VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
IN DE ZANDBAK
Leven in Een Gesticht — 190318
Om de zoveel tijd stort mijn lichaam in. Niet echt heel vreselijk qua ziek zijn, maar meer dat alle energie er uit is en dat levert vaak een ‘zwaar hoofd’ op en heel veel moeheid. Op zo’n moment moet ik, als het mogelijk is, gewoon in bed gaan liggen en gaan slapen — wat dan vaak best wel vroeg is, zoals gisteren toen ik om kwart over negen al in bed lag. In veel gevallen slaap ik dan minimaal het klokje rond.
Dit is niet werkelijk een lichamelijk iets, maar meer een geestelijk iets en ik ga een poging wagen dit te verklaren. Het komt voort uit het gegeven dat ik onze wereld, onze maatschappij, zoals die door de mens is vormgegeven en in feite geschapen, als compleet gestoord zie en vanzelfsprekend iedereen die — in mijn beleving — doet alsof deze wereld en die maatschappij normaal is, ook.
Nu weet ik dat de meeste mensen die dit lezen dit zullen ervaren als ik die hem of haar gestoord noemt, maar zo bedoel ik het niet. Ik verwijt niemand dat hij of zij de wereld en de maatschappij als volstrekt normaal ziet en ervaart, want zo werkt het systeem van opvoeden en scholing dat bedoeld is om iedereen te laten functioneren in die wereld en die maatschappij. Ik ben hierin de ‘afwijking’, hoewel ik wel geloof dat ik degene ben die het correct ziet en ervaart.
Ik voel mij vrijwel constant als iemand die moet leven in een gesticht vol met gestoorde en zwakzinnige mensen, waarbij ik mij volledig realiseer dat het gesticht de wereld is zoals die is en dat gestoord en zwakzinnig zijn de standaard is. Met andere woorden, gestoord en zwakzinnig zijn is normaal, de norm, en ik ben de afwijking, maar dat maakt het er voor mij niet makkelijker op.
Al vanaf dat ik jong was had ik het gevoel dat er iets niet klopte met die wereld om me heen en schijnbaar ben ik het soort dat dit niet kan loslaten. Ik ga dan onderzoeken hoe het zit en leg alle mogelijke bronnen — de voors en de tegens, hoe extreem dan ook — naast elkaar en beslis dan voor mijzelf wat ik denk dat waar is; ongeacht wat anderen geloven of denken of wat gezien wordt als de norm en/of de werkelijkheid.
Mijn ervaring is dat de wereld en de maatschappij zoals wij die kennen (en niet alleen de westerse wereld en maatschappijen), gebaseerd en gebouwd zijn op onwaarheden door het verdraaien van de schijnbare geschiedenis en de zaken die momenteel spelen. Geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars die zichzelf vanzelfsprekend als helden presenteren en de verliezers als duivels. Soms versterkt het verdraaien van de geschiedenis het politieke systeem van nu en dat gebeurt niet alleen in landen als China of Noord-Korea.
Maar ook wat er nu gebeurt en wordt gepresenteerd als nieuws, wordt de wereld ingestuurd door een paar ‘nieuws-agentschappen’ die, als je er even je licht op schijnt, in het bezit blijken te zijn van hoogstens één a twee bedrijven. Daar is werkelijk niets objectiefs aan en vrijwel al het nieuws — zeker het belangrijke wereldnieuws — is FAKE NEWS! Ik vind het een godswonder dat er daadwerkelijk mensen zijn die daadwerkelijk alles geloven wat ze op TV zien en in de krant lezen.
De wereld en alle maatschappijen zijn grotendeels gestoeld op leugens en onwaarheden (met een hint aan waarheid om het geloofwaardig te houden) en iedereen wordt aangeleerd — middels opvoeding, scholing en maatschappelijke druk — om dit normaal te vinden. De meeste mensen accepteren dit omdat ze niet beter weten, maar dat houdt wel in dat hun ‘normaal’ voortkomt uit leugens en onwaarheden, en dat is gestoord.
Voor mij, in mijn beleving, is alles 180 graden andersom. Wat mijn omgeving grotendeels (grotendeels, omdat ik gelukkig ook mensen ken die net als ik de wereld als gestoord ervaren) als normaal ervaart, ervaar ik als gestoord; wat mijn omgeving als waarheid ervaart, ervaar ik als leugen; wat mijn omgeving als belangrijk ervaart, ervaar ik als futiel en wat mijn omgeving als futiel ervaart, ervaar ik als belangrijk. Soms wordt dat ondraaglijk voor dit ‘lichaam-geest-systeem’ dat we “Frits” noemen, en ontstaat er — bij wijze van spreken — kortsluiting.
Simpel gezegd, wordt het me dan teveel. Teveel bullshit, teveel gestoordheid, teveel nonsens, teveel gelul, teveel verwijten, teveel aannames en teveel onwaarheid. Dat klinkt als een tekortkoming, alsof er iets mis is met mij, maar zo ervaar ik dat niet. Zoals ik al heb gesteld, geloof ik werkelijk dat ik het correct ervaar en dat deze wereld en de maatschappij daadwerkelijk gestoord is en dat de mensen die geloven dat alles ‘normaal’ is daadwerkelijk geïndoctrineerd en gehersenspoeld zijn om te geloven dat het ‘normaal’ is.
Nogmaals, dat laatste is geen verwijt, omdat de gestoorde maatschappij en de gestoorde wereld en de lui die deze gestoorde maatschappij en wereld regeren alleen kunnen doorgaan als niemand ziet dat het gestoord is. Vanaf dag één worden we gehersenspoeld en geïndoctrineerd, het is eerder een wonder dat er mensen zijn die er geheel of zelfs gedeeltelijk doorheen kijken… en in de meeste gevallen zijn die mensen slechter af, omdat het makkelijker is om gewoon mee te doen met de meute en de kudde; hoe gestoord dan ook. Maar sommige mensen, zoals ik dus klaarblijkelijk, kunnen dat niet.
|
