SNIPS' VAULT:
INDEX
CONSPIRACY
NONDUALITEIT
SNIPS' AUTOLYSE
WEBLOG
SNIPPETS
SNIPS' WERELD
AUTOLYSE
IN DE ZANDBAK
FRITS SNIPS
DONEREN?

Pagina Verversen
VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL

 AUTOLYSE
Persoonlijke Noot #15 — (17-06-2017)

Ik schrijf dit nu hier om het voor mijzelf duidelijk te krijgen, dus als ‘jij de lezer’ het niet begrijpt of er niets mee kan, dan is dat helaas zo.

Het belangrijkste effect van ontwaken uit de Droomstaat, is, in mijn geval, het wegvallen van interesse in bezigheden, zaken en dingen die ik ooit werkelijk belangrijk vond of waarvan ik dacht dat ze belangrijk waren. Hierdoor ontstaat er een soort van schizofrene situatie.

Het lichaam heeft nog steeds de gewoonte en de wens om dingen te doen, dingen te willen, dingen leuk of vervelend te vinden, terwijl (en nu moet ik een vage omschrijving gebruiken) ‘dat wat overblijft wanneer dat wat dacht “ik” te zijn is ontwaakt uit die valse veronderstelling een “ik” te zijn’ (vanaf nu noem ik dat “de geest”) er geen waarde meer in ziet en vooral geen waarde meer aan hecht.  In het begin ging de geest nog mee in wat het lichaam wilde, maar dat wordt steeds minder, waardoor het lichaam ook steeds minder gaat doen en willen. De geest ziet het lichaam het willen, maar het heeft geen persoonlijk effect meer op die geest.

Ik had een paar pijlers in mijn leven waaromheen ik mijn leven drapeerde, en dat waren muziek en de wereldwijde samenzwering (De Nieuwe Wereldorde). Muziek is wat ik deed, 24 uur per dag, en wat ik wilde doen de rest van mijn leven. Het was mijn carrière keuze en wat ik wilde zijn: muzikant. Dat is volledig verdwenen. Ik speel niet meer in bandjes, voel ook geen noodzaak om in een bandje te spelen, en pak alleen af en toe een instrument op om heel even wat tijd te verdrijven, vaak niet langer dan tien minuten.

De wereldwijde samenzwering was mijn stokpaardje. Het was het onderwerp dat ik wilde delen met de mensen om me heen en de rest van de wereld. Iedereen moest alles weten over De Nieuwe Wereldorde, de Illuminati en alles wat daarmee te maken heeft. Ik ging naar conferenties, las alle boeken, stuurde brieven naar de krant en zette een website op (www.snips.nl) om de revolutie te faciliteren. Ook dat is volledig verdwenen. Snips.nl is nu een soort van verzamelwebsite van alles wat ik gedaan heb en het weinige dat ik nu nog doe.

De laatste drang die ik had was mensen te stimuleren en aan te zetten om te ontwaken uit de Droomstaat. Ik zat op forums, zat in chatboxen, sprak met mensen er over, reageerde op berichten op Facebook (en daarvoor op Hyves) en zette uiteindelijk een nieuwe website op (www.autolyse.nl).



Die drang om mensen te helpen wakker te worden begint nu ook langzaam weg te ebben. Ik hou de website draaiende omdat ik merk dat er mensen zijn die er mee gebaat zijn, maar ik steek er geen energie meer in… autolyse.nl draait vanzelf als ik er af en toe wat geld voor neertel.

Het enige waar ik nog enig plezier aan beleef is het schrijven voor deze blog. Maar niet voor de lezer, puur en alleen voor mezelf. Ik schrijf ook niet met de intentie dat een ander het moet weten, of dat het werkelijk van belang is. Als een ander er iets aan heeft, dan is dat leuk, maar niet noodzakelijk. Er is alleen dat wat ik ben, dat is wat alles is; er zijn geen anderen en daarom is er niemand om wakker te worden. Het lichaam ervaart dit anders en ziet nog steeds een wereld vol slaapwandelaars, maar de geest voelt zich hierdoor niet meer aangesproken en ziet het voor wat het is: Maya’s Droomstaat!

Kortom: er is niets meer te doen terwijl het lichaam naar alle waarschijnlijkheid nog zo’n dertig jaar zal verder strompelen. Dit is wat “klaar zijn” is (in mijn beleving), en dan moet ik simpelweg ‘verder’ omdat iets wat tijdloos en ruimteloos is geen einde kent. Het heeft ook geen zin om ‘zoekers’ hiervoor te waarschuwen, want die ‘zoeker’ weet pas dat het zo is wanneer hij/zij daar is. Ikzelf heb het in het (schijnbare) verleden vaak genoeg gelezen, vooral UG Krishnamurti was er op gebrand om iedereen te laten weten dat het zoeken en schijnbare vinden niets oplevert (hij noemde het ‘een catastrofe’), en toch moest ik er (schijnbaar) mee doorgaan.

Dus hier ben ik dan, schijnbaar. Een lichaam zonder geest en een geest dat zich niet meer identificeert met dat lichaam, terwijl de omgeving nog steeds denkt met “Frits” te maken te hebben. Wat nu?

VERDER!