VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
FRITS SNIPS
Pauw in Kalkoenland (12-01-2020)
Af en toe voelt het bestaan op aarde, mijn aanwezigheid in de Droomstaat, alsof ik de enige volwassene ben in een kleuterklas terwijl alle kleuters mij zien als gelijkwaardig aan hen. Dit klinkt heel erg arrogant en misschien zelfs denigrerend, dat snap ik, maar zo bedoel ik het niet.
Ik bedoel alleen te zeggen dat, als jij de enige pauw in een wereld vol kalkoenen bent, dan ben jij degene die lelijk is en ben jij de vreemde eend in de bijt en ben jij de uitzondering op de regel. Niettemin zal de tekst die ik nu ga schrijven soms arrogant en soms denigrerend overkomen, maar dan alleen bij de kalkoenen. Ik vermoed dat elke pauw precies begrijpt wat ik bedoel.
Ik merkte afgelopen vrijdag weer eens hoeveel energie het soms kost om normaal mee te doen met de kalkoenen, puur en alleen omdat ik een gesprek mocht hebben met een andere pauw. Deze pauw, Richard, heeft de Droomstaat doorzien, hij heeft dat veel sneller gedaan dan ik, en we begrijpen allebei wat ‘dit hier’ is en wat wij zijn en hoe het leven is als pauw in Kalkoenland.
Hierdoor vindt een gesprek letterlijk moeiteloos plaats. Elk woord dat we gebruiken wordt ook begrepen zoals het bedoeld is. Er wordt niet iets anders van gemaakt of verbasterd tot iets wat het niet is. Door het wegvallen van de moeite die ik onbewust en vanzelfsprekend altijd moet doen om te kunnen functioneren in een grote stad, merk ik pas hoeveel moeite dat is. Het is net als met zwaartekracht. Je weet niet wat zwaartekracht met je doet tot je gewoon een keer in een antizwaartekrachtkamer gaat zitten.
Hier moet ik mij even nader verklaren, want nu klinkt het alsof ik het heel erg vreselijk vind om me te bewegen in de grote stad waar ik me toch veelal begeef tussen mensen die ik leuk en interessant vindt. Ik vind het niet vreselijk en het is ook niet extreem vermoeiend, maar het feit is wel dat ik mij aanpas aan de omgeving terwijl een groot deel van omgeving geen moeite doet om zich aan te passen aan mij. Er wordt van mij verwacht dat ik interesse toon in wat anderen leuk vinden terwijl het overgrote deel van de mensen om me heen geen interesse toont in wat mij beweegt.
Uitzonderingen daargelaten, natuurlijk, en ik hoop dat die mensen weten dat zij een uitzondering zijn. Een graadmeter daarin is in hoeverre ik bereid ben te praten over wie of wat ik ben (of denk te zijn) en hoe ik deze realiteit ervaar. Als ik daarover open met je praat, ongeacht hoe gestoord dat klinkt, dan vertrouw ik je en schat ik je waarschijnlijk hoger in dan jij jezelf inschat en dan is er geen reden om je aangesproken te voelen door deze tekst.
Maar niet alleen op dat punt was de ontmoeting met Richard verhelderend. Richard kwam met een idee naar me toe, een project om samen aan te werken, en dat vroeg van mij om bij mijzelf na te gaan wat ik wil en hoe ik mijzelf zie als pauw in een wereld vol kalkoenen. Nogmaals, minus de uitzonderingen, en eveneens nogmaals, de kalkoenen zijn ‘de standaard’ en een pauw is de vreemde en wellicht gestoorde idioot. Je moet tegenwoordig zo op je woorden passen, voor je het weet heb je een boze meute met hooivorken voor de deur staan die je op de brandstapel willen smijten.
Ik merkte dat ik nog in de oude modus opereerde waarin ik graag mensen wilde laten zien wat ‘dit hier’ is en in hoeverre dat onwaar is. Ik wilde mensen helpen om wakker te worden door ze te laten zien dat ze wakker kunnen worden en ze te laten zien hoe ze dat zouden kunnen doen. Dit was de modus waarin ik de website www.autolyse.nl schreef en publiceerde, maar dat is alweer meer dan vijf jaar geleden.
Ik realiseerde me dat die oude modus van mensen te helpen door hen te vertellen wat ‘dit hier’ is en wat zij zijn, door hen er op te wijzen wat dit niet is en wat zij niet zijn, aan het begin van dit jaar volledig was weggevallen. Het was daarvoor al stukken minder geworden, maar begin januari was het volledig verdwenen. Dit werd door dit lichaam-geest-systeem ervaren als een gemis, het was iets kwijt, en dat leverde een gevoel van richtingloosheid op waar ik een week lang niets mee kon.
Doordat de ooit ervaren noodzaak om mensen te ‘onderwijzen’ over de Droomstaat is weggevallen, merk ik ook dat de moeite die ik moest doen om mij te bewegen in Kalkoenland drastisch is verminderd. Die ooit ervaren noodzaak om te ‘onderwijzen’ kwam voort uit het idee of het gevoel dat dit leven anders zou moeten zijn en dat het voor de kalkoenen veel beter zou zijn als ze zich zouden realiseren dat ze in werkelijkheid allemaal pauwen zijn, maar het is niet aan mij om dat te beslissen en niet aan mij om daar iets aan te veranderen.
Bovendien, het feit dat ze denken en geloven dat ze kalkoenen zijn verandert niets aan het feit dat ze werkelijk pauwen zijn die alleen maar ten onrechte denken en geloven dat ze kalkoenen zijn. Niet elke pauw die denkt dat hij een kalkoen is zal gaan inzien dat hij of zij in werkelijkheid een pauw is, en dat hoeft ook niet. Het is niet mijn taak om iedereen wakker te schudden.
Het is niet mijn taak om de Droomstaat nog verder in kaart te brengen en iedereen ervan te overtuigen dat dit het dromen van een droom is — hoewel het boek waaraan ik momenteel werk daar nog wel over gaat, maar dat is materiaal wat ik al geschreven heb en waarmee ik dat hoofdstuk mooi kan afsluiten. Ik heb het gevoel dat mijn functie als schrijver nu eerder ligt in het laten zien hoe het is om Kalkoenland te zien vanuit het pauw-perspectief en deze ‘Frits Snips’ weblog was in feite al de eerste stap in die richting.
Niettemin nodig ik iedereen die vragen heeft over het ontwaken in of uit de Droomstaat, of vragen heeft over hoe het is om een pauw in Kalkoenland te zijn, of denkt dat ik informatie kan verschaffen om te helpen bij de zoektocht, mij een E-MAIL te sturen. Ik zal dan natuurlijk mijn best doen om je op gang te brengen of te houden.
Maar ook voor mij houdt het hier niet op, er is altijd verder. Het enige wat dit wegvallen van de noodzaak om mensen te helpen of te ‘onderwijzen’ mij oplevert als lichaam-geest-systeem is nog meer rust en nog mee vrijheid om lichter te reizen door de ongekende krankzinnigheid van deze compleet gestoorde droomwereld.
|
