VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
IN DE ZANDBAK
Het ‘Ik-Mij-Mijn’ Syndroom — 100318
Wat ik probeer te laten zien met deze blog, of dit blogboek, is dat er na de realisatie dat jij ‘wellicht’ niet dat lichaam bent en dat deze wereld ‘wellicht’ niet bestaat zoals wij deze ervaren en dat die ervaren realiteit ‘wellicht’ geen enkele basis in Waarheid heeft, je elke ochtend toch gewoon wakker wordt en elke dag toch gewoon te maken hebt met die ‘wellicht’ niet bestaande wereld en realiteit.
Ik wil dit laten zien aan de hand van mijn eigen leven als illustratie in de hoop dat er mensen zijn die dit aan het einde van hun zoektocht zien en lezen, zodat ze daarna niet in de valkuil vallen van het geloven dat ze ‘verlicht’ of ‘ontwaakt’ zijn. Je kunt alleen ontwaken tot het inzicht dat er hier letterlijk niemand is die ontwaakt kan zijn. Met andere woorden, ‘verlichting’ of ‘ontwaking’ is geen staat van zijn, het is slechts iets dat plaatsvindt en nog geen seconde duurt voor het weer voorbij is.
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: er zijn geen verlichte of ontwaakte mensen op aarde en iedereen die het in zijn of haar hoofd haalt om op een toneel te gaan zitten vertellen dat hij of zij verlicht of ontwaakt is en bovendien jou kan helpen om verlicht of ontwaakt te worden, lult uit zijn of haar nek. Het is simpelweg niet waar, dus ga niet je geld besteden aan dat soort mensen. Het zijn of oplichters, of mensen die in hun eigen waanbeeld zijn gaan geloven.
Betekent dit dat alles wat die lui zeggen niet behulpzaam kan zijn? Nee, zeker niet. In veel gevallen hebben ze de klok wel gezien, maar weten ze simpelweg niet waar de klepel hangt. Ze hebben de informatie wel ontvangen maar trekken een onware conclusie — meestal geleid door ego omdat ze geloven dat zij iets kunnen verwerven dankzij hun spirituele zoektocht (het ‘ik-mij-mijn’ syndroom) — en in principe is dat ook de taak van ego, dus er is niets mis mee; het is alleen beter voor jou, jij die dit nu leest, om daar niet in te stinken.
Althans… dat is mijn bescheiden mening.
Wanneer er de realisatie is dat jij niet dat lichaam bent en dat deze realiteit slechts een schijnbare realiteit is — we kunnen het een Droomstaat noemen — dan nog word je elke ochtend wakker en heb je elke dag te maken met deze schijnbare realiteit. Deze schijnbare realiteit ontkennen werkt niet, dus de enige optie is om op één of andere manier met deze schijnbare realiteit te spelen en er hopelijk voor te zorgen dat het een fijnere realiteit wordt.
Maar je hebt er niets aan als je er voor zorgt dat die schijnbare realiteit alleen fijn is voor jou (in de zin van meer geld, meer spullen, meer rust, meer ‘wat-dan-ook’ voor jezelf), want dat is nog steeds vanuit het ‘ik-mij-mijn’ syndroom en dan heeft ego de teugels in handen. Wanneer jij je werkelijk hebt gerealiseerd dat jij niet dat lichaam bent, dan kun je niet anders dan er voor zorgen dat het voor je hele omgeving leuker wordt, aangezien het die omgeving is waar jij mee te maken hebt en wat er voor zorgt dat de droom waarin jij schijnbaar de hoofdrol speelt een leuke droom is of een nachtmerrie.
En dat is het verschil tussen:
- Geloven dat de zandbak de ‘echte wereld’ is waarin je voor jezelf moet opkomen en zorgen, zo nodig ten koste van de anderen om je heen; en…
- Inzien dat het een zandbak is waarin je mag en kunt spelen samen met al die anderen om je heen.
Voor alle duidelijkheid voeg ik hier aan toe dat de goeroes die geloven dat ze verlicht of ontwaakt zijn nog steeds geloven dat de zandbak de ‘echte wereld’ is waarin zij beter of anders zijn dan de rest, aangezien zij ‘verlicht’ of ‘ontwaakt’ zijn.
|
