VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
AUTOLYSE
Waarom Ik Doe Wat Ik Doe — (17-09-2016)
Ik begrijp dat wat ik doe, met de Autolyse website en het schrijven voor deze blog, wellicht mijn berichten op Facebook en sinds kort dat Forum, verkeerd kan worden uitgelegd — nee, herstel: veelal verkeerd wordt uitgelegd. Op zich interesseert me dat niet zo heel veel, maar misschien is het wel een goed idee om eens even stil te staan bij mijn motivatie en beweegredenen.
Voor de duidelijkheid dien ik te zeggen dat dit niet gezien moet worden als een excuus of een goedpraten, want dat zou betekenen dat het me iets kan schelen wat een ander van of over mij denkt, en dat is niet zo. Zie dit verhaaltje als een verduidelijking waarmee iedereen weer kan doen wat hij of zij wil — en ik maak me geen illusies dat iedereen er van zal maken wat het niet werkelijk is… such is life.
Mijn basis motivatie om te schrijven over hetgeen ik onderzoek was de realisatie dat de informatie voor mijzelf meer grond kreeg en meer impact had wanneer ik het schijnbaar deelde met anderen. Ik ben daarmee begonnen rond 1996 (een publicatie in het conspiracy maandblad “Exposure Magazine”), daarvoor schreef ik wel, maar niet in het openbaar, los van songteksten voor de band waarin ik speelde.
Ik ben na die publicatie blijven schrijven en publiceren middels ingezonden brieven naar de krant (Het Parool) tot ik eindelijk in staat was om een website te bouwen en mijn verhalen kon publiceren op Snips.nl. In die tijd dacht ik, of geloofde ik, dat ik schreef om andere mensen te informeren en hen daarmee te helpen een beter beeld te krijgen van de wereld waarin zij leefden, maar achteraf gezien was het alleen maar voor mijzelf en was dit mijn eigen persoonlijke “spirituele autolyse.”
Nota Bena:
Autolyse werkt het beste wanneer je je schrijven richt aan een ander, zo is mijn ervaring. Schrijf aan een schijnbare lezer, je ongeboren kind of voor mijn part aan God of Jezus of Allah of Mohamed of Boeddha of Krishna.
Ook nu schrijf ik nog in eerste instantie voor mijzelf, om de dingen voor mijzelf duidelijk te krijgen, en als blijkt dat iemand anders er ook iets aan heeft, dan is dat meegenomen (maar niet de reden waarom ik het doe).
Nadenken over ‘het leven’ en ‘de wereld’ is wat ik doe, dat heb ik mijn hele leven gedaan, en daarover schrijven is iets wat ik de afgelopen twintig jaar heb gedaan; en als ik het schrijven van songteksten meereken heb ik het de afgelopen vijfendertig jaar gedaan. Zolang een idee, een gedachte, in mijn hoofd zit, kan ik er niets mee. Het moet opgeschreven worden zodat ik er naar kan kijken en er omheen kan dansen. Het moet los van mijzelf staan zodat ik het kan kneden en ontleden, stuk kan trekken en kan verbranden.
Maar, en dat is een grote maar, ik kan niet iets opschrijven voor mijzelf. Dat doe ik simpelweg niet omdat ik geen reden zie om iets dat in mijn hoofd zit te vertalen naar woorden. Tenzij ik hallucineer dat er andere mensen zijn die het willen lezen en er misschien iets aan hebben. En dat is wat ik doe, ik maak mijzelf wijs dat er mensen zijn die dit interessant vinden. Het doet er niet toe of dat werkelijk zo is, zolang ik mijzelf maar kan doen geloven dat het zo is. Op die manier kan ik opschrijven wat er in mijn hoofd zit en kan ik er, na publicatie, omheen dansen en is het daadwerkelijk iets waarmee ik aan de slag kan.
Ik schrijf dus niet per se voor de lezer om hem/haar te helpen, ik schrijf voor ‘een lezer’ om mijzelf te helpen en, nogmaals, als ‘een lezer’ er ook iets aan heeft dan is dat meegenomen.
|
