Illusie Erkennen Of Ontkennen — (13-03-2015)

Omdat ik beweer dat dit leven, deze wereld en dit universum een illusie is, wordt er vaak tegen me gezegd dat ik daarmee deze schijnbare werkelijkheid ontken. In veel gevallen wordt dan gezegd dat het 'wel lekker makkelijk is om alles zomaar als zijnde een illusie te ontkennen.'

Het is de ego-denkgeest die dan aan het woord is, die hiermee zijn eigen werkelijkheid probeert te bestendigen, maar ik wil toch een keer hebben gezegd dat ik niets ontken. Iets ontkennen houdt namelijk automatisch in dat je er werkelijkheid aan toekent. Je kunt alleen iets ontkennen als je gelooft dat het werkelijk bestaat. Iets wat niet werkelijk is, zoals een illusie, is niet te ontkennen omdat het niet te kennen is… het is niet.

Ik erken de schijnbare werkelijkheid van dit leven, deze wereld en dit universum, maar ik ben mij daarbij bewust van het feit dat het niet waar is. Er is geen leven, geen wereld, geen universum zoals wij dit hier kennen, omdat dit alles slechts een uiterlijke projectie is van een innerlijke toestand… en dat is wat het woord 'illusie' betekent: iets waarvan we geloven dat het bestaat terwijl het niet werkelijk bestaat.

Omdat we geloven dat het bestaat projecteren we het als iets buiten ons en lijkt het alsof het bestaat. Dat ontken ik niet, maar ik zie het niet als een werkelijkheid buiten ons, omdat ik weet dat het slechts een uiterlijke projectie is van een innerlijke toestand.

Wat ik niet doe, zoals sommige mensen wel doen, is gebruik maken van de illusie om nu een 'gelukkige droom' te creëren. Ik ga niet rijkdom of geluk creëren alleen omdat het kan, want daarmee versterk ik de realiteit van de illusie. De illusie heeft geen enkele realiteit anders dan de geprojecteerde realiteit waar wel of niet in geloofd kan worden, maar nooit waarheid kan worden.

Hiermee veroordeel ik niet degene die wel gebruik maakt van de illusie om een gelukkige nep-realiteit voor zichzelf te creëren, ik zeg alleen dat ik dat niet doe, omdat ik niet de illusie een zweem van realiteit wil toekennen. Het is mijn keuze, niet een oordeel over een andere zienswijze.

Noch mijn zienswijze of de zienswijze die daar haaks op staat verandert iets aan de waarheid, dus niet alleen ontken ik niets, ik probeer ook niemand ergens van te overtuigen; ook al wordt dat door diezelfde ego-denkgeest wel als zodanig ervaren.

Wanneer ik alles een illusie noem, wil de ego-denkgeest en iedereen die vanuit die ego-denkgeest redeneert graag geloven dat ik daarmee 'de realiteit' ontken, terwijl juist de mensen die redeneren vanuit die ego-denkgeest veelal onbewust de 'werkelijke realiteit' — het ware leven, de ware wereld, het ware universum dat voorbij de illusie bestaat — ontkennen.

Dit leven, deze wereld, dit universum zien als de werkelijke werkelijkheid, de ware realiteit, is de vlucht, en dit alles zien als de illusie dat het is, is de vlucht erkennen voor wat het is — namelijk: een vlucht—, in plaats van ontkennen dat het een vlucht is.

---

VORIGE - INHOUD - VOLGENDE