VOOR NIEUWS EN MEER INFORMATIE! GA NAAR: WWW.SNIPS.NL
AUTOLYSE
Ben Ik Depressief Of Is Er Depressiviteit? — (06-12-2017)
Als ik ‘normaal’ zou zijn, dan zou ‘Ik ben depressief’ voor mij een normale uitspraak kunnen zijn. Ik gebruik dat ook wel wanneer het ter sprake komt, omdat er anders geen mogelijkheid tot converseren bestaat, maar voor mijzelf ben ik niet depressief, maar is er depressiviteit.
Als ik depressief zou zijn, dan zou ik denk ik wel zelfmoord willen plegen, maar dat zou ik waarschijnlijk niet doen omdat ik daar te schijterig voor ben — stel je voor dat het misgaat! Hierdoor zou ik mij dan weer heel erg kloten voelen, waardoor ik nog depressiever zal zijn, nog liever zelfmoord zou willen plegen, wat ik niet zou durven waardoor ik mij nog veel depressiever zou voelen, et cetera ad infinitum.
Maar, zoals ik al zei, ik ben niet depressief, er is depressiviteit, en het verschil zit hem puur en alleen in het feit dat ik heb ingezien dat ik niet dit lichaam ben en de depressiviteit bevindt zich alleen maar in dit lichaam. Niettemin kan ik alleen direct ervaren wat dit lichaam ervaart, waardoor ik dus wel die depressiviteit ervaar maar niet depressief ben.
Het verschil zit hem in het wel of niet claimen van de depressiviteit. Als ik zou geloven dat ik dit lichaam ben, dan zou ik depressief zijn (of verkouden zijn, of hoofdpijn hebben, vul maar in), maar aangezien ik niet dit lichaam ben, kan ik niet depressief zijn. Ik kan alleen de depressiviteit van dit lichaam, of in dit lichaam, ervaren. Het is niet mijn depressiviteit, het is alleen maar depressiviteit.
Er wordt wel tegen me gezegd dat ik niet depressief zou kunnen zijn als ik werkelijk ontwaakt zou zijn, waarmee dan wordt beweerd dat ik niet ontwaakt ben. In principe klopt dat ook, aangezien ik niet depressief ben en alleen maar depressiviteit ervaar. Het ontwaken ten opzichte van wat ik ben staat los van het lichaam omdat ik niet dat lichaam ben en alleen het lichaam kan depressief zijn. Ik (dat wat ik werkelijk ben) ervaart die depressiviteit middels dat lichaam.
Noot: Ik neig overigens ook steeds meer naar het niet gebruiken van de stelling ‘ik ben ontwaakt’, omdat ‘ik’ niet ben ontwaakt. Er heeft ontwaken plaatsgevonden waarin is gezien dat er altijd ‘ontwaken’ is geweest. Het heeft letterlijk absoluut niets met mij te maken.
Dit is vanzelfsprekend een discussie die ik niet kan voeren met iemand die niet heeft ingezien dat hij of zij zijn of haar lichaam niet is. Die ander ziet en benadert zichzelf als lichaam en zal mij dus ook als lichaam zien en benaderen. Als ik zeg dat ik depressiviteit ervaar dan hoort die ander dat ik depressief ben, aangezien die ander een scheiding tussen mijzelf en het lichaam niet kan verwerken.
Waarom dit verhaal? Ik denk dat ik dit wilde opschrijven omdat ik op dit moment in deze schijnbare tijd en ruimte depressiviteit ervaar terwijl dat niet als een probleem wordt gezien of ervaren, aangezien die depressiviteit van dat lichaam is en ik niet dat lichaam ben. Ik denk ook dat ik dit wil delen omdat ik iedereen die ervaart depressief te zijn het inzicht toewens niet depressief te zijn maar alleen maar depressiviteit te ervaren.
Ook dit is een goede reden om te onderzoeken wat je werkelijk bent en wat werkelijk waar is, aangezien het inzicht dat ik niet dit lichaam ben er voor zorgt dat ik geen antidepressiva hoef te slikken of de neiging heb om zelfmoord te plegen. Ik kan de tijd nemen om de depressiviteit daadwerkelijk te ervaren zonder dat het persoonlijk wordt. Ik kan afstandelijk kijken naar het fenomeen ‘depressiviteit’ en het als leermateriaal gebruiken, waardoor het als iets positiefs wordt gezien en niet als iets negatiefs wordt ervaren.
Misschien denk je of geloof je dat ik uit mijn nek lul, oké, so be it, ik kan alleen maar zeggen dat het bewijs hier bij mij en voor mij overduidelijk is, maar wat jij er wel of niet mee doet is aan jou… daar ga ik niet over.
|
