Dat Wat Eén Is — (8-5-09)

Alles is niet één, er is alleen maar één —er is niets anders dan dat— en dat één bevindt zich buiten de illusie en heeft zich opgesplitst om de illusie vanuit verschillende oogpunten te ervaren. Ik besta niet, jij bestaat niet, wij bestaan niet en zij bestaan niet; er is hier niets dat bestaat. Het is niet zo dat er niet een IK in onze lichamen zit, het is zo dat er geen lichaam is waar een IK in zou kunnen zitten, er is niet eens de ruimte waarin een lichaam zou kunnen bestaan waarin een IK zou kunnen zitten. Er is geen mens, er is geen dier, er is geen boom, er is geen aarde, er is geen ruimte en er is geen universum.

Wat dan wel?

Er is het één dat zich heeft opgesplitst om een illusie vanuit verschillende oogpunten te ervaren. Er is niet een "wij" die hebben verzonnen om "ons" op te splitsen om "ons" en wat "wij hebben verzonnen" te kunnen ervaren, NEE, er is alleen dat één dat volledig onpersoonlijk is. Het is niet een iets of een iemand, of een ik of een wij, het is "DAT-WAT-IS" dat zich heeft opgesplitst in IK, JIJ, WIJ, ZIJ en DIT en DAT (= ALLES).

Waarom?

Dat weet ik niet. Dat doet er ook niet toe. Het gaat er niet om waarom dit zo is, het gaat er om dat het zo is en het simpele feit dat het zo is maakt dat het goed is. Het vragen van waarom zou automatisch een waardeoordeel creëren, maar er is geen persoon, geen lichaam, geen geest, geen IK en geen hersenpan om wat voor oordeel dan ook te kunnen hebben. Er is een schijnbare verdeeldheid waardoor ik mij afgescheiden zie van jou, en van de boom, en van de stoel, en van Hitler, maar het is allemaal hetzelfde één dat de wereld (= illusie) vanuit een ander oogpunt bekijkt en ervaart.

Het plaatje rechts heb ik al eerder gebruikt (in "buiten de cirkel") en ik geef toe, dit is mijn plaatje:

Een vriendin van mij tekent altijd een soortgelijk plaatje voor me om uit te leggen hoe het zit. Dit bovenstaande plaatje is hoe ik het toen begreep; maar, god-tering, wat duurt het lang voordat ik het doorkrijg — en wie weet begrijp ik het nog steeds verkeerd. Ik vertrouw er op dat ze het voor me blijft tekenen tot ik het werkelijk helemaal goed begrijp, want zij is natuurlijk gelijk aan mij die mij dit probeert duidelijk te maken.

Toen ik dit tekende dacht ik nog steeds dat er zoiets als verlichting bestond, maar verlichting heeft er niets mee te maken. Verlichting is een concept dat wij —als schijnbaar afgescheiden entiteiten— hebben verzonnen als zijnde iets wat ooit te bereiken zal zijn, en dat is bullshit. De grote cirkel die ik "Realiteit" noemde hoort "Illusie" te heten, en op de plaats waar in de tekening "verlichting" staat, hoort een punt te staan dat het één uitbeeldt, en daar waar "ik" sta horen we allemaal te staan als verbeelding van het geheel dat we zijn (ook al ervaren we ons als afgescheiden); waardoor de afbeelding er als volgt uit komt te zien:

Dat punt is -1-, dat is wat IS, dat IS wat de illusie (de grote cirkel) vanuit verschillende oogpunten ("wij" dus) ervaart om een voor ons hier in de illusie duistere en onverklaarbare reden waarnaar we niet eens op zoek moeten gaan, omdat je het antwoord hier toch nooit zult vinden.

Het is misschien overbodig om te vermelden dat iedereen die zegt het antwoord wel te hebben, slechts laat zien dat hij of zij nog verankerd zit in de illusie en er voor zichzelf een draai aan heeft gegeven. De zin van ons leven zal nooit geopenbaard kunnen worden binnen de illusie, en het zien van de illusie houdt niet in dat je vrij bent van de illusie of dat je bevrijd bent uit de illusie; het houdt in dat je nog steeds in de illusie zit maar herkent en erkent dat het een illusie is.

Wanneer je wakker bent in de illusie is het voor jou duidelijk dat het leven een illusie is en dat jij daar als schijnbare entiteit deel van uitmaakt. Pas wanneer je één bent met dat punt buiten de illusie ben je werkelijk wakker en zie je dat je niet echt deel uitmaakt van de illusie, maar dat jij als afsplitsing van dat punt —het één— de illusie ervaart. Dit houdt in dat je niet meer in de illusie leeft, maar de illusie van buitenaf ervaart. Wie dat bereikt is geneigd te denken dat hij of zij "er is", maar zo makkelijk is het nou ook weer niet. Wanneer je dat punt hebt bereikt, dan begint het pas. Dat is pas stap 1 van de reis naar huis.

Al het andere wat we hier op aarde (= in de illusie) doen is spielerei. Alle religieuze stromingen, alle spirituele paden, alles wat we ondernemen, willen, denken, geloven, hopen, wensen, zijn niet meer dan doodlopende wegen die we nou eenmaal moeten bewandelen. De ene weg is langer dan de andere, de andere weg heeft meer vertakkingen dan de ene, maar er komt een moment waarop je opeens voor die muur staat (of je rent er per ongeluk tegenop, dat kan ook) en dan lijkt het alsof er niets meer is.

Het lijkt alsof er dan niets meer is, want als je gewoon rustig zou doorlopen (in vertrouwen dat alles illusie is, in plaats van slechts weten of geloven of denken dat alles illusie is), zou je wellicht, als de tijd rijp is, simpelweg door de muur kunnen lopen en omkijken om te zien dat er helemaal geen muur was, of een doodlopende weg, of een pad, of een stroming.

Je ziet dan dat er alleen maar illusie is en dat jij een deel bent van het geheel en samen met de rest van het geheel de illusie ervaart vanuit een ander oogpunt, vanuit jouw zienswijze, op jouw persoonlijke manier, waardoor er vanuit het één, dankzij al die verschillende oogpunten, zienswijze en persoonlijke manieren, er een onpersoonlijk beeld van de illusie kan worden gevormd.

Waarom?

Dat weet ik niet, dat hoef ik ook niet te weten, het is zo, dus is het goed; dat is voor mij voor nu genoeg. Wat ik hier doe, en dat is dus ook het op de huid zitten en ergeren van mensen die nog in diepe slaap zijn, wordt geleid door whatever "DAT-WAT-IS" is, en wat er ook gebeurt staat in het teken van dat wat dient te gebeuren om wat voor reden dan ook. En dat is niet per se leuk, of mooi, of wenselijk, maar het moet hoe dan ook goed zijn omdat het blijkbaar de bedoeling is. Het idee dat ik er iets aan kan veranderen, of dat ik het kan beïnvloeden, is werkelijk te idioot voor woorden.

En de eerste die aankomt met "ja, dat punt, dat is (de Christelijke of een andere religieuze) God die het beste met ons voor heeft", krijgt een schoen naar zijn of haar kop, want die snapt er helemaal niets van.

INHOUD