de stem van de ego-denkgeest. Een hogere macht of de Heilige Geest of God of wat dan ook dat je zou kunnen leiden naar ontwaken gaat je niet vertellen wat je moet doen. Vergeving is stil en doet in alle rust niets, zoals in Een Cursus in Wonderen staat. Het wacht rustig af tot je er klaar voor bent en zijn stille leiding kunt aanvaarden.
Hoe kom ik hier nu op? Nou, heel simpel. Omdat ik onbewust weer ben gaan luisteren naar de ego-denkgeest (that ol’ sneaky basterd!) en dacht dat ik iets kon veranderen aan mijn leven door te doen wat ik dacht dat ik wilde, terwijl het alleen maar de commando’s van de ego-denkgeest waren.
De vorm die de ego-denkgeest vanzelfsprekend aanneemt of gebruikt is het denken. Een simpele gedachte als “o, als ik nou dit en dit zo en zo doe, dan…” kan al funest zijn en je de verkeerde kant op leiden. En dat is natuurlijk precies de bedoeling. Zo’n gedachte noemt Een Cursus in Wonderen een ‘niet-vergevende gedachte’, terwijl vergeving stil is en in alle rust niets doet.
Om de woorden van Een Cursus in Wonderen maar eens te gebruiken, uit het hoofdstuk “Wat is vergeving?” van het Werkboek:
Een niet-vergevende gedachte is er een die een oordeel velt dat ze niet in twijfel trekt, ook al is het niet waar. De denkgeest is gesloten en zal niet worden bevrijd. De gedachte beschermt projectie en trekt haar ketenen strakker aan, zodat vervormingen meer versluierd en verborgen zijn, minder makkelijk toegankelijk voor twijfel en nog verder weggehouden van gezond verstand. Wat kan er komen tussen een starre projectie en het doel dat ze als haar gewenste bestemming gekozen heeft?
Een niet-vergevende gedachte doet vele dingen. In koortsachtige actie jaagt ze haar doel na, waarbij ze verwringt en omverwerpt wat ze als een doorkruising van haar gekozen pad beschouwt. Verdraaiing is haar doel en tevens het middel waarmee ze dat tot stand wil brengen. Ze doet woeste pogingen de werkelijkheid te vermorzelen, zonder zich ook maar enigszins te bekommeren om wat haar gezichtspunt lijkt tegen te spreken.
Vergeving daarentegen is stil en doet in alle rust niets. Ze schendt geen enkel aspect van de werkelijkheid, en probeert die evenmin te verdraaien tot een verschijningsvorm die haar aanstaat. Ze kijkt alleen, en wacht, en oordeelt niet. Wie niet wil vergeven, moet wel oordelen, want hij moet zijn onvermogen om te vergeven rechtvaardigen. Maar wie zichzelf vergeven wil, moet leren de waarheid te verwelkomen precies zoals die is.
Doe daarom niets en laat vergeving je tonen wat jou te doen staat, via Hem die je Gids is, je Verlosser en Beschermer, sterk in hoop en zeker van jouw uiteindelijk succes. Hij heeft jou al vergeven, want dat is Zijn functie, Hem gegeven door God. Nu moet jij Zijn functie delen en vergeven wie Hij heeft verlost, wiens zondeloosheid Hij ziet, en wie Hij eert als de Zoon van God.
Vergeving wacht rustig af tot je inziet dat je niets kunt doen, niet dankzij een openbaring, maar omdat de realiteit je heeft laten zien dat alles wat je hebt geprobeerd om aan de hand van de ego-denkgeest een verandering teweeg te brengen niet alleen ongenadig is mislukt, maar het ook nog eens daadwerkelijk slechter heeft gemaakt.
De enige keuze die je dan nog hebt is de handdoek in de ring gooien en het helemaal opgeven. Dat is het moment waarop De Hogere Macht of Heilige Geest naar voren stapt, in de vorm van vergeving, en je bij de hand neemt en je stilletjes gaat leiden. Daarna hangt het af van de mate waarin jij je kunt overgeven aan De Hogere macht of Heilige Geest.
Zoals men wel zegt, ‘waar een wil is, is een weg’ en De Hogere Macht of Heilige Geest zal nooit iets tegen jouw wil doen, maar als de wil er is, zal de weg er zijn.
|
