Vluchtwegen En Doordraaien — (20-4-08)

"Edoch, het is waar; niemand is schuldig." — dat schreef ik in mijn laatste artikel Web van Onwaarheden. Een zijpaadje in het geheel, slechts een opmerking tussen neus en lippen door. Tijdens mijn weekend-loopje (op vrijdag, zaterdag en zondag loop ik een uur in de wind om mijn gedachten op orde te krijgen) bedacht ik me opeens hoe dom wij bezig zijn; en met wij bedoel ik iedereen, mijzelf incluis.

Elke dag zijn we weer bezig met het vinden van vluchtwegen om ons maar niet te realiseren wat waar is. Religie, politiek, wetenschap, spiritualiteit, conspiracy, dogma's, principes, werk, macht, hobbies, seks, liefde, en noem alles maar op wat wij mensen doen, zijn vluchtwegen om maar niet te zien wat werkelijk IS; en iedereen die niet meedoet met deze idioterie noemen we vreemd of gek. Voortdurend verzinnen we smoesjes om goed te praten dat we niet in staat zijn te accepteren wat werkelijk IS — dus niet wat wij denken dat het is, of wensen dat het zou moeten zijn, maar wat werkelijk IS.

Voorbeeldje… Is de man die een pistool koopt, naar zijn voormalige werkplek loopt en twintig ex-collega's doodschiet schuldig?

Ik denk dat veel mensen "ja" zeggen, maar waaraan is hij schuldig dan? Aan het doodschieten van 20 ex-collega's? Nee, niet echt... hij is misschien schuldig aan het toegeven aan zijn emoties; aan het toegeven aan zijn diepste drang en frustratie. Maar willen we niet allemaal toegeven aan onze emoties en onze diepste drang en frustraties? De enige reden waarom hij dit doet is omdat hij de druk van de maatschappij niet meer aankan. Hij draait door en dit is het allerlaatste wat hij nog kan verzinnen.

En waarom? Omdat wij met zijn allen toestaan dat we in een maatschappij leven waarin mensen doordraaien. Omdat we toestaan dat we in een maatschappij leven waarin "bezuinigingen" en "geld" redenen genoeg zijn om de toekomst van een mens kapot te maken. Natuurlijk draaien mensen door, en vervolgens wijzen we die mensen na en zeggen we dat het aan hen ligt.

Hoe kun je NIET doordraaien in deze maatschappij. Een maatschappij zo volslagen stupide… het is een wonder dat we niet allemaal doordraaien. In feite zouden we allemaal moeten doordraaien, dat zou een normale reactie zijn, want we worden op dagelijkse basis genaaid waar we bij staan en dat noemen we normaal. Het is niet die man die doordraait en twintig mensen doodschiet die vreemd is, het zijn wij die dat niet doen.

Ik werd laatst gebeld door een marketeer en ik zeg al na één zin dat ik geen interesse heb —want ik heb nergens interesse in, er is niemand die iets heeft wat ik zou kunnen willen hebben— maar die vrouw blijft doorratelen, gewoon herhalen wat ze al heeft gezegd, twee drie vier keer alsof ik nog niet heb gereageerd, alsof ik alleen maar "ja" kán zeggen, móét zeggen. Natuurlijk scheld ik zo'n trut uit, natuurlijk koop ik het liefst een pistool en knal ik haar af — dat zou een normale reactie zijn.

Vanzelfsprekend is het de schuld van iedereen, omdat wij met z'n allen toestaan dat deze stupide en onmenselijke maatschappij bestaat… en omdat iedereen schuldig is, is er niemand schuldig en reutelen we lekker door in deze gestoorde wereld. We verzinnen gewoon een nieuwe vluchtweg en doen net alsof alles goed is op een paar vreemde mensen na… maar ja, dat ligt aan hen.

Het is geen wonder dat mensen doordraaien, geen wonder dat we elkaar afmaken, belazeren, oplichten, in elkaar slaan en gek maken, want er is niemand die het werkelijk ziet, niemand die het registreerd in het diepst van zijn of haar ziel. Iedereen heeft zijn eigen vluchtweg gecreëerd: het is de wil van God, de politiek moet het oplossen, het is wetenschappelijke bewezen dat…, ik ga mediteren voor een betere wereld, ik vraag het universum om te doen wat juist is, het is zoals het is en dat is altijd goed… Vluchtweg na vluchtweg na vluchtweg, en er is bijna niemand die wakker wordt en gaat inzien dat wij dit allemaal zelf doen.

Het enige wat wij doen is wijzen naar een ander zodat we kunnen aantonen dat wij er niets aan kunnen doen. Nee, "hij"… het is altijd "hij", of "haar", of "zij" en "hunnie" en de hele mieterse buitenwereld waaraan het ligt, maar niet aan onszelf. Nee, want wij geloven in God, stemmen op de juiste politieke partij en bidden of mediteren of leggen kaarten om het universum te overtuigen om alles goed te maken.

We wijzen naar anderen, roddelen over anderen, lachen om anderen, om onszelf goed te voelen, onszelf op de schouder te kloppen en op te hemelen, zodat we kunnen functioneren binnen deze gestoorde maatschappij. En als we het helemaal niet meer weten dan komt het door de Buitenaardsen, de Reptilianen of de Illuminati. Allemaal vluchtwegen om maar geen verantwoordelijkheid te nemen, om maar niet te hoeven zien wat werkelijk IS.

(nogmaals: mijzelf incluis)

We creëren alleen maar vluchtwegen en dat is prima als dat is wat je wilt, maar ga niet de mensen nawijzen die inzien dat het allemaal volslagen stupide is en vervolgens doordraaien. Degene die doordraait is normaal en degene die net doet alsof het allemaal zo hoort te zijn is volslagen gestoord. We hebben een wereld geschapen en deze wereld wordt bevolkt door gekken; af en toe stapt iemand uit de carrousel en dát is degene die wij —de werkelijke gekken— gek noemen. Geen wonder dat hij doordraait en ons afschiet.

Ik zeg het nog maar een keer: het is werkelijk ongelooflijk dat we niet allemaal massaal doordraaien, want dat is het enige dat je kunt doen in deze gestoorde en onmenselijke wereld. Het ergste is dat die gestoorde en onmenselijke wereld iets is dat wij met z'n allen in elkaar hebben gezet, en iedereen doet maar net alsof het zo perfect is. Echt een meesterwerk, die maatschappij, echt geweldig…

Nee! Dat is het niet! Het is stupide! Het is gestoord! Het is bovendien nep, niet echt, een fantasie! Een hersenspinsel! Knock, knock, any-one in there? We verzinnen met zijn allen een fantasie en noemen het "maatschappij" en degene die dat niet kan accepteren noemen we gek en als hij dat niet accepteert en doordraait dan is dat zijn schuld, want wij doen niets verkeerd.

Maar dat doen we wel, wij allemaal, elke dag weer… iedereen is schuldig. We zijn tot op het bot verrot en blijven maar roepen dat we niet gek zijn en dat er niets mis is met ons en dat alles heel normaal is. En waarom? Nou, heel simpel… om een illusie in stand te houden. We zijn namelijk TE bang voor de werkelijke waarheid.

INHOUD