VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
AUTOLYSE
Being Frits Spoelstra — (30-12-2017)
Ik moest denken aan een film die ik ooit heb gezien met de titel “Being John Malkovich”. Ik ben hem niet gaan herzien, maar volgens Wikipedia is het uitgangspunt van het verhaal ongeveer zo, en dit klopt wel met hoe ik het mij herinner:
“Craig Schwartz is een werkloze poppenspeler. Zijn huwelijk met zijn door de zorg voor dieren geobsedeerde vrouw Lotte staat zwaar onder druk. Op aandringen van haar neemt Craig een baan als kantoorklerk bij een bedrijf genaamd LesterCorp. Hij wordt tewerkgesteld op afdeling 7½ — een afdeling van een halve etage hoog tussen de zevende en achtste verdieping. Terwijl hij daar werkt, ontdekt hij achter een dossierkast een klein deurtje met een tunnel erachter. Wanneer hij hier door kruipt, belandt hij in het hoofd van acteur John Horatio Malkovich. Gedurende vijftien minuten kan hij vanuit het hoofd van de acteur door diens ogen kijken en daarbij alles zien en horen wat de acteur doet. Na vijftien minuten wordt hij de tunnel uitgeslingerd en komt hij in de berm van een snelweg terecht.” (bron: Wikipedia – Being John Malkovich)
Ik pik er even twee hoogtepunten uit die er voor mij toe doen:
- Terwijl Craig Schwartz in Malkovich zit, doet hij daarbij de ontdekking dat hij als hij zich erop toelegt Malkovich’ handelingen kan aansturen alsof deze één van zijn poppen is.
- Malkovich merkt dat er iets mis is en ontdekt uiteindelijk de poort. Hij betreedt zelf de poort en daarmee zijn eigen geest. Hij belandt in een wereld waarin iedereen eruitziet zoals hij en enkel het woord ‘Malkovich’ kan zeggen.
In Punt 1 kun je Craig Schwartz zien als het ego dat het lichaam ‘Malkovich’ — dat simpelweg is — overneemt en controleert.
Punt 2 kun je zien als de identificatie met dat ego als zijnde wat het lichaam is. Hierbij is het niet meer een extern ego dat Malkovich overneemt maar is dat ego Malkovitch zelf. Dat ego wordt nu niet meer gezien als een externe toevoeging — de ‘gast’ — maar als de ‘gastheer’ zelf. Ego is ‘Malkovich’ die zich in ‘Malkovich’ bevindt en gelooft ‘Malcovich’ te zijn. Alles wat hij ziet en ervaart gaat vervolgens alleen maar over ‘Malkovich/ego’ zelf.
Dit is overduidelijk wat vrijwel iedereen de hele dag aan het doen is. We zijn onszelf niet meer, maar we zijn onszelf aan het zijn. We geloven dat het ego dat ons stuurt en controleert onszelf is waardoor alles wat we zien en ervaren op onszelf geprojecteerd wordt als onszelf voor onszelf… IK IK IK!
Het enige wat je kunt zijn is jezelf, dat wat je werkelijk bent, maar zodra je gelooft dat je het ego bent, wat je kunt zien als een vanuit het externe binnengedrongen parasiet, ben je alleen nog maar bezig met het zijn van jezelf. Je bent bezig met de ACTIE van het zijn van jezelf in plaats van gewoon jezelf ZIJN; het eerste kost veel energie en leidt tot niets werkelijks, het tweede gaat geheel vanzelf omdat je altijd al jezelf bent geweest en nooit iets anders kunt zijn dan jezelf.
Dus, in plaats van bezig zijn jezelf te zijn kun je veel beter gewoon jezelf zijn. Dit is alleen mogelijk door niet meer te geloven dat je bent wat je niet bent en vanuit dat proberen te zijn wat je gelooft te zijn maar niet bent. Hiervoor is het noodzakelijk dat je gaat onderzoeken wat je niet bent, zodat je een gevoel kunt krijgen van wat je wel bent, waarna je dat gewoon kunt zijn omdat je dit altijd bent geweest en altijd zal zijn.
Toen ik zag dat ik niet een ‘Frits Spoelstra’ was die bezig was een ‘Frits Spoelstra’ te spelen, ontstond er plotseling de mogelijkheid waarin gezien werd dat ik in feite gewoon dat ben wat ‘Frits Spoelstra’ is en kon ik in het dromen van deze droom gewoon ‘Frits Spoelstra’ zijn. Ik kon voortaan gewoon zijn in plaats van bezig zijn met de actie te zijn wat ik denk te zijn. Big difference!
|
