Niet In- of Voor de Vorm — (310819)

Waar ik nog tegenaan loop wanneer ik me bezighoud met Een Cursus in Wonderen, is dat dit lichaam van mij — wat een externe projectie is van de innerlijke conditie van de denkgeest — een aantal eigenschappen heeft die volgens mij verbetering nodig hebben om goed te kunnen functioneren, terwijl Een Cursus in Wonderen niet gaat over de vorm maar over de denkgeest.

Er is het een en ander dat ik graag anders zou willen zien, ten opzichte van dit lichaam, waaraan ik zelf niets kan veranderen. In De Cursus wordt voortdurend verteld dat je problemen kunt overgeven aan De Heilige Geest, maar als je dat doet merk je niet meteen verbetering; er verandert schijnbaar niets. Dit is zo omdat je de problemen van het lichaam — de vorm — overgeeft aan de Heilige Geest middels het vergeven van jezelf voor de vergissing dat je dacht dat je problemen had, terwijl de Heilige Geest niet over de vorm gaat. Dus is het logisch dat je als vorm geen verandering ervaart, want de Heilige Geest houdt zich niet bezig met vorm.

De correctie van de vergissing, en dus de correctie van de problemen, vindt plaats in de denkgeest en zal misschien wel en misschien niet te zijner tijd een effect hebben op het lichaam, maar nooit direct! Iemand vergeleek het ooit met een grote jumbojet die tijdens zijn vlucht moet omkeren. Dit omkeren kost tijd, omdat een jumbojet in vlucht niet kan remmen, omkeren en terugvliegen en dus een hele brede lange bocht moet maken voor het met de neus de andere kant op kan vliegen.

Een verandering in- of voor de vorm kost enige tijd om ervaren te worden, als het al ooit ervaren zal worden. De Cursus gaat niet over de vorm en is niet voor de vorm, maar gaat over de denkgeest en is voor de denkgeest. Of er wel of geen verandering in- of voor de vorm plaatsvindt is van geen enkel belang voor de denkgeest en het kan dus ook zo zijn dat er nooit een verandering zal worden ervaren.

Hetgeen waar ik nu een beetje tegenaan loop, is het realistische gevaar dat, omdat er geen verandering in- of voor de vorm — het lichaam — wordt ervaren, er de kans bestaat dat de ego-denkgeest het gaat overnemen met de geheel aannemelijke conclusie dat het overgeven van problemen aan de Heilige Geest niet werkt: “Want kijk maar, er vindt geen verandering en/of verbetering plaats. Het bewijs is geleverd, de Heilige Geest doet niets voor je en de enige vriend die je hebt ben ik, de ego-denkgeest.”

Hier komt dus ‘vertrouwen’ in beeld. Vertrouwen dat er wel iets is veranderd ook al ervaar ik dat niet direct, vertrouwen in de leiding van de Heilige Geest en vertrouwen dat Een Cursus in Wonderen wel werkt. Dat vertrouwen is er niet altijd vanzelf, vandaar ook dat je De Cursus vaker dan één keer moet doorlopen. In feite is het een cursus voor de rest van leven en ik begrijp heel goed dat de meeste mensen afhaken of er iets van maken wat het niet is, want die keuze is heel uitnodigend en de ego-denkgeest heeft genoeg overtuigende argumenten om zijn gelijk te kunnen krijgen.

Nu kun je je afvragen waarom de Heilige Geest niet met goede argumenten komt om ons er van te overtuigen dat de ego-denkgeest niet onze vriend is, of op z’n minst met tastbare effecten en resultaten. Het antwoord is heel simpel maar niet geruststellend: de Heilige Geest erkent de ego-denkgeest niet omdat de ego-denkgeest niet werkelijk bestaat; de Heilige Geest steekt geen tijd en energie in iets wat er simpelweg niet is. In feite laat de Heilige Geest ons met lege handen achter en moeten we zelf maar het vertrouwen zien op te brengen dat er wel iets in zit… en dat is vaak heel erg moeilijk.

---

VORIGE - INHOUD - VOLGENDE