VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
IN DE ZANDBAK
De Derde Optie — (290418)
Een vraag die bij mij opkwam deze ochtend, is de vraag of de wereld — dit leven in de zandbak — bestaat omdat wij geloven dat we afgescheiden zijn van “eenheid” — dus dankzij ons geloof er in — of bestaat om ons te doen geloven dat we afgescheiden zijn van “eenheid”. Dit lijkt misschien een onbelangrijke nuance, maar in het eerste geval zijn wij de veroorzakers van deze wereld en in het tweede geval niet… big difference, lijk mij.
In het eerste geval, waarin de wereld bestaat omdat wij er in geloven, zijn wij degene die, middels ons geloof er in, deze wereld creëren. Wij zijn dan letterlijk de dromers van de droom en ieder voor zich droomt zijn eigen droom. Dit is de populaire new age en advaita benadering die, volgens mijn bescheiden mening, onjuist is.
Dit zou namelijk betekenen dat, wanneer we ons bewust zijn van het feit dat we aan het dromen zijn, wij een leukere droom zouden kunnen gaan dromen. We zouden meer geld, meer macht en meer seks kunnen dromen. Helaas kan ik uit ervaring vertellen dat dit niet werkt en mijn conclusie is dan ook dat wij niet de dromers zijn van de droom, maar dat de wereld het gevolg is van het dromen van de droom en dat wij — als schijnbaar losstaande entiteiten in de zandbak — onderdeel zijn van het gedroomde.
Het is het verschil tussen, aan de ene kant, aannemen dat jijzelf als losstaande entiteit droomt en daardoor verantwoordelijk en schuldig bent aan wat er gebeurt, en, aan de andere kant, zien dat jij als losstaande entiteit gedroomd wordt, wat automatisch betekent dat je er niets over te zeggen hebt en dus niet verantwoordelijk of schuldig bent.
In het eerste geval geloof je werkelijk te bestaan als losstaande entiteit en overkomt het leven jou en in het tweede geval ben je als losstaande entiteit inherent onderdeel van het leven en overkomt jou, als dat wat je werkelijk bent, helemaal niets. Er is dan geen punt vast te stellen waar jij als schijnbaar losstaande entiteit ophoudt en het leven begint, jij en het leven is één iets, namelijk, het gedroomde.
Nu geloof ik zelf in de derde optie waarin er helemaal geen wereld is en dus geen enkele reden bestaat waarom er een wereld zou moeten zijn, omdat er geen wereld is. Het gedroomde is volslagen redeloos. De wereld bestaat niet omdat wij er in geloven en hij bestaat ook niet om ons te doen geloven dat we afgescheiden zijn; de wereld bestaat simpelweg niet. Er is, in mijn beleving, alleen het dromen van een droom waarin er schijnbaar een wereld ontstaat waarin “ik” als actiefiguur verschijn.
Het gaat om juist gerichte perceptie, zien wat is in plaats van zien wat niet is. Het is de realisatie dat jij, als dat wat je werkelijk bent, niet een actief onderdeel van de droom bent, maar dat de droom in jou, in dat wat jij werkelijk bent, gedroomd wordt. Wat niet betekent dat jij degene bent die droomt, aangezien er niet ‘iets’ is dat droomt; er is alleen maar het dromen van de droom.
In dit zien zit de vrijheid, de bevrijding of — als we die term dan toch willen gebruiken – de verlichting. Het is niet iets spiritueels, niet een hoger iets; het is simpelweg wat het is en als je het ziet, zul jij je realiseren dat het altijd zo is geweest. Er is dan helemaal niets veranderd, omdat er simpelweg nooit iets is gebeurd; wat overblijft is het spelen in de zandbak wat letterlijk op geen enkel moment serieus hoeft te worden genomen en waaraan jij, bovendien, niet verplicht bent om mee te doen.
|
