VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
AUTOLYSE
Hoe Het Zit — (10-09-2016)
Hoe het zit, wat dit is en wat wij zijn, is werkelijk heel erg simpel. Het enige lastige is dat onze hele wereld zo geconstrueerd is dat het heel moeilijk zichtbaar is en vooral heel erg ongeloofwaardig. Hoewel ik het met dat laatste niet helemaal eens ben, omdat we blijkbaar geen enkele moeite hebben om in een God die alles creëert en een Big Bang waaruit alles is voortgekomen te geloven… en dat vind ik dan weer ongeloofwaardig.
Dus ik ga nu even opsommen hoe het het zit — waarom het zo zit en hoe het mogelijk is laat ik achterwege. Iedereen die dat wil weten is vrij om dat te onderzoeken. Volgens mij doet het er niet toe. Bovendien denk ik dat het niet mogelijk is om te weten waarom het zo zit en hoe het ‘ontstaan’ is.
HOE HET ZIT:
Er is […] en dat is het enige dat is. Het is iets dat alleen maar is, niet bewust van iets anders (want dat is er niet) en niet bewust van zichzelf. Het heeft geen naam (omdat er niets anders is dat […] een naam kan geven), geen omschrijving (omdat er niets anders is dat […] kan omschrijven) en geen eigenschappen (tijdloos, ruimteloos, vormloos).
[…] IS.
Om redenen die wij niet kunnen weten en alleen maar kunnen verzinnen heeft […] een Universum gecreëerd. Hoe weten we dit? Kijk om je heen, je zit er middenin. Dat Universum en alles in dat Universum is hetzelfde als […]; want als […] het enige is dat is moet alles wat schijnbaar plaatsvindt in […] ook […] zijn. We kunnen met wat artistieke vrijheid zeggen dat het Universum een projectie is van […] in […] — zoals tijdens de nachtelijke slaap een droom een projectie is van onze slapende zelf in onze slapende zelf.
Binnen dit Universum gaat alles zoals het gaat en het enige dat iets doet is […] omdat […] het enige is dat is. Het door […] verzonnen of gedroomde Universum bestaat uit planeten, sterren, dode materie en levende materie en om die veelheid aan delen te kunnen laten werken en een soort van actie en interactie te instigeren, kan […] niets anders dan tijd en ruimte verzinnen c.q. dromen. Tijd en ruimte zijn noodzakelijke attributen voor het laten werken van een schijnbare tijdlijn en dit heeft als effect dat alles in het Universum een tijdspanne heeft. Iets ontstaat, bestaat een tijdje en sterft weer. Dat is geen probleem omdat alles […] is en […] heeft geen eigenschappen. […] is tijdloos, ruimteloos, vormloos. […] is het enige dat is en is nooit geboren en kan nooit sterven, omdat dit eigenschappen zijn en […] heeft geen eigenschappen.
Opeens is daar de mens die zich om onduidelijke redenen heeft geïdentificeerd met het lichaam dat het gelooft te zijn. Voor zover ik kan weten is de mens het enige wezen dat dit op zo’n extreme (en vaak alles verwoestende) wijze doet. Ik weet niet of dit een fout of een vergissing is van […] of dat […] het met opzet zo verzonnen heeft, maar het feit is dat het zo is. Als we uitgaan van ‘een droom’ dan kunnen we aannemen dat het ‘gewoon’ is gebeurd, zoals er in onze dromen ook ‘zomaar gewoon’ een draak verschijnt, of een eenhoorn. Ikzelf ga niet uit van kwade opzet, ik zie onze identificatie met ons lichaam als iets wat ‘gewoon’ is gebeurd in de droom van […].
Deze identificatie met het lichaam als “ik, mij, mijzelf” is het enige probleem dat we als mens hebben, waardoor we dit leven — wat feitelijk niet meer is dan een verhaaltje dat […] zichzelf vertelt — als ‘persoonlijk’ ervaren. Alles wat er kan gebeuren, alles wat ons kan overkomen, alles wat we kunnen verzinnen, is alles wat er in potentie aanwezig is, en wij geloven dat alles ons persoonlijk overkomt en zijn bovendien in staat om te bedenken dat we alles voor moeten zijn om te overleven — preventieve aanvallen all the way down!
Zoals gezegd, alles in dit door […] verzonnen Universum heeft een tijdspanne. Iets ontstaat (wordt geboren), bestaat een tijdje (leeft) en verdwijnt weer (sterft). Dit alles gebeurt in een door […] verzonnen of gedroomd verhaal. Uiteindelijk maakt het niet uit hoe we het noemen of omschrijven, zolang we maar zien dat het niet echt waar is. Noem het een verhaal, een droom, een sprookje of een nachtmerrie, het maakt niets uit. Hoe je het ook noemt, het is niet waar.
Alles heeft een tijdspanne in dit verzonnen/gedroomde Universum en dat betekent dat de mens ook een tijdspanne kent. We worden geboren, leven een tijdje en gaan weer dood. Alles wat we in die tijd doen is onderdeel van het verzonnen verhaal, wijzelf zijn onderdeel van het verzonnen verhaal en alles is niet waar en (vanzelfsprekend) van geen enkel belang. Honderd jaar na deze zal geen van ons er nog wezen en niemand zal zich herinneren wat we wel of niet hebben gedaan, het enige wat ze herinneren is wat iemand wellicht over ons heeft geschreven… en dat zal met 100% zekerheid niet waar zijn!
Het lijkt mij een goede tijdsbesteding om het leven dat je hier hebt te gebruiken om er achter te komen wat jij bent en wat dit leven, dit Universum, is, aangezien de identificatie met ons lichaam als “ik, mij, mijzelf” en de misvatting dat dit leven ons persoonlijk overkomt het enige probleem is dat we hebben. We zijn een droomkarakter in een droomstaat, een gedroomd concept in een conceptueel Universum dat gedroomd wordt door […].
De enige juiste conclusie is dat het personage “ik, mij, mijzelf” niet bestaat en dat het Universum waarin het zich bevindt ook niet bestaat. Zoals ik al zei, het lijkt me een goed idee om daar zelf achter te komen in de korte tijd dat je schijnbaar aanwezig bent in deze Droomstaat. Het maakt het leven niet per se leuker of makkelijker, maar je weet tenminste wel heel zeker dat het uiteindelijk allemaal geen fuck uitmaakt.
Als je weet dat jijzelf en het leven onpersoonlijk is, zelfs verzonnen of gedroomd is, wie of wat doet er dan iets en wie of wat kan er dan sterven? Wat is het ergste dat iets wat niet bestaat in een niet bestaand Universum kan overkomen?
|
